Megan Shepherd – The cage (1e recensie)

Vijf tieners, drie jongens en twee meisjes, worden wakker in een omgeving die ze niet kennen. Niemand weet waar ze zich bevinden en hoe ze er zijn gekomen. Samen proberen ze erachter te komen waar ze zijn en vooral hoe ze er weg kunnen komen. Maar wegkomen blijkt onmogelijk. Vanachter de zwarte ramen die zich overal in het landschap bevinden worden ze geobserveerd door de Verwanten; buitenaardse wezens die hen vertellen dat de aarde niet meer bestaat. De vijf jongeren zijn de laatste overlevenden en hun belangrijkste taak is ervoor te zorgen dat de mensheid niet uitsterft. Maar is dat wel de echte reden van hun verblijf in de Cage? Moeten ze ontsnappen uit deze buitenaardse gevangenis of berusten in hun lot en hier een nieuw leven opbouwen? En wat als ze ontsnappen? Welke wereld ligt er buiten de muren? Langzaam maar zeker ontdekken ze meer over de Verwanten en hun bedoelingen en ondertussen lopen de spanningen tussen de bewoners van de Cage steeds hoger op…

Over het verhaal

Er zijn dingen die je hoofd gewoon niet kan bevatten. Dag in, dag uit grijpen mensen terug op dezelfde denkpatronen: een appel die in de lucht wordt gegooid, valt op de grond. Een bloem die wordt geplukt, verwelkt. Wie in zijn eigen bed in slaap valt, wordt daar de volgende ochtend ook weer wakker.
Maar dit? Dit was alsof je een appel omhoog liet vallen…
Cora Mason drukte haar handen tegen haar slapen om de kolkende zee tussen haar oren te kalmeren. Ze was een paar minuten (of misschien we luren) geleden wazig wakker geworden in een schijnbaar eindeloze woestijn. Haar slaapkamerramen waren nu roestbruine duinen van wel dertig meter hoog. Haar plafond was een wolkeloze hemel. Het lampje op haar nachtkastje was een felle zon, die brandde op haar huid.
Waar ze ook was, het was in ieder geval niet Virginia.
Het leek hier niet eens op de woestijnen waar ze wel eens van had gehoord. Er waren geen cactussen, geen dorstige pollen kurkdroog gras. Alleen een gigantisch rode vlek zo ver als ze kon zien.
Droomde ze? Maar in haar dromen voelde haar mond nooit zo droog aan. (blz. 7)

Cora is niet meer op de plek waar ze net nog wel was, namelijk in de auto met haar broer onderweg naar een sneeuwgebied. Ze is nu in een woestijn. Ze komt er al snel achter dat ze hier niet alleen is. Er zijn nog vier andere jongeren hier aanwezig. Het is een vreemde omgeving, want vlak bij elkaar zijn meerdere klimaten te vinden. Er is sneeuw, woestijn, bergen, zee. En een dorpje met daarin wat houten huisjes die meer lijken op een filmset dan op echte huizen. Natuurlijk willen de jongeren (Cora, Lucky, Leon, Rolf, Nok) hier niet blijven. Maar ontsnappen lijkt onmogelijk…

‘We kunnen hier niet weg’
‘Echt wel! Ik kies gewoon een richting en ga lopen. Die paden moeten toch érgens naartoe leidden?’
Rolf schudde zijn hoofd. ‘Ze eindigen vlak achter de bebouwing. Ik heb het al geprobeerd. Ik heb dat ene pad gevolgd dat van het stadsplein naar buiten loopt. Na ongeveer drie blokken leidde het me weer terug de stad in. Ik ben geen enkele keer afgeslagen en toch bracht het me via een lus hier terug. Ik heb daarop nog een ander pad geprobeerd, maar dat ging precies hetzelfde. Het doet er niet welke richting je kiest: je komt altijd weer terug waar je begon.’
Het werd doodstil in de speelgoedwinkel. Rolfs draaislot en het gegons van het zwarte venster waren de enige geluiden. Achter het venster was een schaduw verschenen die zich traag bewoog. Hij leek niet zoveel meer op een mens, daar was hij te lang en te stijf voor.
‘Dat is onmogelijk,’ zei Nok.
Rolfs vingers hielden op met draaien. Zonder het gerammel was de stilte in de ruimte – in de hele stad – nog griezeliger. ‘Volgens de regels van de natuurkunde niet.’ (blz. 31)

De jongeren voelen dat iemand hen in de gaten houdt. Op een dag staat er een vreemde man voor hen.

