Jowi Schmitz – Weg (1e recensie)
Over het verhaal
‘Het leven geeft geen cadeautjes.’ Robin schoot zijn sigaret in het gras naast de vangrail. Hij had ringen om al zijn vingers. ‘Als je iets wilt, moet je het zelf doen. Zo simpel is het. Bang zijn is geen optie. Punt.’
‘Wel,’ zie Anna.
Robin stak een nieuwe sigaret aan met een aansteker waar een naakte vrouw op stond. Hij had er drie van. ‘Wel wat?’
‘Cadeautjes. Het leven geeft ze wel.’
Ze zouden gaan. Binnenkort. Ze zaten nu nog hier, in die vangrail, in de nachtlucht, maar dit was het laatste stukje Nederland van haar leven. De wereld kwam al bijna binnen.
‘Binnenkort steken we onze duim op,’ zei Robin, de rook kwam met zijn woorden zijn mond uit. ‘We liften naar Frankrijk, dan door naar Spanje, vanaf daar wordt het makkelijk.’
‘Waarom?’
‘Daar is het warm.’
Anna was veertien, Robin al zeventien. Hij had een blauwe stuiterbal die hij overal liet stuiteren. Hij kon er ook trucjes mee. Die stuiterbal hoorde bij hem, woonde in de zak van zijn legerjas. Robin raakte bijna nooit iemand aan. Maar haar hand pakte hij vast. Om haar schouder sloeg hij soms een arm. Anna had haar lange haren in dezelfde kleur geverfd als ide van Robin. Hij had zwarte vegen van make-up bij zijn ogen. Zijn ogen waren groen. Hij rookte. Een pakje sigaretten per dag als hij de kans kreeg.
Anna rookte niet en van make-up gingen haar ogen prikken. Dichterbij kon ze niet komen. (blz. 7)
Anna en Robin maken plannen om weg te lopen. De ouders van Anna hebben een kindertehuis. Anna’s moeder geeft vooral veel aandacht aan de kleine kinderen, en minder aan de oudere kinderen (waaronder Wiggert en Anna, haar eigen kinderen). Anna heeft het gevoel dat ze niet mag opvallen. Robin wil eerst zijn vader opzoeken in de gevangenis. Hij heeft hem jaren niet gezien. Maar Robin komt nooit meer thuis…
Anna sliep nog steeds niet. Wiggert snurkte, de nachtlucht bleef grijs. Steeds opnieuw zag ze zichzelf op dat dak klimmen. Ze kraste de R en de A. En daarna elke keer, als ze bijna in slaap dreigde te vallen, de schrik. Dit was echt. Robin was er niet meer.
Anna had het pas rond etenstijd gehoord, toen was Robin al vijf en een half uur dood. Om één uur ‘s middags was hij aangereden, en bijna meteen ademde hij niet meer. Anna’s moeder was kort daarna gebeld, Anna zelf zat op school. Toen ze thuiskwam, zat haar moeder met de rolgordijnen dicht in haar administratiehok te bellen. Dat betekende: niet storen.
Dus Anna wist van niks. Dus Anna kwam thuis en wist van niks en fantaseerde over Robins vader. Robins vader die vanaf de vroege ochtend had zitten wachten. Misschien met een pen – mocht je een pen hebben als je daar zat? Een pen die hij langs zijn vingers liet dansen, net zoals Robin dat kon. Een pen waar hij net als Robin op kauwde als hij nadacht. (blz. 21)
Anna mist hem vreselijk. Uiteindelijk besluit ze om ook zonder Robin weg te lopen. Ze krijgt een lift van een vrouwelijke vrachtwagenchauffeur die naar Barcelona gaat.
‘Waarom wil je weg?’
Die Mammita mocht nu wel weer stoppen met vragen stellen. Anna bleef naar buiten kijken.
‘Enig idee wat je er wilt gaan doen?’
‘Ik weet pas net dat ik daar heen ga.’ Het kwam er vrij kattig uit.
