Dirk Weber – Naar de rand van de wereld (1e recensie)

Na de Crisis en de Chaos volgde de Kering en ontstond een samenleving waarin techniek en wetenschap verboden zijn. Bijna alle sporen van vroeger zijn uitgewist en iedereen leeft in kleine, primitieve boerendorpen. In een van die dorpen woont Abe. Aan de vooravond van de Indeling, het moment waarop Abe te horen krijgt voor welk beroep hij wordt opgeleid, wordt twee dorpsgenoten betrapt op het delen van kennis en gruwelijk bestraft. Samen met vier andere kinderen vlucht Abe voor de rechter en gaat op zoek naar Vrijburg, een mythische plaats in het zuiden, waar kennis vrij is. Kunnen de reisgenoten overleven buiten hun dorp? En kunnen ze uit handen blijven van hun achtervolgers?

Over het verhaal

Ze zaten in een grote kring in het veld achter het gemeenschapshuis; alle inwoners van het dorp. Ze hadden gewacht tot de zon achter de bomen was gezakt. Nu begon de vertelster, aan het verhaal van de Kering. De kring werd stil. Kikkers riepen elkaar bij de rivier, insecten zoemden hun gonzende slaaplied in de warme avondlucht.
‘Is iedereen er?’ vroeg ze.
De dorpsoudste knikte dat ze kon beginnen.
‘Vanavond vieren we de Kering, herdenken we de avond, twee mensenlevens geleden, waarop de Broeders en Zusters bij elkaar kwamen in een veld als dit veld en samen bedachten hoe de nieuwe wereld eruit zou moeten zien. Twee mensenlevens geleden praatten zij over de wereld zoals wij over een huis praten dat nog gebouwd moet worden. Ze bedachten een wereld waarin zij graag zouden wonen. Want die waarin ze leefden, de wereld na de Crisis, was heel anders dan die van ons. Maar misschien moet ik eerder beginnen, een half leven voor die avond van de Broeders en Zusters in het veld. Bij de wereld voor de Chaos en voor de Crisis.’
Abe keek de kring rond. Ook al kon ze mooi vertellen, de kinderen van zijn leeftijd hadden het verhaal al vaak gehoord en alleen de jongste kinderen luisterden met aandacht. Eli, naast Abe, gaapte en krabde aan een muggenbult. Otto, die naast Eli zat, keek naar de vleermuizen die in de schemering tevoorschijn gekomen waren. Mila, naast Otto, had haar ogen dicht en leek zittend te slapen. Het lag niet aan de vertelster: ze hadden honger en het was warm. (blz. 9)

Abe is een tiener en hij zal binnenkort te horen krijgen voor wat voor werk hij opgeleid gaat worden, en naar welk dorp hij zal verhuizen. Hij wil heel graag rechter worden, net als Eli. Op een dag gebeurt er iets vreselijks in hun dorp…

Ze verzamelden zich om de emmers, vormden een kring. Eli schepte als eerste water uit een emmer, dronk, schepte nieuw water en gaf de beker door. Om de beurt dronken ze, behalve Mels, die zijn eigen beker wilde gebruiken. Mila zag er geschrokken uit.
‘Is er wat?’ vroeg Abe.
Ze schudde haar hoofd, maar je kon zien dat ze moeite had om haar mond te houden.
‘Wil je het niet zeggen of mag je het niet zeggen?’
‘Ludwig komt het zo zelf vertellen.’
Eli had het gehoord. ‘Wat komt hij vertellen?’
Mila schudde haar hoofd.
‘Als hij het zo komt vertellen, is het geen geheim. Zeg het nou maar. Ik zie dat je eermee zit.’
‘Gertrud is opgesloten,’ zei ze.
Otto kwam er nu ook bij staan. ‘Waarom?’ vroeg hij.
‘Omdat ze verboden dingen weet,’ zei Mila. Ze zei het zo zachtjes dat alleen de kinderen die vlak bij haar stonden het konden verstaan. ‘En ze heeft iemand besmet.’
Besmet en verboden dingen. Abe wist dat het bestond, maar hij kende het alleen uit verhalen.
‘Wie heeft ze dan besmet?’ vroeg Otto. Hij zag botbleek.
‘Ik weet het niet,’ zei Mila. ‘Een jongen. Hij zit in het kinderhuis.’
‘Dat moet Edo zijn,’ zei Abe.
Mels was gestopt met zoemen en stond als bevroren te luisteren. Zijn mond was voor de verandering dicht.
‘Er is iemand weggestuurd om een rechter te halen,’ zei Mila.
Mels stond nog steeds stil, maar op zijn gezicht was een grijns verschenen. Geen lach-grijns, maar een angst-grijns. Zijn handen trilden. (blz. 21)

