Nicolien Mizee – De wereld van Wollebrandt (1e recensie)

Op een gure januaridag komen vier Nederlandse jongeren aan op Mortimer Mansion, een kostschool voor bijzonder onderwijs in Cornwall. In dit typisch Britse kasteel met zijn wonderlijke esoterische staf en zijn ruige omgeving belanden ze in de brugklas. Ze beleven van alles wat je kunt verwachten van pubers die bij hun ouders weg zijn… en nog veel meer. Op deze unieke school wordt de ochtend gegroet, voor het eten gedankt en het leven gevierd – zij het lang niet altijd helemaal op de manier die ouders en docenten voor ogen stond! Ieder van de vier hoofdpersonen beleeft zijn eigen avontuur, en worstelt met zijn eigen probleem. Maar tegelijk zijn de vier boeken onderling sterk verstrengeld. Ze zijn los van elkaar te lezen, maar vormen samen op unieke wijze een kwaliteitssoap.

Over het verhaal

Wollebrandt hield zijn adem in.
Dit had je alleen in Engeland: een school in een echt kasteel. In de diepte lag de zee. In Nederland had je ook wel een zee, maar geen zee waar rotsen als drakentanden uit omhoog staken. Als je van zo’n rots viel, sloeg je geheid te pletter. En anders verdronk je in die metershoge golven.
‘Help eens even,’ zei zijn vader. Hij zette de koffers één voor één op het grind van de lange oprijlaan.
Wollebrandt hoorde hem niet. Zonder op of om te kijken stak hij over. ‘Pas op!’ Iemand trok hem met een ruk opzij.
Het was maar net op tijd: een bestelauto schoot pal langs hem heen. ‘Van der Plas. Groot in sanitair’ stond op de zijkant. Nog een Nederlander. Die Van der Plas was niet goed snik om hier zo hard te rijden.
Pas nu keek hij naar het meisje dat hem aan zijn arm had getrokken. Ze had grote, bruine ogen en donkerbruin haar dat tot op haar middel kwam.
‘Dankjewel voor het redden van mijn leven,’ zei Wollebrandt. ‘én seconde…’ Hij speurde even tussen het grind en vond wat hij zocht. ‘Een brachiopode1’ riep hij. Het was maar een half exemplaar, thuis had hij veel mooiere, maar hij vond het toch een veelbelovend begin van zijn verblijf op Mortimer Mansion, zijn nieuwe school.
‘Kijk,’ zei hij in zijn beste Engels, ‘dit is een fossiel. Zie je?’ En hij wees op de fijne lijntjes in de steen.
‘Ik hou meer van schelpen,’ zei het meisje. ‘En het allermeest van tweelingschelpen.’ Ze sprak Engels met een zwaar accent, het klonk heel leuk. (blz. 5)

Wollebrandt is net met zijn tweelingzus Welmoed aangekomen op hun nieuwe school. Mortimer Mansion is een kostschool in Cornwall (Engeland) waar ze de Leer van de Sterren van Morgen aanhangen. En dat is het geloof van de familie van Wollebrandt en Wendelmoed.

Kort na de Kokovaren begon zijn moeder over Mortimer Mansion, een kostschool in Cornwall, waar ze De Leer van de Sterren van Morgen aanhingen.
‘Dat dat bestáát!’ riep zijn moeder. ‘Henk, waarom wisten wij dat niet?’
Wollebrandt was ook verbaasd. Hij kende niet heel veel mensen die hetzelfde geloof hadden als zij. Ja, de mensen in hun woongemeenschap natuurlijk. En een aantal mensen op de camping waar ze in de zomer heengingen. In Amerika was er een tamelijk grote groep van De Sterren van Morgen, maar dat je genoeg kinderen zou hebben voor een hele school verbaasde hem. Misschien kwamen er ook gewone kinderen, die niet in De leer waren.
Wendelmoed had het tegenwoordig wel eens moeilijk met De Leer. Niet omdat ze er niet meer in geloofde, maar omdat Tobias, haar vriend, er steeds vervelende opmerkingen over maakte. Zo langzamerhand kreeg ze het gevoel dat ze moest kiezen: wel of niet geloven in De Leer. Ze had het er wel eens met Wollebrandt over, maar gek, hij kon er gewoon niet over nadenken. (blz. 8)

Wollebrandt leeft een beetje in zijn eigen wereld. Hij heeft moeite met sociaal doen en is veel te eerlijk. Dit brengt hem al snel op zijn nieuwe school in de problemen. Zal Wendelmoed hem helpen? Zal Wollebrandt zijn draai vinden op de nieuwe school?

Voorleesfragment

Bij dit boek is een voorleesfragment gemaakt. Klik op het plaatje hieronder om het begin van het boek te horen.
Of klik hier om naar mijn YouTube-kanaal te gaan.

Mening over het boek

Recensie van Ikvindlezenleuk (Mathilde) (ouder dan 18 jaar)
Heb je het boek uitgelezen?
Ja
Wat vind je van het boek?
★★☆☆☆
Waarom heb je dit boek uitgekozen om te lezen?
Ik vond de tekst op de achterkant leuk, ik heb het boek van de uitgeverij gekregen om er een recensie over te schrijven
Welke steekwoorden passen bij het boek?
saai, verrassend, zielig
Staan er tekeningen in het boek? Door wie zijn ze gemaakt? Vind je de tekeningen mooi? Passen de tekeningen bij het verhaal?
Nee
Wat vind je leuk aan het boek?
Dit verhaal gaat over Wollebrandt. Hij vindt het lastig om met andere mensen om te gaan. Toch maakt hij snel vrienden op zijn nieuwe school
Wat vind je niet leuk aan het boek?
Ik vond dit verhaal erg warrig. Het verhaal ging van de hak op de tak. Sommige scènes stopten heel abrupt. Het las daardoor niet zo prettig. Wel jammer, want ik vind Wollebrandt een fascinerende jongen
Is er iemand uit het boek die je in het echt zou willen ontmoeten? Wat zou je dan samen gaan doen?
Nee
Wil je nog iets anders vertellen over het boek?
Dit boek is onderdeel van een serie van 4 boeken over de Sterren van Morgen. In elk boek staat een ander personage centraal.
Is het boek moeilijk of gemakkelijk te lezen?
Gemiddeld
Wil je het boek nog een keer lezen?
Weet ik niet
Voor wie zou dit een leuk boek zijn?
Voor jongeren vanaf 12 jaar