Naast de kersenboom stond een nieuwe figuur – een man. Hij was zeker 2 meter 10 lang. En iets aan zijn zwarte uniform suggereerde dat hij een soldaat was, hoewel Cora dit soort kleding nooit eerder had gezien. De stof spande strak om de spieren van zijn armen en borst en bewoog zo naadloos met hem mee dat het bijna een vloeistof leek – op de rij strikken aan de ene kant na. Hij droeg een soort gereedschapsriem schuin over zijn borstkas, waarin allerlei apparatuur blonk die er veel geavanceerder uitzag dan de prototypen waar haar vader in investeerde. Hij bewoog zich stijfjes, als een soldaat in een reclamefilmpje voor het leger, met het gemillimeterde haar en de kaarsrechte rug van een echte militair – op enkele belangrijke verschillen na. Zijn indrukwekkende lengte. Zijn huid, met een kleur tussen kopen en brons in, die het zonlicht weerkaatste alsof het metaal was. En zijn ogen.
Die hadden geen irissen, geen oogwit. Ze waren geheel zwart.
Ze hapte onbewust naar adem. Dit was het gezicht uit haar droom! Het mooiste wezen dat ze ooit had gezien. Alleen was hij niet langer engelachtig, maar huiveringwekkend.
En het is geen mens. (blz. 61)

Hij vertelt hen dat ze niet meer op aarde zijn, maar op een andere planeet. De aarde is verwoest en deze buitenaardse wezens hebben hen gered. In ruil voor hun redding worden ze geobserveerd en moeten ze aan een aantal regels voldoen. Eén van die regels is dat ze een gezin beginnen met de partner die door de wezens aan hen wordt toegewezen. Als ze dat weigeren zullen ze gedood worden. Wat zullen de jongeren besluiten? Kunnen ze ontsnappen aan deze wezens?

Mening over het boek

Recensie van Ikvindlezenleuk (Mathilde) (ouder dan 18 jaar)
Heb je het boek uitgelezen?
Ja
Wat vind je van het boek?
★★★★☆
Waarom heb je dit boek uitgekozen om te lezen?
Het boek heeft een mooie voorkant, ik heb het vervolgdeel gekregen van de uitgeverij om er een recensie over te schrijven. Dus dan eerst maar het eerste deel lezen…
Welke steekwoorden passen bij het boek?
fascinerend, geheimzinnig, romantisch, spannend, verrassend, zielig
Staan er tekeningen in het boek? Door wie zijn ze gemaakt? Vind je de tekeningen mooi? Passen de tekeningen bij het verhaal?
Nee
Wat vind je leuk aan het boek?
Het einde van het boek is erg verrassend
Wat vind je niet leuk aan het boek?
Ik vind het niet leuk dat Cora is ontvoerd en nu opgesloten zit met 4 andere jongeren
Is er iemand uit het boek die je in het echt zou willen ontmoeten? Wat zou je dan samen gaan doen?
Ik wil de bewaker ontmoeten
Wil je nog iets anders vertellen over het boek?
Dit is het eerste deel van een serie
Is het boek moeilijk of gemakkelijk te lezen?
Gemiddeld
Wil je het boek nog een keer lezen?
Ik wil het volgende boek uit deze serie lezen
Voor wie zou dit een leuk boek zijn?
Voor jongeren vanaf 15 jaar die houden van science fictionverhalen