Floortje Zwigtman - Schijnbewegingen (1e recensie)

Over het verhaal

O… hell!
Ondanks de deken en het kussen waaronder ik mijn hoofd verstopt had, drong de hoge stem van meneer Procopius tot me door en begon de dag zoals alle andere dagen: met het gevoel ‘o… hell!’
Ik haatte dat moment, het moment waarop ik zeker wist dat dit mijn leven niet was en date r ergens een vergissing gemaakt moest zijn. Alsof het puur toeval was dat ik wakker werd op een muffe zolderkamer boven Victor Procopius’ Herenmodepaleis als winkelbediende. Winkelbediende! Wat was er met me gebeurd? Een halfjaar geleden had ik nog zo goed als in m’n eentje een kroeg draaiende gehouden, verdorie. Nu stond ik elke dag van zeven uur ‘s morgens tot negen uur ‘s avonds ‘ja, meneer’ en ‘nee, meneer’ te zeggen tegen een Griek met een slecht gebit.
Om de ellende van het opstaan maar zo snel mogelijk achter de rug te hebben, schopte ik de deken van me af en zette mijn voeten op het tapijt van vuil ondergoed, mopenblaadjes en kruimels dat zich in de afgelopen maanden rond mijn bed had verzameld. Ik was altijd al een varken geweest en sinds ik een kamer met nog twee van die viespeuken deelde helemaal. (blz. 7)

Het is 1895. Adrian is 17 jaar en woont in Londen. Hij woont boven de kledingwinkel waar hij werkt. Hij heeft dit baantje via zijn moeder gekregen, maar hij wil wat anders. Hij vindt het hier maar saai. Op een dag komt er een vreemdeling in de winkel. Deze man wil een pak laten maken, maar dan wel in een bijzondere kleur groen. Volgens de eigenaar van de winkel is dat geen probleem. Een tijdje later komt de man weer in de winkel om het pak te passen. Adrian mag hem hierbij helpen.

‘Is het naar wens, meneer?’ vroeg ik.
Trops’ ogen schoten terug naar zijn eigen spiegelbeeld. ‘Mmm… misschien nog wat krap rond de taille. Ik ben wat aangekomen de laatste tijd.’
‘We zullen eens kijken of we de taille nog wat uit kunnen leggen, meneer.’ Ik begon weer aan zijn broekband te prutsen, maar voelde mijn hond plotseling tegengehouden worden door de zijne. Verdwaasd van verbazing liet ik me langs hem trekken tot ik voor hem stond. Sorry? dacht ik, pardon?
Trops keek me met een samenzweerderige blik aan, alsof hij me niets meer uit hoefde te leggen. ‘Toe,’ zei hij, ‘even…’
Goed, misschien was ik achterlijk, misschien stonden mijn hersenen even stil, maar ik begreep het niet. Ik keek midden in Trops’ ronde, aanmoedigend knikkende gezicht en ik begreep het niet. ‘Meneer, zal ik verdergaan met…’
‘Lieve jongen, als je nu eens zou willen beginnen met me Gussie te noemen…’
‘Pardon?’ Ik zie het nu hardop, met een rare piepstem.
‘Nee, nee, nu moet je me niet voor de gek houden. Je hebt me al lang genoeg staan plagen met die meetlinten van je, nu moet je me maar eens steviger kietelen.
En als ik het toen nog niet door gehad had, dan even later wel. Mijn hand verdween in een enorme klauw en werd zonder aarzelen in het kruis van een groen kostuum gedrukt. Dat was duidelijk. Dat was overduidelijk. En dat ging te ver! Zelfs Victor Procopius zou het met me eens zijn dat dit niet onder de service aan klanten viel! Zonder erover na te denken wat dit voor onze goed naam zou betekenen, had ik de ouwe flikker een trap tegen zijn schenen verkocht. (blz. 21)

Augustus Trops biedt zijn excuses aan. Hij dacht dat Adrian, net als hij, homosexueel was. Adrian laat hem duidelijk weten dat hij geen enkele interesse heeft! Toch gaat Adrian naar Trops toe als hij een tijdje later ontslagen wordt bij de kledingwinkel. Hij weet niemand anders die hem kan helpen bij het vinden van onderdak. Trops is dolblij dat Adrian bij hem op de stoep staat.

