Ransom Riggs – Hollow City (1e recensie)

This second novel begins in 1940, immediately after the first book ended. Having escaped Miss Peregrine’s island by the skin of their teeth, Jacob and his new friends must journey to London, the peculiar capital of the world. Along the way, they encounter new allies, a menagerie of peculiar animals, and other unexpected surprises.

Over het verhaal

We rowed out through the harbor, past bobbing boats weeping rust from their seams, past juries of silent seabirds roosting atop the barnacled remains of sunken docks, past fishermen who lowered their nets to stare frozenly as we slipped by, uncertain whether we were real or imagined; a procession of waterborne ghosts, or ghosts soon to be. We were ten children and one bird in three small and unsteady boats, rowing with quiet intensity straight out to sea, the only safe harbor for miles receding quickly behind us, craggy and magical in the blue-gold light of dawn. Our goal, the rutted coast of mainland Wales, was somewhere before us but only dimly visible, an inky smudge squatting along the far horizon.
We rowed past the old lighthouse, tranquil in the distance, which only last night had been the scene of so many traumas. it was there that, with bombs exploding around us, we had nearly drowned, nearly been torn appart by bullets; that I had taken a gun and pulled its trigger and killed a man, an act still incomprehensible to me; that we had lost Miss Peregrine and got her back again – snatched from the steel jaws of a submarine – though the Miss Peregrine who was returned to us was damaged, in need of help we didn’t know how to give. She perched now on the stern of our boat, watching the sanctuary she’d created slip away, more lost with every oar stroke. (blz. 17)

Het eiland is geen veilige plek meer. Het is oorlog en er is volop chaos. De kinderen zijn het eiland ontvlucht met bootjes. Mevrouw Peregrine kan niet zichzelf niet meer terug veranderen naar een mens. De kinderen hebben geen idee wat ze moeten doen…

“Look!” Enoch shouted, standing up in the boat next to ours. “It’s disappearing!” A spectral fog enshrouded the island, blanking it from view, and we broke from rowing to watch it fade.
“Say goodbye to our island,” Emma said, standing and removing her big hat. “We may never see it again.”
“Farewell, island,” said Hugh. “You were so good to us.”
Horace set his oar down and waved. “Goodbye, house. I shall miss all your rooms and gardens, but most of all I shall miss my bed.”
“So long, loop,” Olive sniffled. “Thank you for keeping us safe all these years.”
“Good years,” said Bronwyn. “The best I’ve known.”
I, too, said a silent goodbye, to a place that had changed me forever – and the place that, more than any graveyard, would forever contain the memory, and the mystery, of my grandfather. They were linked inextricably, he and that island, and I wondered, now that both were gone, if I would ever really understand what had happened to me: what I had become; was becoming. I had come to the island to solve my grandfather’s mystery, and in doing so I had discovered my own. Watching Cairnholm disappear felt like watching the only remaining key to that mystery sink beneath the dark waves.
And then the island was simply gone, swallowed up by a mountain of fog.
As if it had never existed. (blz. 22)

De tocht over de zee is zwaar. Uiteindelijk komen de kinderen zwaar vermoeid weer aan land. Ze merken al snel dat ze achterna gezeten worden. De kinderen vinden een schuilplaats voor de nacht. De kinderen willen op zoek naar iemand die mevrouw Peregrine kan helpen om weer zichzelf te worden. Mevrouw Peregrine probeert hen te helpen, maar als vogel kan ze niet niet praten. Maar ze kan wel een verhaal in een boek aanwijzen. En de dag na het voorlezen van dit verhaal komen de kinderen bij een plek die hen wel heel erg aan dit verhaal doet denken…

“Giants are real,” Claire murmured, her voice weak but full of wonder. “And so are the Tales!”
“Let’s not jump to absurd conclusions,” said Enoch. “What’s more likely? That the writer of the tale we read last night was inspired by a rock that just happened to be shaped like a giant head, or that this head-shaped rock was really a giant?”
“You take the fun out of everything,” said Olive. “I believe in giants, even if you don’t!”
“The Tales are just tales and nothing more,” Enoch grumbled.
“Funny,” I said, “that’s exactly what I thought all of you were, before I met you.”
Olive laughed. “Jacob, you’re silly. You really thought we were made up?”
“Of course. And even after I met you I still did, for a while. Like maybe I was losing my mind.”
“Real or not, it’s an incredible coincidence,” said Millard. “To have been reading that story just last night, and then happen upon the very bit of geography that inspired it the next morning? What are the chances?”
“I don’t think it’s a coincidence,” Emma said. “Miss Peregrine opened the book herself, remember? She must’ve chosen that story on purpose.”
Bronwyn turned to look at the bird on her shoulder and said, “Is that right, Miss P? Why?”
“Because it means something,” said Emma. (blz. 61)

Zullen de kinderen uit handen van hun achtervolgers blijven? Wordt mevrouw Peregrine weer zichzelf? Wanneer kan Jacob weer terug naar zijn eigen tijd? Of wil hij dat helemaal niet?

Mening over het boek

Recensie van Ikvindlezenleuk (Mathilde) (ouder dan 18 jaar)
Heb je het boek uitgelezen?
Ja
Wat vind je van het boek?
★★★☆☆
Waarom heb je dit boek uitgekozen om te lezen?
Het boek heeft een mooie voorkant, Ik vond de tekst op de achterkant leuk, Ik heb al andere boeken uit dezelfde serie gelezen
Welke steekwoorden passen bij het boek?
avontuurlijk, fascinerend, geheimzinnig, romantisch, spannend, verrassend, zielig
Hoe kom je aan het boek?
Zelf gekocht
Zitten er plaatjes (illustraties) in het boek?
Ja
Heb je net ‘ja’ ingevuld? Waarvoor worden de plaatjes gebruikt?
Om iets uit het verhaal duidelijker te maken
Wat vind je van de plaatjes? Passen ze bij de tekst?
In het boek staan oude zwartwit foto’s met daarop vreemde mensen, bijvoorbeeld een zwevend meisje. De personen op de foto’s komen in het verhaal voor
Wat vind je leuk aan het boek?
Het is een verhaal over kinderen die anders zijn, en uit een andere tijd komen. Het is een spannend avonturenverhaal
Wat vind je niet leuk aan het boek?
Het verhaal is nogal traag. Ik heb er zo’n 6 weken over gedaan om dit boek te lezen. Ik weet eigenlijk niet waarom ik zoveel moeite had met dit boek. Het eerste deel van deze serie, het vorige boek, vond ik geweldig.
Is er iemand uit het boek die je in het echt zou willen ontmoeten? Wat zou je dan samen gaan doen?
Ik wil alle kinderen ontmoeten en ik ben benieuwd naar hun verhalen
Wil je nog iets anders vertellen over het boek?
Dit is het tweede deel uit een trilogie (serie van 3 boeken)
Is het boek moeilijk of gemakkelijk te lezen?
Gemiddeld
Zitten er moeilijke woorden in het boek?
Weet ik niet
Wil je het boek nog een keer lezen?
Ik wil het boek misschien nog een keer lezen, Ik wil het volgende boek uit deze serie lezen
Voor wie zou dit een leuk boek zijn?
Voor jongeren vanaf 14 jaar die houden van spannende en soms wat vreemde verhalen