Julie Murphy – Dumplin’ (1e recensie)

Willowdean Dickson heeft een maatje meer en vindt dat geen probleem. Pas als Will een relatie krijgt met haar oogverblindend knappe collega Bo, begint ze te twijfelen over haar figuur. Om haar zelfvertrouwen terug te krijgen, besluit Will het meest afschuwelijke te doen dat ze zich kan voorstellen: ze geeft zichzelf op voor de Clover City’s Missverkiezing. Gaandeweg laat Will niet alleen Clover City versteld staan, maar vooral zichzelf.

Over het verhaal

De fijnste dingen in mijn leven zijn allemaal begonnen met een liedje van Dolly Parton. Bijvoorbeeld mijn vriendschap met Ellen Dryver.
In dit geval ging het om ‘Dumb Blonde’ van Dolly’s allereerste album Hello, I’m Dolly uit 1967. In de zomer voordat Ellen en ik naar groep een gingen, raakten mijn tante Lucy en Ellens moeder, mevrouw Dryver, bevriend met elkaar omdat ze allebei fan waren van Dolly. Terwijl zij in de eetkamer aan de thee zaten, hingen Ellen en ik altijd maar een beetje op de bank en keken we tekenfilms. We wisten niet zo goed wat we met elkaar aan moesten. Maar op een middag kwam opeens dat liedje uit de stereo-installatie van mevrouw Dryver. Ellen tikte de maat met haar voet en ik neuriede de melodie. En nog voor Dolly aan het refrein begon, waren we aan het dansen en zongen we keihard mee. Gelukkig ging onze liefde voor elkaar en Dolly wel wat langer mee dan één liedje. (blz. 2)

Willowdean woont in Clover City, een stadje in Texas. Er is eigenlijk maar weinig te doen. Toch staat het ergens om bekend…

Clover City is eigenlijk nergens beroemd om. Eens in de zoveel jaar is ons footballteam goed genoeg om mee te doen aan een competitie, en eens in de zoveel tijd slaagt zelfs iemand erin om hier weg te komen en iets te bereiken. Het enige wat ons stadje op de kaart heeft gezet, is dat hier in 1930 de eerste schoonheidswedstrijd van Texas werd gehouden. De verkiezing van Miss Tiener Lupine is sindsdien elk jaar uitgebreider en gekker geworden. En ik kan het weten, want mijn moeder is de afgelopen vijftien jaar voorzitter geweest van het organisatiecomité. (blz. 4)

De moeder van Willowdean heeft jaren geleden de missverkiezing gewonnen en is daar nog steeds trots op. Tegenwoordig presenteert ze de missverkiezing en ze past nog steeds in haar jurk waarmee ze gewonnen heeft. Willowdean vindt de wedstrijd totaal niet interessant. Zij is vooral bezig met haar vriendschap met Ellen, haar bijbaantje bij fastfoodrestaurant Harpy’s en Bo. Bo is een knappe jongen die ook bij Harpy’s werkt. Ze wordt verliefd op hem en hij ook op haar. De hele zomer geniet ze hier van, maar dan hoort ze dat Bo na de zomer naar haar school zal gaan. Ze wil niet dat Bo gepest wordt omdat hij met haar omgaat en ze besluit het uit te maken. Ze voelt zich steeds onzekerder over haar lichaam.

Ik denk niet graag terug aan die begrafenis. Ik denk liever terug aan andere dingen, zoals die keer dat ze me meenam naar mijn eerste balletles toen ik in groep vijf zat. Mijn balletpakje paste nauwelijks over mijn dikke buik en mijn dijen schuurden tegen elkaar, ook al deed ik nog zo mijn best dat te voorkomen. Ik was te dik. Ik was te groot. Ik leek helemaal niet op de andere meisjes die ook op ballet zaten.
Omdat ik de auto niet uit wilde komen, kwam Lucy achterin naast me zitten. ‘Will.’ Haar stem was zo zacht als honing. Ze stopte een losse haarpluk achter mijn oor en gaf me een tissue uit het borstzakje van haar huisjurk. ‘Ik heb heel veel tijd van mijn leven verknoeid. Ik heb veel te veel rekening gehouden met wat mensen over me zouden zeggen of denken. Soms heeft dat te maken met stomme dingen, zoals naar de supermarkt gaan of naar het postkantoor. Maar er zijn ook weleens momenten geweest dat ik iets niet deed terwijl het iets bijzonders was. Ik was bang dat iemand naar me zou kijken en me niet goed genoeg zou vinden. Maar jij hoeft je van dat soort onzin niets aan te trekken. Ik heb al die tijd verknoeid zodat jij dat niet hoeft te doen. Als jij daar naar binnen gaat en vindt dat het niets voor je is, dan hoef je er nooit meer naartoe. Maar je moet jezelf een kans geven? Snap je dat?’ (blz. 24)

Het is bijna een jaar geleden dat tante Lucy overleed en Willowdean mist haar nog steeds. De relatie met haar moeder is niet zo goed. Ze begrijpen elkaar niet. Willowdean beseft deze zomer dat ze zich niet door andere mensen moet laten voorschrijven hoe ze moet leven. Ze besluit zich als protest in te schrijven voor de missverkiezing. Hoe zal haar moeder reageren? En haar klasgenoten? En hoe zal het verder gaan met Willowdean en Bo?

Mening over het boek

Recensie van Ikvindlezenleuk (Mathilde) (ouder dan 18 jaar)
Heb je het boek uitgelezen?
Ja
Wat vind je van het boek?
★★★★☆
Waarom heb je dit boek uitgekozen om te lezen?
Het boek heeft een mooie voorkant, Ik vond de tekst op de achterkant leuk, ik heb het boek via de Facebookpagina van uitgeverij Moon gewonnen om er een recensie over te schrijven
Welke steekwoorden passen bij het boek?
fascinerend, grappig, realistisch, romantisch, verrassend, zielig
Staan er tekeningen in het boek? Door wie zijn ze gemaakt? Vind je de tekeningen mooi? Passen de tekeningen bij het verhaal?
Nee
Wat vind je leuk aan het boek?
Ik vind het leuk dat Willowdean blij is met zichzelf, ondanks dat ze dik is. En ik vind het leuk dat ze verliefd wordt
Wat vind je niet leuk aan het boek?
Ik vind het niet leuk dat Willowdean gepest wordt
Is er iemand uit het boek die je in het echt zou willen ontmoeten? Wat zou je dan samen gaan doen?
Ik wil Willowdean ontmoeten
Wil je nog iets anders vertellen over het boek?
Nee
Is het boek moeilijk of gemakkelijk te lezen?
Gemiddeld
Wil je het boek nog een keer lezen?
Ik wil andere boeken van deze schrijver lezen
Voor wie zou dit een leuk boek zijn?
Voor jongeren vanaf 12 jaar