Gena Showalter – Alice in zombieland (1e recensie)

‘Ik wou dat ik de klok terug kon draaien om een paar duizend dingen anders te doen. Ik zou nee zeggen tegen mijn zusje. Ik zou mijn moeder niet hebben gesmeekt om met mijn vader te praten. Ik zou mijn tranen hebben bedwongen. Ik zou mijn mond hebben dichtgeknepen om mijn hatelijke woorden binnen te houden. En anders zou ik mijn zusje, mijn moeder en mijn vader op zijn minst nog een laatste keer hebben omhelsd. Ik zou ze hebben verteld dat ik van ze hou. Ik zou… Ja, ik zou…’

Over het verhaal

Als iemand tegen me zou hebben gezegd dat mijn hele leven binnen een seconde totaal zou veranderen, dan zou ik hard hebben gelachen. Van gelukkig naar tragisch, van naïef naar bedorven? Kom op zeg.
Toch was er niet meer voor nodig. Eén seconde. Eén keer met je ogen knipperen, één keer ademhalen, één hartslag, en alles wat ik kende, alles waar ik van hield, was verdwenen.
Mijn naam is Alice Bell. Op de avond van mijn zestiende verjaardag verloor ik de moeder waar ik van hield, het zusje dat ik aanbad en de vader die ik nooit had begrepen tot het te laat was – tot die seconde waarin mijn wereld instortte en om me heen een nieuwe vorm aannam.
Mijn vader had gelijk. De monsters zijn onder ons. (blz. 5)

Alice is vandaag jarig. Ze is zestien jaar geworden. De enige die aan haar verjaardag heeft gedacht is haar zusje Emma. Alice probeert daarom haar ouders om te kopen om Emma mee te laten doen aan haar balletvoorstelling. Van haar vader mag niemand ’s avonds het huis verlaten. Er zijn monsters buiten, zegt hij, maar niemand heeft ze ooit gezien. Alice vindt eigenlijk dat haar vader zich aanstelt. Wat kan er nou gebeuren? Door bij haar moeder in te praten op haar schuldgevoel krijgt Alice haar ouders zo ver dat Emma voor deze ene keer mee mag doen aan haar balletvoorstelling. Ze doet het geweldig! Als de voorstelling is afgelopen gaan ze direct naar huis. Als ze bij het kerkhof langsrijden raakt haar vader opeens in paniek. Ze krijgen een ongeluk…

‘Pap?’ Toen ik om me heen keek drong het tot me door dat hij niet meer in de auto zat en dat de voorruit was verdwenen. Een paar meter verderop lag hij doodstil op de scherven. Drie mannen bogen zich over zijn lichaam, in het volle licht van de koplampen.
Nee, dat waren geen mannen. Dat kon niet. Hun huid was slap en pokdalig, en ze droegen vieze, gescheurde kleren. Hun haar hing in klonten aan hun gevlekte schedel. Ik ving een glimp op van vlijmscherpe tanden toen ze… aanvielen op mijn vader en bijna in hem verdwenen. Even later kwamen ze weer boven. Ze… Ze aten hem op.
Monsters.
Ik vocht voor mijn vrijheid, wilde niets anders meer dan Em in veiligheid brengen. Em, die zich niet had bewogen en die niet huilde. Wanhopig vocht ik om mijn vader te bereiken, om hem te helpen, maar daarbij stootte ik mijn hoofd tegen iets hards en scherps. Er schoot een verpletterende pijn door mijn lichaam, maar ik bleef me verzetten, ook toen ik mijn krachten voelde afnemen en het licht leek te dimmen…
Daarna was het welterusten voor Alice, en ik wist niets meer.
Voor heel even dan. (blz. 28)

Alice is de enige overlevende van het ongeluk. Ze gaat bij haar opa en oma wonen en ze gaat naar een andere school. Als ze nog in het ziekenhuis ligt ontmoet ze Kat, die op haar nieuwe school zit. Ze worden vriendinnen. Alice moet weer nieuwe vrienden maken. Cole, een jongen die eruitziet alsof hij een crimineel-in-spe is, heeft een bijzondere aantrekkingskracht op haar. Elke ochtend als ze elkaar aankijken krijgt ze een visioen.

