Ambrose zit thuis. Zijn moeder wil niet meer dat hij naar school gaat omdat zijn ‘vrienden’ hem bijna hebben vermoord door een pinda tussen zijn boterham te stoppen. Niet dat Ambrose dat erg vindt – door zijn merkwaardige uiterlijk, het feit dat hij zo vaak verhuist en zijn talent om altijd de verkeerde dingen te zeggen was hij al niet erg geliefd op school (understatement van het jaar). Nee, Ambrose voelt zich veel fijner in het souterrain van een ouder Grieks echtpaar waar hij met zijn moeder woont. Maar dan komt tot schrik van Ambroses moeder de zoon van de Grieken weer thuis wonen: Cosmo, vers uit de gevangenis. Ambrose krijgt van zijn moeder te horen dat hij ver uit de buurt van Cosmo moet blijven. Toch ontdekt Ambrose dat hij en Cosmo een bijzondere hobby delen: scrabble. En hoewel Cosmo er alles aan doet om Ambrose te ontlopen, weet die hem er toch van te overtuigen om hem mee te nemen naar zijn scrabbleclub. En zijn moeder mag er niet achter komen, want dan komen ze allebei in moeilijkheden.
Boekinformatie
Schrijver: Susin Nielsen
Titel: Woordnerd
Uitgeverij: Lemniscaat
Jaartal: 2017
Bladzijden: 248
Vertaler: Barbara Zuurbier, Lydia Meeder
Genre: geen
Leeftijd: 15+
Over het verhaal
De dag waarop ik bijna doodging was de hemel stralend helderblauw – een prettige afwisseling na de regen eerder die week. Er hingen wat wolken boven de bergen ten noorden van de stad, maar die waren ver weg.
Ik zat met mijn lunch aan een picknicktafel op het schoolterrein. Eigenlijk was het halverwege oktober veel te koud om buiten te eten, maar liever hier dan in de kantine, die lawaaiig en druk was en soms, als een of andere leerling me probeerde te laten struikelen, zelfs schadelijk voor mijn gezondheid. Af en toe kon je je als jongen eenzamer voelen tussen de mensen dan in je eentje.
Ik nam nog een hap van mijn boterham en keek naar mijn voeten. Ik had mijn gloednieuwe sneakers aan. Je moest wel een heel geoefend oog hebben om te zien dat het geen Nikes waren. Mijn moeder zou zich nooit Nikes kunnen veroorloven, maar toen ze me dit weekend had meegenomen naar Chinatown, had ik voor slechts een kwart van de prijs praktisch identieke imitaties gevonden. (blz. 7)
Ambrose zit op de middelbare school, maar hij valt buiten de groep. Er zijn drie jongens, die hij de Three Stooges noemt, die hem elke dag pesten. Vandaag begon het pesten naar aanleiding van zijn nieuwe sportschoenen. Ambrose is trots op zijn nieuwe schoenen, maar de Three Stooges lachen hem uit omdat het geen Nikes zijn. Gelukkig blijven ze niet lang bij hem in de buurt staan.
Ze liepen weg. Ik pakte mijn boterham weer en nam een hap. Al met al was het praatje met de Three Stooges me redelijk afgegaan. Ik bedacht dat er misschien zelfs vooruitgang zat in ons contact, toen ik plotseling overal jeuk kreeg, gevolgd door het gevoel dat mijn keel werd dichtgeknepen.
Ik kende dat gevoel. Het was acht lange jaren geleden, maar ik herkende het feilloos. Ik vouwde mijn boterham open en ja hoor, daar had je hem.
Een pinda. Nou ja, om precies te zijn: een halve pinda. De andere helft zat in mijn spijsverteringskanaal, en ik begon in een anafylactische shock te raken. Alle slijmvliezen in mijn keel waren aan het opzwellen en ik kreeg amper lucht. Ik wilde mijn EpiPen pakken, maar toen besefte ik dat ik die niet bij me had. Hij zat in mijn kluisje, in een heuptasje dat ik daar ‘s ochtends meestal verstopte, ook al zou mijn moeder me vermoorden als ze dat wist. Als ik met het heuptasje rondliep, scholden de Three Stooges me uit voor flikker omdat het felroze was – mijn moeder had het gratis gekregen in een winkelcentrum in Kelowna, waar we tot twee maanden geleden hadden gewoond.
Dus de injectie die mijn leven had kunnen redden lag binnen in het gebouw, twee trappen op, en ik zat buiten op het schoolterrein naar adem te happen. Aan de rand van mijn blikveld zag ik Troy, Mike en Josh dubbelslaan van het lachen. Net voordat alles zwart werd, stelde ik me de kop van het krantenbericht voor: EENZAME NERD GEDOOD DOOR PINDA. En daaronder: SLACHTOFFER DROEG IKES. (blz. 11)
Ambrose valt flauw en als hij weer bij komt is er een ambulance gearriveerd. Hij wordt naar het ziekenhuis gebracht. Zijn moeder is ontzettend geschrokken en besluit de directeur te bellen. Ze denkt dat Ambrose bevriend is met de Three Stooges en snapt niet waarom ze hem in levensgevaar hebben gebracht. Maar Ambrose heeft haar niet alles vertelt…
Ik hou van mijn moeder. Ze probeert me al van jongs af aan te beschermen, en niet alleen tegen pinda’s. Toen ik klein was en we nog in Edmonton woonden, grapte oma Ruth vaak dat het bij ons thuis wel een krankzinnigengesticht leek – het enige wat nog ontbrak waren de dwangbuizen. Onze stopcontacten waren afgedekt met veiligheidspluggen, medicijnen en schoonmaakmiddelen werden achter slot en grendel bewaard, scherpe tafelranden waren beplakt met stroken schuimrubber, op alle laden en kastdeuren zat een kinderslot. Het toiletdeksel werd zelfs dichtgehouden met grote plastic klemmen, want mama was bang dat ik het op zou tillen, in de pot zou vallen en zou verdrinken.
