H.J. Ramsay – Ever Alice (1e recensie)

Alice’s stories of Wonderland did more than raise a few eyebrows—it landed her in an asylum. Now at 15 years of age, she’s willing to do anything to leave, which includes agreeing to an experimental procedure. When Alice decides at the last minute not to go through with it, she escapes with the White Rabbit to Wonderland and trades one mad house for another: the court of the Queen of Hearts. Only this time, she is under orders to take out the Queen. When love, scandal, and intrigue begin to muddle her mission, Alice finds herself on the wrong side of the chopping block.

Over het verhaal

Alice stared at the spoonful of red syrup. It may as well have had a note saying, “Drink me.”
Nurse Hazel said, “Open wide.”
Alice took the medicine into her mouth but let it pool under her tongue while she made a show of swallowing. The taste of cinnamon and something metallic, almost like blood, made her eyes water.
“That’s a good girl,” the nurse said. She wiped the spoon, capped the bottle, and left the room.
The lock clicked.
Alice waited until the nurse’s steps faded into the symphony of shrieks and moans that always rang down the hallway, and then she spat the medicine in the sink before her thoughts could muddle together like marmalade and butter on a hot biscuit.
She wiped her mouth on her sleeve and reached under the bed, wiggling the loose floorboard. Her tattered notebook lay in a cavity between the joists. She dusted off the cover and flipped past her drawings and recollections until she came to a fresh page.
Her hand itched to fill it, but she waited with her eyes closed. At last, he came to her, like he always did. She drew the White Rabbit, a timepiece in his paws, the chain dangling into his waistcoat pocket.

Alice woont in een psychiatrisch ziekenhuis. Ze krijgt medicijnen die haar geest vertroebelen. In de vloer onder haar bed heeft ze een schetsboek verstopt. Ze tekent het Witte Konijn en andere dieren die volgens haar ouders niet bestaan. Alice weet zeker dat ze in een ander land is geweest waar dieren praten, maar volgens haar ouders is ze uitgegleden in de rivier en bijna verdronken.

Alice drew the last whisker on the White Rabbit. She sat back, admiring the likeness, and thumbed through her pictures of the Cheshire Cat, the Caterpillar, the Dodo, and the others.
All the creatures they said didn’t exist.
“It was your imagination,” her parents had told her. “You slipped in the river. You nearly drowned.”
Alice gripped the leather edges of her journal.
She knew better. It was real. She had tried to tell them so, but her parents wouldn’t listen. They refused to even acknowledge anything she had to say, telling each other over Alice’s head that she’d grow out of it.
But years went by and she never did.

Haar ouders nemen haar mee naar allerlei dokters en uiteindelijk wordt ze opgenomen. Alice krijgt allerlei onderzoeken en behandelingen. Ze mag haar kamer niet af. Op een avond is ze aan het tekenen als ze opeens iets hoort.

Alice stepped toward the door, expecting Nurse Hazel to come flying into the room at any moment. She wrapped her hand around the door handle, it’s cold metal stinging her palm, and peeked outside.
Her eyes widened. She’d expected to see the gray stone of the asylum. Instead, she saw a familiar green-paneled hallway with portraits and paintings hung along the walls.
It was her home.
Had Dr. Longfellow giver her a treatment and she hadn’t remembered leaving? Or maybe it was a dream, and she was asleep in the asylum. Alice tried to find a reasonable explanation for why she was home, but she decided it didn’t matter.
Still in her hospital gown, Alice stepped into the hall. She turned to shut the door and gasped. It wasn’t the room at the asylum anymore but her old room. she hadn’t realized how much she’d missed it and all her things. Her trinkets and books with plenty of pictures. Agnes, her dolly. Even the ruffled blanked on her bed. The more she looked around, the more she realized she really was home – it wasn’t a dream.

Alice gaat op zoek naar haar ouders, maar het huis is leeg. In de keuken staat een pasteitje af te koelen. Alice heeft honger en eet het pasteitje op. Daarna loopt ze de tuin in, richting de rivier. En dan hoort ze een bekende stem… Het is het Witte Konijn.