Trops grinnikte vermaakt en liet zich met een plof op een pimpelpaarse sofa vallen. ‘Daar zullen we dan verandering in moeten brengen, mijn beste jongen. Ik vind het onverdraaglijk dat er achter zo’n kunstzinnig uiterlijk zo’n schokkend slechte smaak schuilgaat.’
Hij opende een sigarettenkoker die tussen de kussens rondslingerde en bood me een sigaret aan. ‘Ik stel voor dat je mijn leerling wordt. Ma jeune protegé. Een novice in mijn school der zwarte kunsten. Misdienaar van Augustus Polycarpus Trops, hogepriester in de tempel der Decadentie. En? Ben je bereid me je ziel te verkopen?’
Hij was zo pompeus en belachelijk dat ik hem zijn bijbedoelingen vergaf. ‘Voor een hamkaas-sandwich kun je ‘m krijgen. Ik heb nog niet ontbeten, Trops.’
Hij keek me aan, terwijl ik een haal van de sigaret nam. De wereld draaide om me heen, maar dat wilde ik niet laten merken.
‘Je bent mager geworden, Adrian.’
‘Dat lijkt maar zo.’
Verdorie, hij hoefde me nog niet zo aan te staren met die bezorgde koeienogen van hem. Ik was hier voor zaken. En een stevig ontbijt. Het werd tijd dat ik hier de dingen begon te regelen.
‘Ik wil ‘es met je praten, Trops. Over poseren. Maar ik kan niet praten met ’n lege maag. Wat heb je in die mand?’ (blz. 80)

Adrian komt erachter dat hij toch op mannen valt. Trops introduceert hem in de homowereld van Londen. Adrian gaat als schildersmodel werken. Dan wordt het zomer en gaan zijn vrienden de stad uit om vakantie te vieren. Adrian heeft geen geld om van te leven. Hoe kan hij deze zomer overleven? Zullen zijn vrienden hem nog willen zien als ze weer terug zijn in de stad?

Voorleesfragment

Bij dit boek is een voorleesfragment gemaakt. Klik op het plaatje hieronder om het begin van het boek te horen.
Of klik hier om naar mijn YouTube-kanaal te gaan.

Mening over het boek

Recensie van Ikvindlezenleuk (Mathilde) (ouder dan 18 jaar)
Heb je het boek uitgelezen?
Ja
Wat vind je van het boek?
★★★★☆ – goed
Waarom heb je dit boek uitgekozen om te lezen?
Het boek heeft een mooie voorkant, Ik vond de tekst op de achterkant leuk
Welke steekwoorden passen bij het boek?
fascinerend, interessant, realistisch, romantisch, verrassend
Hoe kom je aan het boek?
meegenomen bij Leeszaal West (Rotterdam), dit is een vrijwilligersbibliotheek waar je boeken mag inleveren en mag meenemen
Zitten er plaatjes (illustraties) in het boek?
Nee
Wat vind je leuk aan het boek?
Het verhaal speelt zich af in de 19e eeuw in Londen, de tijd van Oscar Wilde. Londen is één van mijn favoriete steden
Wat vind je niet leuk aan het boek?
Geen idee. Adrian heeft het zwaar, maar tot nu toe (aan het einde van het eerste deel) gaat het redelijk goed met hem
Is er iemand uit het boek die je in het echt zou willen ontmoeten? Wat zou je dan samen gaan doen?
Ik zou Trops in het echt willen ontmoeten en zien wat voor pakken hij draagt. Hij lijkt mij best een gezellig iemand om een drankje mee te gaan drinken
Wil je nog iets anders vertellen over het boek?
Dit is het eerste deel van een trilogie. Ik ben heel benieuwd hoe het verder zal gaan met Adrian in het tweede deel. Sinds kort is er een uitgave met alledrie de boeken in 1 boek
Is het boek moeilijk of gemakkelijk te lezen?
Gemiddeld
Zitten er moeilijke woorden in het boek?
Weet ik niet
Wil je het boek nog een keer lezen?
Ik wil het boek misschien nog een keer lezen, Ik wil andere boeken van deze schrijver lezen, Ik wil het volgende boek uit deze serie lezen
Aan wie zou je dit boek aanraden?
Aan jongeren vanaf een jaar of 15