Marie Lu – Finale (1e recensie)

June en Day hebben al veel moeten opofferen voor hun land en voor elkaar. Nu het vredesverdrag tussen de Republiek en de Koloniën zo goed als gesloten is, is de rust weergekeerd. Maar dan breekt er een epidemie uit en de oorlogsdreiging neemt toe. June moet uitkomst bieden. Om duizenden levens te redden moet ze de jongen van wie ze houdt vragen alles op te geven.

Over het verhaal

Van alle vermommingen die ik heb gebruikt is deze misschien wel mijn favoriet.
Donkerrood haar, heel anders dan mijn eigen lichtblonde kleur, op schouderlengte afgeknipt en samengebonden in een staartje. Groene contactlenzen die er heel natuurlijk uitzien op het blauw van mijn ogen. Een verkreukeld shirt dat half uit mijn broek hangt en waarvan de kleine zilveren knoopjes glimmen in het donker, een dun legerjasje, een zwarte broek, laarzen met stalen neuzen en een dikke grijze sjaal die om mijn nek, kin en mond is gewikkeld. Een donkere soldatenpet is laag over mijn voorhoofd getrokken en een felrode neptatoeage bedekt de linkerhelft van mijn gezicht, waardoor ik er als een totaal ander persoon uitzie. Daarnaast draag ik de onvermijdelijke microfoon met het bijbehorende oortje. Dat eist de Republiek. (blz. 11)

Day en June zijn allebei weer in de Republiek. Day heeft zich aangesloten bij de Patriotten en June is een kandidaat-Princeps. Ze is een van drie mensen die opgeleid worden om de rechterhand te zijn van de Elector. Met Day gaat het niet goed. Hij is ziek en weet dat hij doodgaat. Daarom heeft hij het contact met June verbroken.

Ik leg mijn hoofd op mijn knieën en doe mijn ogen dicht. Alleen al de illusie van June is genoeg om me een stekende pijn in mijn hart te bezorgen. Wat een hel. Ik mis haar zo verschrikkelijk.
Ik weet nog hoe ik afscheid van haar nam, in Denver, voordat Eden en ik naar Frisco verhuisden. ‘We komen vast weer terug,’ zei ik tegen haar via mijn microfoontje, in een poging de ongemakkelijke stilte tussen ons te doorbreken. ‘Als Edens behandeling klaar is.’ Dat was natuurlijk een leugen. We gingen voor mijn behandeling naar Frisco, niet voor die van Eden. Maar dat wist June niet, dus zei ze: ‘Kom gauw terug.’
Dat is nu bijna acht maanden geleden. Ik heb niets meer van haar gehoord. Ik weet niet of dat is omdat we allebei de ander niet durven lastig te vallen, bang dat de ander niet wil praten. Of misschien omdat we allebei te verrekte trots zijn om als eerste aan de wanhoop toe te geven en contact te zoeken. (blz. 16)

June neemt weer contact met Day op. De regering van de Republiek heeft zijn hulp nodig. In de Koloniën zijn mensen ziek geworden door de pest en dat is volgens hen de schuld van de Republiek. Ze willen de oorlog verklaren aan de Republiek. Anden, de Elector, wil graag dat Day toestemming geeft om zijn broertje Eden te laten meewerken aan een medicijn tegen de pest. Verder gaat Anden op zoek naar bondgenoten en reist onder andere met June af naar Antarctica. Dit is een heel andere samenleving dan de Republiek. June kijkt haar ogen uit.

Gardeofficer Makoare glimlacht als hij ziet hoe ik bezig ben de situatie te analyseren. ‘In Ross City is je leven allesbepalend. Hoe hoger je level, hoe meer geld je verdient, hoe beter werk je krijgt en hoe meer je wordt gerespecteerd. Onze topscoorders worden alom bewonderd en zijn zelfs behoorlijk beroemd.’ Hij wijst op de rug van de leerling die net afkeek. ‘Onze burgers gaan zo op in dit levensspel dat de meeste het wel uit hun hoofd laten om dingen te doen die ze punten kosten. Als gevolg daarvan hebben we nauwelijks criminaliteit in Ross City.’
‘Fascinerend,’ mompel ik, en mijn ogen zijn nog steeds op het klaslokaal gericht wanneer we het einde van de gang bereiken en een volgende brug op stappen. Na een tijdje duikt er een nieuw bericht in mijn bril.
1000 Meter gelopen: +2 pnt
Dagscore: 3
Totaalscore: 3 (blz. 154)

In Denver, de hoofdstad van de Republiek, worden de mensen geëvacueerd. Er zijn luchtschepen onderweg vanuit de Koloniën.

