Suzanne Young – De remedie (1e recensie)

Quinn wordt, aangeraden door rouwverwerkers, ingehuurd door families om voor een korte periode de rol van een overleden naaste die tussen de vijftien en twintig jaar oud was, aan te nemen. Ze is uiteraard geen exacte kopie, maar als ze hun kleding gaat dragen, haar kapsel aanpast en foto’s en video’s bestudeert kan ze zich binnen de kortste keren als hen gedragen, als hen ruiken. Maar om haar taak zo goed mogelijk te vervullen, moet ze haar gevoelens uitschakelen en proberen niet gehecht raken. Op haar zeventiende is Quinn een kei in het transformeren in een ander persoon, zo goed dat ze haar eigen verleden en dat van degenen die ze personifieert door elkaar haalt. Wanneer ze haar langste opdracht krijgt, als Catalina Barnes, begint ze een band op te bouwen met het vriendje van het overleden meisje. En dat is nog maar het begin van de complicaties, zeker wanneer Quinn de waarheid achter Catalina’s dood ontdekt. En de epidemie die het zou kunnen veroorzaken…

Over het verhaal

Het is tijd om afscheid te nemen. Met mijn handen gevouwen in mijn schoot zit ik in de leunstoel die het dichtst bij de deur staat. Het is hier te warm. Te stil. Mijn moeder komt de keuken uit; haar linkeroog is dik en blauw en er zitten schaafwonden op haar wangen. Ze strompelt naar de geruite bank, wimpelt de hulp af die ik haar aanbied en gaat naast mijn vader zitten. Ik werp hem een nerveuze blik toe, maar hij kijkt niet op. Tranen druppelen op zijn grijze sportbroek en ik wend mijn hoofd af.
Terwijl ik kauw op de binnenkant van mijn onderlip wacht ik tot ze iets gaan zeggen. Deze interventieachtige manier van afscheid nemen is nou niet bepaald de mijne, maar het is hun keuze, dus bemoei ik me er niet mee. Ik kijk lonkend naar mijn versleten rugzak bij de deur. Aaron kan me nu maar beter op tijd op komen halen.
‘Weet je zeker dat je niet nog een nacht kunt blijven?’ vraagt mijn vader, die zo hard in de hand van zijn vrouw knijpt dat zijn knokkels wit worden. Ze kijken me allebei smekend aan, maar ik ga hun geen valse hoop geven. Zo wreed ben ik niet. (blz. 9)

Quinn is een sluiter. Ze kan ingezet worden bij rouwverwerking.

Aaron Rios en ik zijn sluiters; de remedie voor getroffen nabestaanden. We helpen cliënten die symptomen van gecompliceerde rouw vertonen met behulp van een extreme vorm van rollenspeltherapie. Als een gezin of een persoon geconfronteerd wordt met een verlies waar ze niet overheen kunnen komen – en waardoor ze hun gezonde verstand dreigen te verliezen – doen rouwbegeleiders een aanbeveling. Voor een niet nader genoemd bedrag krijgen cliënten een sluiter om de rol van een overleden persoon te spelen en er op die manier voor te zorgen dat ze het verwerkingsproces kunnen afsluiten.
Op dit moment kan ik elke blanke vrouw tussen de vijftien en twintig jaar spelen. Ik ben natuurlijk geen dubbelganger, maar ik draag hun kleren en verander mijn kapsel en de kleur van mijn ogen. Ik bestudeer hen aan de hand van foto’s en video’s en kan me al snel net zo gedragen, net zo ruiken; hen in feite gewoon zijn. En als familieleden verdwaasd zijn door het verdriet, zijn ze geneigd mij gemakkelijker te accepteren. (blz. 16)

Quinn is blij dat haar opdracht er op zit. Maar dan komt haar vader met de mededeling dat ze een nieuwe opdracht heeft, en deze opdracht duurt 2 weken in plaats van de gebruikelijke paar dagen. Normaal gesproken heeft een sluiter een aantal weken de tijd om bij te komen. Ook Aaron krijgt al snel weer een nieuwe opdracht en dezelfde plaats als Quinn. Wat is er aan de hand?

Mening over het boek

Recensie van Mathilde (ouder dan 18 jaar)
Heb je het boek uitgelezen?
Ja
Wat vind je van het boek?
★★★★★ – geweldig
Waarom heb je dit boek uitgekozen om te lezen?
Het boek heeft een mooie voorkant, Ik heb al andere boeken van deze schrijver gelezen, Ik heb al andere boeken uit dezelfde serie gelezen
Welke steekwoorden passen bij het boek?
fascinerend, geheimzinnig, spannend, verrassend, zielig
Hoe kom je aan het boek?
gekregen van de uitgeverij om er een recensie over te schrijven
Zitten er plaatjes (illustraties) in het boek?
Nee
Wat vind je leuk aan het boek?
Het is een boeiend onderwerp: mensen kunnen iemand inhuren die op hun net overleden zoon of dochter lijkt zodat ze afscheid kunnen nemen en dingen van zich af kunnen praten
Wat vind je niet leuk aan het boek?
Ik had moeite om in het verhaal te komen. Het verhaal was anders dan ik verwachtte op basis van het feit dat dit deel 3 van “Het programma” is
Is er iemand uit het boek die je in het echt zou willen ontmoeten? Wat zou je dan samen gaan doen?
Ik wil de hoofdpersoon ontmoeten (naam?) en ik zou graag willen zien hoe zij haar werk doet
Wil je nog iets anders vertellen over het boek?
Volgens het omslag is dit het 3e deel uit de serie “Het programma”. Tijdens het lezen snapte ik er niets van. Wat had dit verhaal te maken met de vorige 2 delen. Ik wilde er mee stoppen, maar besloot eerst op internet te kijken wat andere mensen van het boek vonden. Toen kwam ik er achter dat dit boek helemaal niet het 3e deel is. Dit verhaal speelt zich af voor het 1e boek. Ik heb besloten om verder te lezen en mijn verwachting dat dit verhaal verder ging na het einde van het 2e boek aan de kant te zetten. En toen werd het een heel bijzonder verhaal…
Is het boek moeilijk of gemakkelijk te lezen?
Gemiddeld
Zitten er moeilijke woorden in het boek?
Nee
Wil je het boek nog een keer lezen?
Ik wil het boek misschien nog een keer lezen, Ik wil andere boeken van deze schrijver lezen, Ik wil het volgende boek uit deze serie lezen
Voor wie zou dit een leuk boek zijn?
Voor jongeren vanaf een jaar of 14