Alice brought her hands to her cheeks in surprise. “It’s you. It’s really you – the White Rabbit.”
“Is that what you’ve been calling me?” He brought one paw to his coat. “Ah, thats right. I don’t think we were ever properly introduced. My name is Sir Ralph of Longshoot.”
Alice smoothed down the front of her hospital gown. If she’d known she was about to see the White Rabbit again, she would have made herself more presentable. “How do you do, Sir Ralph of Longshoot?” She tried to curtsy, but her foot slipped on the wet ground.
he came close to Alice, peering at her. “You look different than how I remember.”
“Yes, I suppose I do. I’m fifteen years old now.”
“Are you the same Alice?”
“I believe so. It’s hard to tell nowadays.” Alice wanted to reach out and touch his cottony ears to make sure he wasn’t a hallucination. “They told me,” she whispered, “that you weren’t real.”
His whiskers twitched. “I assure you, madam, I exist no more and no less than I already do.”

Sir Ralph wil dat Alice met hem mee gaat naar Wonderland. Ze moet de wereld redden van de gestoorde Queen of Hearts. Alice moet haar vermoorden. Alice antwoordt dat ze dat niet kan. Ze is bang dat het slechter met haar zal gaan als ze meegaat naar Wonderland. Ze loopt richting het huis and ziet Dinah (haar kat). Ze volgt Dinah naar haar slaapkamer en tilt haar op om te knuffelen. Maar het voelt vreemd. Ze kijkt naar handen en ziet dat ze wat lappen in haar hand heeft. En ze is terug in het ziekenhuis…, en Nurse Hazel heeft haar dagboek gevonden. Dr. Longfellow ziet dat zijn behandelingen niet werken en wil met Alice naar een collega in Zwitserland die een experimentele behandeling kan uitvoeren.

Alice pushed against the nurses as they hoisted her onto the bed. “No, please, no!” Alice cried as they forced her down.
“It’ll all be over soon,” Nurse Glass whispered to her. “Very soon, my sweet. Do be a good girl.”
Alice kicked at their hands as tears slid into the corners of her mouth, sending the taste of salt down her throat. She fought them, scratching and pinching and biting like an animal. All she could think about was getting away, but it didn’t matter what she did. The nurses worked together, one holding Alice down while the other wrapped the straps around her hands and feet. they placed a rag over her mouth and nose that burned her lungs with a sickly sweet scent.
“That was more difficult than I thought it would be,” Nurse Glass said. “We should fetch the doctors.”
Nurse Hazel grinned at Alice. “Be back soon,” she said before turning away.
They shut the door, leaving Alice alone. As soon as their footsteps faded down the hallway, she started tugging at the straps. She whimpered as the leather chafed against her flesh and burned it.

Wat gaat er met Alice gebeuren? Wat voor behandeling is dit? Zal ze het Witte Konijn ooit nog terugzien?

Mening over het boek

Recensie van Ikvindlezenleuk (Mathilde) (ouder dan 18 jaar)
Hoe kom je aan het boek?
gedownload via de website van Netgalley
Wat vind je van het boek?
★★★☆☆
Waarom heb je dit boek uitgekozen om te lezen?
Het boek heeft een mooie voorkant, Ik vond de tekst op de achterkant leuk
Welke steekwoorden passen bij het boek?
fascinerend, verrassend, zielig
Staan er illustraties in het boek? Wie heeft ze gemaakt? Wat vind je van de illustraties?
nee
Is het boek moeilijk of gemakkelijk te lezen?
Gemiddeld
Waar gaat het verhaal over?
zie hierboven
Wie is de hoofdpersoon?
Alice
Zou je iemand uit het verhaal willen ontmoeten? Waarom? En wat zou je dan gaan doen?
ik zou Alice willen ontmoeten
Waar speelt het verhaal zich af?
het verhaal speelt zich in het begin af in een psychiatrische instelling en later in Wonderland
Wat vind je leuk aan dit boek?
ik vind het leuk dat het verhaal gebaseerd is op ‘Alice in Wonderland’
Wat vind je niet leuk aan dit boek?
x
Wil je nog iets anders vertellen over het boek?
nee
Voor wie zou dit een leuk boek zijn?
Voor jongeren vanaf een jaar of 15
Wil je het boek nog een keer lezen?
Ik wil het boek misschien nog een keer lezen