Ik word wakker van het geluid van een sirene die door ons appartementencomplex loeit. Het is het luchtalarm. Heel even ben ik terug in Denver en zit ik weer met Day in een klein, met warmtelampen verlicht café terwijl de natte sneeuw buiten op straat neerslaat en hij me vertelt dat hij stervende is. Ik ben terug in de chaotische straten vol paniek, met de gillende sirenes, we houden elkaars hand vast en rennen weg om dekking te zoeken, doodsbang.
Geleidelijk dringt de werkelijkheid tot me door en besef ik dat ik op mijn kamer ben, terwijl de sirenes blijven loeien. Mijn hart begint wild te bonken. Ik spring uit bed, blijf even staan om een jankende Ollie gerust te stellen en zet dan snel mijn monitor aan. Nieuwsberichten schetteren me tegemoet, al komen ze nauwelijks over de sirene heen, en onder aan het scherm loopt een felrode waarschuwing door het beeld.
ZOEK DEKKING
Snel lees ik de berichten.
VIJANDIGE SCHEPEN NADEREN DE GRENZEN VAN LOS ANGELES
ALLE SOLDATEN MOETEN ZICH MELDEN OP HUN POST
ELECTOR ZAL SPOEDIG BELANGRIJKE MEDEDELING DOEN
De verwachting was dat het nog zeker drie dagen zou duren voordat de Kolonien Los Angeles zouden aanvallen. Kennelijk liggen ze voor op schema en hebben ze besloten dat de wapenstilstand lang genoeg heeft geduurd. Dat betekent dat we ons plan eerder dan gedacht moeten uitvoeren. Ik bedek mijn oren tegen het schelle geluid van de sirene, ren het balkon op en tuur naar de horizon. Het is nog maar nauwelijks licht en door de wolken aan de hemel is het moeilijk te zien, maar de stipjes die ik ontdek boven de bergen van Californie kunnen maar één ding betekenen. Mijn adem stokt in mijn keel. (blz. 286)

Wat zal er gaan gebeuren met de Republiek? Kunnen de Republiek en de Koloniën weer één land gaan vormen? Hoe zal de toekomst er voor Day en June uit zien?

Mening over het boek

Recensie van Ikvindlezenleuk (Mathilde) (ouder dan 18 jaar)
Heb je het boek uitgelezen?
Ja
Wat vind je van het boek?
★★★★☆ – goed
Waarom heb je dit boek uitgekozen om te lezen?
Ik heb al andere boeken uit dezelfde serie gelezen. Ik heb het boek van de uitgever gekregen om een recensie te schrijven
Welke steekwoorden passen bij het boek?
Spannend, zielig, romantisch
Hoe kom je aan het boek?
Gekregen van de uitgever
Zitten er plaatjes (illustraties) in het boek?
Nee
Wat vind je leuk aan het boek? Je kunt bijvoorbeeld een leuk stukje uit het boek overtypen
Het is een spannend boek
Wat vind je niet leuk aan het boek?
Geen idee
Is er iemand uit het boek die je in het echt zou willen ontmoeten? Wat zou je dan samen gaan doen?
Niemand
Wil je nog iets anders vertellen over het boek?
Het is een spannend boek met een beetje romantiek er in, zonder dat het storend wordt
Is het boek moeilijk of gemakkelijk om te lezen?
Gemiddeld
Zitten er moeilijke woorden in het boek?
Nee
Wil je het boek nog een keer lezen?
Ik wil andere boeken van deze schrijver lezen
Aan wie zou je dit boek aanraden? (bijvoorbeeld kinderen van jouw leeftijd, jonger, ouder, jongens, meisjes)
Aan jongeren die het leuk vinden om een spannend boek te lezen over een andere wereld, of een eventuele toekomst van onze wereld