Na een paar dagen komt de rechter eraan. Hij ziet er uit als een gewone man en heet Rudolf. Hij begint de volgende dag met het ondervragen van Gertrud en Edo. Nadat ze bekend hebben worden ze bestraft. Ze krijgen allebei een drankje te drinken waardoor ze alles vergeten. Niet alleen de nieuwe kennis, maar alles, zelfs hun eigen naam. Iedereen in het dorp is geschrokken van deze zware straf. Voor sommige tieners is dit het moment om het dorp te verlaten…

Zo liepen ze, Abe en Mila voorop, Mels er een stukje achter. Het was vreemd om onderweg te zijn zonder volwassenen. Niemand die hen zei wanneer ze moesten lopen, wanneer ze pauze moest houden of wanneer het voldoende was voor de dag. Dat ze Otto nog niet achterhaald hadden, maakte Abe niet zenuwachtig. Otto was op de vlucht, die zou zo snel mogelijk lopen om een zo groot mogelijke afstand af te leggen. Maar Otto was niet sterk en als ze hem vandaag niet vonden, dan morgen of overmorgen wel, want hij was niet dapper genoeg om van de hoofdweg af te wijken. Zonder het te zeggen was Abe blij dat Mila mee was. En het leek alsof zij het ook zo voelde. Dat Mels meegekomen was accepteerde Abe maar, zolang hij niet te veel last van hem had. Mels zou ook geen straf krijgen als ze weer terug waren. Mels was buutvrij.
Toen de schaduwen langer werden en de lucht oranje, zochten ze een plaats om te overnachten. Ze vonden een beschutte plek niet te ver van de weg af, verzamelden takken voor een vuurtje en spreidden hun dekens uit. Ze deelden van het brood en de kaas die Abe meegenomen had. Later staken ze het vuur aan en ze maakten zich op om te gaan slapen. Het was bijna windstil. De rook bleef hangen rond het vuur en mengde zich met Mels’ zure zweetlucht. Met ogen dicht was het bijna of ze nog thuis waren. (blz. 53)

Vrij snel halen ze Otto in en besluiten ze gezamenlijk verder te trekken. Otto is weggelopen omdat hij veel kennis heeft en als de rechter daar achter komt zal hij ook zo’n vergeetdrankje moeten drinken. Hij is onderweg naar Vrijburg. Dat is een plek waar alle kennis van de wereld samen komt. Otto weet niet waar Vrijburg precies ligt, alleen dat het in het zuiden ligt. Worden ze gevolgd door rechter Rudolf? Zal het hen lukken om Vrijburg te bereiken? Zullen ze hier veilig zijn?

Mening over het boek

Recensie van Ikvindlezenleuk (Mathilde) (ouder dan 18 jaar)
Hoe kom je aan het boek?
gekregen van de uitgeverij om er een recensie over te schrijven
Wat vind je van het boek?
★★★★☆
Waarom heb je dit boek uitgekozen om te lezen?
Het boek heeft een mooie voorkant, Ik vond de tekst op de achterkant leuk
Welke steekwoorden passen bij het boek?
avontuurlijk, geheimzinnig, verrassend
Staan er illustraties in het boek? Wie heeft ze gemaakt?
Nee
Wat vind je van de illustraties? Passen ze bij het verhaal?
n.v.t.
Is het boek moeilijk of gemakkelijk te lezen?
Gemiddeld
Waar gaat het verhaal over?
Zie hierboven
Wie is de hoofdpersoon?
De hoofdpersoon is Abe
Zou je iemand uit het verhaal willen ontmoeten? Waarom? En wat zou je dan gaan doen?
Ik wil Mels ontmoeten, omdat ik hem een intrigerende jongen vind en ik meer over zijn verleden wil weten
In welke tijd speelt het verhaal zich af?
In de toekomst
Waar speelt het verhaal zich af?
Dat is onduidelijk
Waarom moeten anderen dit boek lezen?
Het is een mooi avonturenverhaal over jongeren die op zoek zijn naar een manier om te ontsnappen aan hun leven
Wil je nog iets anders vertellen over het boek?
Ik ben benieuwd hoe het verder met de jongeren gaat na het einde van het verhaal
Wil je het boek nog een keer lezen?
Ik wil het boek misschien nog een keer lezen, Ik wil andere boeken van deze schrijver lezen