Nova Ren Suma – The Walls Around Us (1e recensie)
Ori’s dead because of what happened out behind the theater, in the tunnel made out of trees. She’s dead because she got sent to that place upstate, locked up with those monsters. And she got sent there because of me. On the outside, there’s Violet, an eighteen-year-old dancer days away from the life of her dreams when something threatens to expose the shocking truth of her achievement.On the inside, within the walls of the Aurora Hills juvenile detention center, there’s Amber, locked up for so long she can’t imagine freedom.Tying their two worlds together is Orianna, who holds the key to unlocking all the girls’ darkest mysteries . . . What really happened on the night Orianna stepped between Violet and her tormentors? What really happened on two strange nights at Aurora Hills? Will Amber and Violet and Orianna ever get the justice they deserve–in this life or in another one?
Over het verhaal
We went wild that hot night. We howled; we raged; we screamed. We were girls — some of us fourteen and fifteen; some sixteen, seventeen — but when the locks came undone, the doors of our cells gaping open and no one to shove us back in, we made the noise of savage animals, of men.
We flooded the corridors, crowding together in the clammy, cooped-up dark. We abandoned our assigned colors — green for most of us, yellow for those of us in segregation, traffic- cone orange for anyone unlucky enough to be new.
We left behind our jumpsuit skins. We showed off our angry, wobbly tattoos. When outside the thunder crashed, we overtook A-wing and B-wing. When lightning flashed, we mobbed C-wing. We even took our chances in D-wing, which held Suicide Watch and Solitary.
We were gasoline rushing for a lit match. We were bared teeth. Balled fists. A stampede of slick feet. We went wild, like anyone would. We lost our fool heads.
Just try to understand. After the crimes that had put us inside, after all the hideous things we were accused of and convicted of, the things some of us had done without apology and the things some of us had sworn we were innocent of doing (sworn on our mothers if we had mothers, sworn on our pets if we ever had a puppy dog or a scrawny cat, sworn on our own measly lives if we had nobody), after all that time behind bars, on this night we were free we were free we were free. Some of us found that terrifying. On this night, the first Saturday of that now-infamous August, there were forty-one girls locked up in the Aurora Hills Secure Juvenile Detention Center in the far northern reaches of the state, which meant we were one shy of full capacity. We weren’t yet forty-two. To our surprise, to our wide-eyed delight, the cells of B-wing and C-wing, of A-wing and even D-wing, had come open, and there we stood, a thunder of thudding hearts in the darkness. We stood outside our cages. We stood outside. (blz. 3)
Amber zit in een jeugdgevangenis. Op een avond in augustus gaan opeens de deuren van de cellen open en gaat het licht uit. Het is pikdonker. Wat is er aan de hand? Sommige meisjes gaan direct hun cel uit en andere meisjes wachten af. Amber blijft in eerste instantie haar cel. Ze vindt het eng om haar cel uit te gaan. Is het wel veilig om haar cel te verlaten? Maar na een tijdje, als er geen bewakers komen, gaat ze haar cel uit…
A lot of us did try to run — even if it was only habit. Some of us had been running all our lives. We ran because we could and because we couldn’t not. We ran for our lives. We still thought they were worth running for. Most of us didn’t get far. We got distracted. Over excited. Overcome. A couple of us came to a stop somewhere in one of the hallways outside our designated wing and sank to the cracked and pitted floor in gratitude, as if we’d been acquitted of all our crimes, our records expunged. This felt like everything we’d dared let ourselves dream up, when the taunting fantasies slipped in between the bars. (blz. 7)
Violet is de andere hoofdpersoon van dit verhaal. Zij is balletdanser en staat in de coulissen om zo een optreden te doen. Ze is aangenomen op een balletopleiding in New York. Dit is haar afscheidsoptreden in de stad waar ze woont.
I slip behind the curtain — it’s almost time, get the spotlight ready, soon I’ll be on.
This’ll be my last dance before I leave town. My last chance to make them remember me, and remember me they will.
When I’m onstage, I’m all for them, and they’re all for me. I feed off what they give me, and they bask in what I give them.
When I’m offstage, these people are nothing to me. I’ve got some level of hate for practically almost everyone I run into on any given day. But in the midst of dancing? When they’re watching me and I’m letting them watch? I’ve got so much love, I’m like a whole different person.
After tonight, the final Saturday performance, I’ll be packing my bags for Juilliard, for the city. I got in. I graduated high school two months ago. I sold my car as of last week. I have my dorm assignment. My roommate’s a modern-contemporary dancer from Oklahoma or some tornado state. I’ve stocked up on Grishkos in the size and style I like, since I have strong feet and high arches and can kill a pair of pointe shoes every ten days. I’ve been tracking the time left like this is a prison sentence and by the end of August the cuffs will come off and I’ll be free.
I shouldn’t say that. I shouldn’t even think it. Not after what happened to her, where they sent her. Aurora Hills is a real and actual prison, with barbed wire and chains and those baggy orange puff suits you see on TV, though they don’t call it a prison. Since it’s for under- eighteens, they say it’s a “detention center” instead.
It was August when she got bussed up there. Early August, almost exactly three years ago. (blz. 10)
Amber en Violet kennen elkaar niet, maar ze hebben allebei Orianna (Ori) gekend. Ori was de beste vriendin van Violet en ze zaten samen op ballet. Ori werd gepest. Als op een dag twee meisjes van hun balletgroep dood worden gevonden, wordt Ori opgepakt en veroordeeld voor moord. Violet durft haar niet te bezoeken in de gevangenis. Maar nu, vlak voor ze naar New York gaat, gaat ze met vrienden naar de plek waar de gevangenis was. De gevangenis bestaat namelijk niet meer, nadat er een ongeluk was waarbij alle meisjes omkwamen. Wat is er in de gevangenis gebeurd? En wat heeft dat met Violet te maken?
Mening over het boek
Recensie van Ikvindlezenleuk (Mathilde) (ouder dan 18 jaar)
Heb je het boek uitgelezen?
Ja
Wat vind je van het boek?
★★★★☆
Waarom heb je dit boek uitgekozen om te lezen?
Het boek heeft een mooie voorkant, Ik vond de tekst op de achterkant leuk, Andere mensen zeiden dat het een leuk boek is
Welke steekwoorden passen bij het boek?
fascinerend, geheimzinnig, verrassend, zielig
Hoe kom je aan het boek?
via Netgalley (om een recensie over te schrijven)
Zitten er plaatjes (illustraties) in het boek?
Nee
Wat vind je leuk aan het boek?
Het is een spannend en verrassend boek.
Wat vind je niet leuk aan het boek?
er wordt gepest, zowel in de gevangenis als daarbuiten
Is er iemand uit het boek die je in het echt zou willen ontmoeten? Wat zou je dan samen gaan doen?
Ik zou Ori willen ontmoeten
Wil je nog iets anders vertellen over het boek?
Een deel van het verhaal wordt in de wij-vorm verteld. Dat is even wennen bij het lezen
Is het boek moeilijk of gemakkelijk te lezen?
Gemiddeld
Zitten er moeilijke woorden in het boek?
Weet ik niet
Wil je het boek nog een keer lezen?
Ik wil het boek misschien nog een keer lezen, Ik wil andere boeken van deze schrijver lezen
Voor wie zou dit een leuk boek zijn?
voor jongeren vanaf 15 jaar