Mammita moest lachen. ‘Hiha.’
De rooie drop tussen hen in bestond uit ingekrulde rondjes die je kon afrollen.
‘Nou?’ Mammita tikte op haar stuur. ‘Verzin maar wat. Een doel verzinnen helpt.’
‘Nou?’ Mammita gaf haar geen tijd om na te denken.
Anna voelde haar wangen branden.
‘Nou?’
‘IK WEET NIKS, OKÉ?’
Het suisde even nadat ze dat geroepen had. Nu zou ze de vrachtwagen uit worden gezet. Thuis werd er niet geroepen. Nog een regel. Verhef nooit je stem tenzij er nood is. Dus riep Anna thuis nooit. Ze zweeg hoogstens luidruchtig, maar dat viel niemand op. Wat wilde ze gaan doen in Barcelona? Wist zij veel. Ze ging vooral weg. Maar dat ging ze niet hardop zeggen. Dat klonk belachelijk.
‘Voor het eerst versta ik je wat beter,’ zei Mammita rustig. ‘Je praat nogal zacht.’
Verder niks.
Anna wilde een raampje opendraaien, het lukte niet. Ze voelde aan de deur, keek op het dashboard. Nergens een knopje ‘raam open’.
Mammita drukte op een knop, het raam zoefde half open. ‘Toen ik zo oud was als jij ben ik ook een keer weggelopen. En eigenlijk loop ik nog steeds weg, of nee, ik loop heen en weer, Spanje-Nederland-Spanje-Nederland. Het geeft niet dat je wegloopt. Als je ook maar ergens naartoe loopt.’ (blz. 40)
Zal Anna veilig in Barcelona aankomen? Wat gaat ze daar doen? Laat ze haar familie weten waar ze is? Gaat ze uiteindelijk weer naar huis?
Voorleesfragment
Bij dit boek is een voorleesfragment gemaakt. Klik op het plaatje hieronder om het begin van het boek te horen.Of klik hier om naar mijn YouTube-kanaal te gaan.
Mening over het boek
Recensie van Ikvindlezenleuk (Mathilde) (ouder dan 18 jaar)
1. Heb je het boek uitgelezen?
Ja
2. Als je het boek niet hebt uitgelezen: waarom niet? Wat vond je niet leuk aan het boek?
3. Wat vind je van het boek?
★★★★☆
4. Waarom heb je dit boek uitgekozen om te lezen?
Het boek heeft een mooie voorkant, Ik vond de tekst op de achterkant leuk, ik heb het boek van de uitgeverij gekregen om er een recensie over te schrijven
5. Welke steekwoorden passen bij het boek?
fascinerend, geheimzinnig, ontroerend, realistisch, zielig
6. Staan er tekeningen in het boek? Door wie zijn ze gemaakt? Vind je de tekeningen mooi? Passen de tekeningen bij het verhaal?
Nee
7. Wat vind je leuk aan het boek?
Het is een bijzonder verhaal over een meisje dat wegloopt. Vanaf het begin leef je mee met Anna en hoop je dat ze mensen ontmoet die wel interesse in haar leven hebben
8. Wat vind je niet leuk aan het boek?
Ik vind het zielig dat Anna het gevoel heeft dat ze er niet toedoet en van huis wegloopt
9. Is er iemand uit het boek die je in het echt zou willen ontmoeten? Wat zou je dan samen gaan doen?
Ik wil Anna ontmoeten
10. Wil je nog iets anders vertellen over het boek?
Dit verhaal is gebaseerd op het leven van Jowi Schmitz. Ook zij liep op haar 15e weg van huis en ging naar Barcelona
11. Is het boek moeilijk of gemakkelijk te lezen?
Gemiddeld
12. Wil je het boek nog een keer lezen?
Ik wil het boek misschien nog een keer lezen, Ik wil andere boeken van deze schrijver lezen
13. Voor wie zou dit een leuk boek zijn?
Voor jongeren vanaf 14 jaar
