Micha Meinderts – Aldus Sybren (1e recensie)

Sybren, pas gescheiden, verhuist na twintig jaar Amerika terug naar Rotterdam, waar, afgezien van een oom, niemand hem kent en niemand weet dat hij tot drie jaar geleden nog door het leven ging als vrouw. In zijn nieuwe land, zijn nieuwe lijf en in zijn nieuwe rol als single homoman probeert Sybren uit te vinden wat hij wil, en met wie. En terwijl hij, getergd door heimwee, en twijfel langzaam nieuwe vrienden maakt, komt Sybren erachter dat een nieuwe start niet zo simpel is.

Over het verhaal

Terugkijken op een reis is een spookachtige gewaarwording. Hoe scherp omlijn de herinneringen ook, de plaats van vertrek lijkt altijd gedroomd. Een onwerkelijkheid, alsof je er nooit echt bent geweest.
In de rij voor de douane glibberde het paspoort in mijn hand. Ik wilde het laten vallen, doen alsof het niet bij me hoorde.
Mijn jetlag-brein hopte tijdens het wachten heen en weer tussen de vrees over mijn niet-kloppende paspoort en de stomme verbazing dat ik hier stond. Scheiden van Brian, solliciteren en aangenomen worden bij het bedrijf van mijn oom, een intercontinentale verhuizing regelen en op het vliegveld naar Nederland stappen: allemaal binnen een tijdsbestek van minder dan een maand. Nederland was zo plotseling mijn werkelijkheid geworden dat ik alleen maar terug wilde naar mijn Amerikaanse droom. (blz. 5)

Sybren is weer in Nederland, nadat hij jaren (vanaf zijn kindertijd) in Amerika heeft gewoond. Hij vertrok als klein meisje naar Amerika en komt als man weer terug. Hij wordt op Schiphol opgehaald door zijn oom. Daar mag hij een tijdje logeren.

Het voelde of ik hier voor het eerst was.
De bacon was te kort gebakken en de eieren te lang, maar mijn maag accepteerde alles zonder morren en ik knikte mijn oom waarderend toe.
Zelf at hij een bruine boterham met kaas. Nauwgezet kauwend, bijna tellend, observeerde hij me. ‘Je bent zo veranderd,’ zei hij zacht, alsof hij het alleen tegen zichzelf had.
Wat moest ik daarop zeggen? ‘No kidding’ leek me niet op z’n plaats nu.
‘Ik zie je nog staan op Schiphol,’ mijmerde hij verder. ‘Hoogblond, met je Bassie en Adriaan-rugzak. Zo’n klein verlegen meisje. En nu zit je hier voor me, als…’
‘Als man,’ zei ik nadrukkelijk. Alsjeblieft, laat dit het laatste zijn wat erover gezegd wordt.
‘Ja…’ Nogmaals die peilende blik. ‘Daar valt niets op af te dingen.’ Iets wat aan teleurstelling deed denken omfloerste zijn stem.
‘Oom,’ begon ik, maar het Nokia-deuntje onderbrak me.
‘Momentje.’ Oom Willem liep met zijn mobiel naar de woonkamer. (blz. 8)

Zijn oom heeft er duidelijk moeite mee dat zijn nichtje nu een man is geworden. De sfeer is in huis gespannen. Het kost Sybren moeite om aan Nederland te wennen. Hij kent hier niemand. Gelukkig raakt hij bevriend met een van zijn collega’s. Buiten zijn werk zit Sybren thuis of gaat naar de sportschool.

Knorrig vermande ik me. Ik kon hier gewoon mijn shirt uittrekken, ook al zat er nog geen sixpack onder. Een immens verschil met vroeger juist, en de littekens lieten zien hoe hard ik ervoor had gevechten. Toch bleef ik met mijn gezicht naar de kluisjes staan tijdens het omkleden.
Steels controleerde ik mijn prothese. Leek het alsof ik een erectie had? Het zou niet de eerste keer zijn.
Ik haalde diep adem en stapte de zaal in.
Niemand keek.
Mopperend op mezelf stelde ik het borstspierapparaat op de juiste hoogte in. Ik was niet zo stom te geloven dat ik flink zwaar kon beginnen, maar wel zo stom om me pas bij de eerste poging te realiseren dat de cijfers op de gewichten kilo’s in plaats van pounds aangaven.
Met een rooie kop verzette ik het pinnetje. Nog steeds keek er niemand.
Beheerst voerde ik de oefening uit. Na vijftien herhalingen hield ik noodgedwongen rust. Hijgend keek ik om me heen.
Overal gingen jongens in veel te strakke shirtjes op in hun eigen spiegelbeeld. Kritische blikken op zwellende spieren, ontevreden over resultaten waar ik zonder aarzelen een dubbele moord voor zou plegen. Zou ik zoiets ooit in de spiegel zien?
En hoe zou zoiets voelen onder mijn handen, tegen mijn lichaam?
Al snel vond ik een aardig evenwicht tussen trainen en kijken. Van allebei kreeg ik het warm, en mijn water was al snel op. (blz. 14)

Bij de sportschool ontmoet Sybren een leuke jongen, die hem ook leuk lijkt te vinden. Ook via zijn collega ontmoet Sybren een leuke man. Langzaam maar zeker leert Sybren meer mensen kennen. Zal Sybren wennen aan het leven in Nederland? Vertelt Sybren aan mensen dat hij transgender is? Vindt hij een leuke vriend? Zal hij minder heimwee krijgen naar Amerika?

Voorleesfragment

Bij dit boek is een voorleesfragment gemaakt. Klik op het plaatje hieronder om het begin van het boek te horen.
Of klik hier om naar mijn YouTube-kanaal te gaan.

Mening over het boek

Recensie van Ikvindlezenleuk (Mathilde) (ouder dan 18 jaar)
Hoe kom je aan het boek?
Geleend bij de bibliotheek
Wat vind je van het boek?
★★★★☆
Waarom heb je dit boek uitgekozen om te lezen?
Het boek heeft een mooie voorkant, Ik vond de tekst op de achterkant leuk
Welke steekwoorden passen bij het boek?
fascinerend, realistisch, romantisch, zielig
Staan er illustraties in het boek? Wie heeft ze gemaakt?
Nee
Wat vind je van de illustraties? Passen ze bij het verhaal?
n.v.t.
Is het boek moeilijk of gemakkelijk te lezen?
Gemiddeld
Waar gaat het verhaal over?
Zie hierboven
Wie is de hoofdpersoon?
De hoofdpersoon is Sybren
Zou je iemand uit het verhaal willen ontmoeten? Waarom? En wat zou je dan gaan doen?
Nee
In welke tijd speelt het verhaal zich af?
Nu
Waar speelt het verhaal zich af?
In Nederland, voornamelijk in Rotterdam (waar Sybren woont)
Waarom moeten anderen dit boek lezen?
Dit verhaal gaat over het leven van een transgender jongen en gaat over verliefd zijn en je plek in de wereld vinden. Iets dat voor alle jongeren belangrijk is!
Wil je nog iets anders vertellen over het boek?
Het verhaal is gebaseerd op het leven van de schrijver
Wil je het boek nog een keer lezen?
Weet ik niet