Rachel Ward – Deadline (1e recensie)

Jem was zeven toen haar moeder overleed, en sindsdien draagt ze een geheim met zich mee. Zodra ze haar blik op iemand richt, ziet ze een nummer verschijnen: de sterfdatum van degene die ze aankijkt. Jem houdt zich verre van anderen; vriendschappen sluiten heeft immers geen zin. Dan komt Spider in haar leven. Hij is een einzelgänger, net als Jem. Spiders dagen zijn geteld, maar Jem gaat toch in op zijn uitnodiging Londen in te gaan. In Londen realiseert Jem zich iets verschrikkelijks: iedereen om haar heen heeft hetzelfde nummer. De datum van vandaag.

Over het verhaal

Er zijn plekken waar mensen als ik graag komen. Trieste types, foute types, mensen die niks te doen hebben, die eenzaam zijn – mensen die er niet bij horen. Weer of geen weer, als je weet waar je moet zijn dan vind je ons: achter de winkels, in steegjes, onder bruggen over kanalen of rivieren, bij garages, in schuurtjes, op volkstuinen. We zijn met duizenden. Als je ons wilt vinden tenminste – en de meeste mensen willen dat niet. Als ze ons zien kijken ze een andere kant op, doen ze net alsof we er niet zijn. Dat is makkelijker. Want al die onzin over gelijke kansen voor iedereen moet je niet geloven; als ze ons zien zijn ze blij dat we niet bij hun kinderen op school zitten, waar we de les verstoren en ze het leven zuur maken. De leraren ook. Denk je dat die teleurgesteld zijn als wij ontbreken bij het invullen van het klassenboek? Kom nou, dan zijn ze blij – ze willen geen mensen als wij in hun lokaal, en wij willen daar ook niet zijn. (blz. 5)

Jem is anders. Jem ziet getallen bij mensen, getallen die hun sterfdatum aangeven. Daarom houdt Jem er niet van om ergens te zijn waar veel mensen zijn. Ze kan zich hier niet van afsluiten. Ze kwam er achter dat ze sterfdatums kon zien toen haar moeder overleed. Haar hele leven had Jem het getal 10102001 gezien als ze naar haar moeder keek, maar ze dacht dat dat normaal was en dat iedereen dit zag. Op de dag dat haar moeder overleed realiseerde ze zich pas wat deze nummers betekenden.

En al die tijd terwijl we daar oog in oog zaten, stond haar nummer op de binnenkant van mijn schedel gestempeld: 10102001.
Vier jaar later keek ik toe terwijl een man in een sjofel pak het op een vel papier schreef: Overlijdensdatum: 10-10-2001. Ik had haar die ochtend gevonden. Ik was opgestaan, net als anders, had mijn schooluniform aangetrokken, ontbijt gepakt. Zonder melk, want toen ik die uit de koelkast haalde stonk hij. Ik liet het pak op het aanrecht staan, zette de ketel op en at mijn Coco Pops terwijl het water aan de kook kwam. Toen maakte ik een kop zwarte koffie voor mijn moeder en droeg die voorzichtig naar haar kamer. Ze lag nog in bed, hing zo’n beetje opzij. Ze had haar ogen open en er zat troep, overgeefsel, op haar borst en op het beddengoed. Ik zette de koffie op de grond, naast de naald.
‘Mam?’ zei ik, ook al wist ik dat ze geen antwoord zou geven. Er was niemand meer. Ze was weg. En haar nummer was ook weg. Ik wist het nog wel, maar als ik in haar doffe, lege ogen keek, zag ik het niet meer. (blz. 7)

Op school komt ze Spider tegen, een jongen die vrienden met haar wil worden, maar dat wil Jem niet. Ze ziet zijn sterfdatum, een paar weken later, en daarom wil ze niets met hem te maken hebben. Ze wil geen vrienden worden met iemand die binnenkort dood gaat.

En ik dacht huiverend : jij komt nergens, makker. Nog een paar weken in dit gat, meer niet. En daar werd ik bedroefd van, heel bedroefd. Het punt was, er was iets raars aan de gang met Spider en mij. Voor het eerst in mijn leven was ik niet alleen maar toeschouwer. Ik deed mee. Ik begon te hopen dat zijn nummer niet klopte, dat ik het me maar verbeeldde, dat het niet echt was. Maar ik wist dat het wel echt was. Over twee weken stapte hij eruit, op wat voor manier dan ook, maar god, wat wou ik hem graag beschermen. Meer dan dat: ik wou hem redden. (blz. 49)

Toch worden ze vrienden. Op een dag gaan ze samen naar het reuzenrad in Londen, de London Eye. Daar ziet Jem veel mensen met als sterfdatum die dag. Ze wil weg. Ze wil niet weten wat hier gaat gebeuren. Als ze Spider probeert te overtuigen om hier weg te gaan denkt hij dat ze zich aanstelt. Op het moment dat ze naar een andere plek gaan ontploft er een bom. Het is een terroristische aanslag. En de politie denkt dat Jem en Spider hiermee te maken hebben. Er wordt naar ze gezocht en Jem en Spider slaan op de vlucht. Ze gaan naar het platteland. Ze beseffen dat ze niet kunnen blijven vluchten, zeker niet nu ze op een lijst van meestgezochte criminelen staan. Jem begint zich af te vragen hoe het met die nummers zit. Bestaan ze ook nog als zij niet meer zou bestaan? Zijn er meer mensen die deze nummers zien?

Mening over het boek

Recensie van Ikvindlezenleuk (Mathilde) (ouder dan 18 jaar)
Heb je het boek uitgelezen?
Ja
Wat vind je van het boek?
★★★☆☆ – gemiddeld
Waarom heb je dit boek uitgekozen om te lezen?
Door de tekst op de achterkant leek het mij een leuk boek. Ook vond ik de voorkant leuk.
Welke steekwoorden passen bij het boek? (bijvoorbeeld grappig, spannend, saai)
Zielig, interessant, saai
Hoe kom je aan het boek? (bijvoorbeeld van jezelf, van iemand anders, van de bieb)
Ik heb het boek voor 1 euro bij de bibliotheek in Rotterdam gekocht. 
Zitten er plaatjes in het boek? Zijn ze belangrijk voor het verhaal of is het meer versiering?
Nee
Wat vind je leuk aan het boek? Je kunt bijvoorbeeld een voorbeeld geven van een leuk stukje uit het boek
Het idee dat iemand getallen kan zien vind ik interessant.
Wat vind je niet leuk aan het boek?
Ik vind het verhaal traag en daardoor niet heel erg leuk om te lezen. Ook zit er wel erg voor romantiek in het verhaal. 
Wat vond je van de hoofdpersonen in het boek?
Jem en Spider zijn twee tieners die overal buiten vallen en zichzelf anders voelen. Ze hebben allebei het gevoel dat ze alleen op de wereld zijn en ze vertrouwen eigenlijk niemand. 
Wat wil je nog meer vertellen over het boek?
Het boek heeft een spannend einde. Dit is het eerste deel van een trilogie (een serie van drie boeken).
Is het boek moeilijk of gemakkelijk om te lezen?
Gemakkelijk
Zitten er veel moeilijke woorden in het boek?
Nee
Wil je het boek nog een keer lezen?
Nee
Aan wie zou je dit boek aanraden? (bijvoorbeeld kinderen van jouw leeftijd, jonger, ouder, jongens, meisjes)
Jongeren vanaf 12 jaar