Ze liet me wel twintigduizend keer naar een voorlichtingsvideo kijken die waarschuwde dat je niet met vreemden mee mocht gaan. Ik heb nooit in bomen of op ladders mogen klimmen, of mogen zwemmen zonder haar vlak naast me, en ik moet nog steeds haar hand vasthouden als we een drukke weg oversteken. Soms is het een beetje gênant, zeker als ze vanaf de stoep staat te schelden op roekeloze automobilisten, maar ik weet dat ze het hart op de juiste plaats heeft.
Omdat mijn moeder mij altijd zo goed heeft beschermd, besloot ik toen we twee maanden geleden naar Vancouver verhuisden dat ik oud genoeg was om iets voor haar terug te doen. Vandaar dat ik haar heb verteld dat ik het prima naar mijn zin heb in de brugklas op Cypress, dat ik vrienden heb gemaakt en dat ze Troy, Mike en Josh heten. Ik merk dat ze daar heel blij om is, want in Edmonton, Regina en Kelowna heb ik eigenlijk nooit vrienden gehad.
Wat zou het ook voor nut hebben om haar te vertellen dat het hier weer precies hetzelfde was als op de vorige scholen? Dat de Three Stooges me als het meezat uitscholden, en als het tegenzat mijn brood in de wc gooiden, en één keer zelfs mijn brood én mijn gymshort.
Het punt is dat ik ermee heb leren leven. Het is niet het einde van de wereld. Bovendien, als mijn moeder de waarheid zou horen, zou ze flippen. (blz. 14)
Na het gesprek met de directeur besluit zijn moeder hem van school af te halen en thuisonderwijs te gaan geven. Met de directeur wordt afgesproken dat ze op woensdagmiddag gebruik mogen maken van het computerlokaal zodat Ambrose contact kan leggen met zijn online docent. Ambrose vindt het prettig dat hij niet meer naar school hoeft. Overdag gaat hij graag naar de Griekse buren. Dat vindt zijn moeder goed, totdat hun zoon uit de gevangenis komt. Ze weet niet wat hij heeft gedaan, maar ze weet zeker dat hij gevaarlijk is voor Ambrose. Ambrose vindt hem ook eng, maar op een dag komt hij erachter dat deze jongen van Scrabble houdt, net als hij. Zonder het zijn moeder te vertellen worden ze lid van een scrabbleclub. Op een dag komt zijn moeder daar achter. Hoe zal ze reageren? Mag Ambrose blijven omgaan met de buurjongen? Is ze trots op de prestaties van Ambrose bij de scrabbleclub?
Mening over het boek
Recensie van Ikvindlezenleuk (Mathilde) (ouder dan 18 jaar)
Hoe kom je aan het boek?
gekregen van de uitgeverij om er een recensie over te schrijven
Wat vind je van het boek?
★★★★☆
Waarom heb je dit boek uitgekozen om te lezen?
Het boek heeft een mooie voorkant, Ik vond de tekst op de achterkant leuk, Ik heb al andere boeken van deze schrijver gelezen
Welke steekwoorden passen bij het boek?
fascinerend, geheimzinnig, grappig, verrassend, zielig
Staan er illustraties in het boek? Wie heeft ze gemaakt?
Nee
Wat vind je van de illustraties? Passen ze bij het verhaal?
n.v.t.
Is het boek moeilijk of gemakkelijk te lezen?
Gemiddeld
Waar gaat het verhaal over?
Zie hierboven
Wie is de hoofdpersoon?
Ambrose is de hoofdpersoon
Zou je iemand uit het verhaal willen ontmoeten? Waarom? En wat zou je dan gaan doen?
Nee, ik wil niemand ontmoeten
In welke tijd speelt het verhaal zich af?
Nu
Waar speelt het verhaal zich af?
Het verhaal speelt zich af in Winnipeg, in Canada
Waarom moeten anderen dit boek lezen?
Het is een bijzonder verhaal over een niet-sociale jongen die vrienden maakt als hij thuisonderwijs krijgt
Wil je nog iets anders vertellen over het boek?
Dit is het tweede boek dat ik van Susin Nielsen heb gelezen en ik vind dat ze een fijne schrijfstijl heeft. Ik ben erg benieuwd naar haar andere boeken
Wil je het boek nog een keer lezen?
Ik wil het boek misschien nog een keer lezen, Ik wil andere boeken van deze schrijver lezen