Nu vouwde ik het briefje dat Cole me had gegeven open. Ondanks mijn dreigement verwachtte ik half en hald dat het leeg zou zijn. Maar nee. Er stond iets op geschreven. Voor ik de woorden las, sloot ik mijn ogen en ademde diep in. Wat zijn antwoord ook zou zijn, ik zou niet gaan flippen. Adem uit… Ik moest kalm blijven. Langzaam deed ik mijn ogen weer open…
Op het briefje stond:
Dingen doen. Zoenen. Vechten.
O, gelukkig. Mijn hele lichaam werd slap van opluchting, terwijl ik het briefje tegen mijn borst drukte. Ook hij had die visioenen, wat betekende dat ik niet knettergek was. Tenminste, niet als het om dat onderdeel van mijn leven ging.
Al snel sloeg de opluchting om in verwarring. Waarom hadden we ons verbeeld dat we elkaar kusten? Waarom vochten we met die monsters? Hoe kon dit allemaal? Was er een of andere vreemde geestelijke band tussen ons? Vingen we flarden op van de toekomst? Kon dat eigenlijk wel? Zoiets had ik nooit meegemaakt. (blz. 142)

Af en toe ziet Alice ’s avonds monsters vanuit haar slaapkamerraam. Ze vertelt dit aan niemand. Op een dag komt ze erachter dat zij niet de enige is die deze monsters kan zien. Cole ziet ze ook. Hij vertelt haar dat het zombies zijn. Het lijkt erop alsof ze achter Alice aan zitten. Waarom zitten ze achter Alice aan? Kan Alice aan de zombies ontsnappen? Krijgt ze een relatie met Cole?

Mening over het boek

Recensie van Ikvindlezenleuk (Mathilde) (ouder dan 18 jaar)
Heb je het boek uitgelezen?
Ja
Wat vind je van het boek?
★★★☆☆ – gemiddeld
Waarom heb je dit boek uitgekozen om te lezen?
Het boek heeft een mooie voorkant. Andere reden… ik kreeg het boek toegestuurd van uitgeverij Harlequin en vond het wel goed passen bij ‘december sprookjesmaand’
Welke steekwoorden passen bij het boek?
romantisch, spannend, interessant
Hoe kom je aan het boek?
Gekregen van uitgeverij HarlequinYA om een recensie over dit boek te schrijven
Zitten er plaatjes (illustraties) in het boek?  
Nee
Wat vind je leuk aan het boek? Je kunt bijvoorbeeld een leuk stukje uit het boek overtypen
Zie hierboven
Wat vind je niet leuk aan het boek?
Het verhaal doet mij erg denken aan de Twilight-serie van Stephenie Meyer. Ik vind het onwaarschijnlijk dat twee populaire jongens van de nieuwe school direct verliefd worden op Alice, die een onhandig en onopvallend meisje is. Verder is Cole een ontzettend arrogante jongen, die doet alsof hij alles voor Alice kan bepalen. Een nogal ouderwetse instelling volgens mij.
Is er iemand uit het boek die je in het echt zou willen ontmoeten? Wat zou je dan samen gaan doen?
Nee
Wil je nog iets anders vertellen over het boek?
Behalve de titel, de naam Alice en een wolk die lijkt op een konijn is er eigenlijk weinig dat verwijst naar “Alice in Wonderland”. Ik had verwacht dat er meer overeenkomsten met het oorspronkelijke verhaal zouden zijn. Misschien dat dit in volgende delen meer wordt uitgewerkt
Is het boek moeilijk of gemakkelijk om te lezen?
Gemiddeld
Zitten er moeilijke woorden in het boek?
Weinig
Kun je een voorbeeld geven van moeilijke woorden? Wat heb je gedaan toen je deze woorden tegenkwam?
Gruizig, ik heb het woord opgezocht
Wil je het boek nog een keer lezen?
Ik wil het volgende boek uit deze serie lezen
Aan wie zou je dit boek aanraden? (bijvoorbeeld kinderen van jouw leeftijd, jonger, ouder, jongens, meisjes)
Aan jongeren rond 15 jaar die graag een spannend en romantisch verhaal lezen