Wanneer de mismaakte kunstenares Jeanne, gedreven door jaloezie, de beeldschone actrice Isabelle ontvoert, ontstaat er tussen de twee vrouwen een bloedstollende psychologische strijd op leven en dood. Is het zo dat je uiterlijk je levensloop bepaalt?
Boekinformatie
Schrijver: Tessa de Loo
Titel: Isabelle
Uitgeverij: De Arbeiderspers
Jaartal: 1989
Bladzijden: 128
Genre: psychologisch verhaal, thriller
Leeftijd: 18+
Over het verhaal
Niet lang geleden verdween in Auvergne, een streek in Frankrijk die vermaard is om zijn uitgedoofde vulkanen, groene kratermeren, met amethist geplaveide wegen en huizen van zwarte Volvicsteen, op klaarlichte dag de beroemde Isabelle Amable. Men was geschokt. Hoe kon dit gebeuren, in een modern land met een groot internationaal aanzien, met talloze kerncentrales, een land dat atoomproeven deed in overzeese koloniën? Kon dit land de veiligheid van zijn burgers wel waarborgen? Radio en televisie, kranten en weekbladen maten breed uit over de vermissing en de kolossale opsporingsactie die op gang kwam.
Bijgestaan door verontruste streekbewoners kamde de politie met honden het hele gebied uit. Ze zochten op de onafzienbare heidevelden, in de kastanjebossen, langs steile berghellingen, in ravijnen en bergstromen, in grotten en spelonken, hoog op de koude, winderige toppen van de spitse Puys en de stompe Plomps, ze zochten op de door lavastromen gevormde plateaus waar nu vruchtbare weidegronden waren, ze zochten in de bouwvallige Burons waar de herders plachten te schuilen, ze zochten in het zwarte water van de Gours, ze zochten in het veenmos van de moerassige Sagnes, maar nergens werd ook maar een spoor van haar gevonden. Het leek of ze spontaan ten hemel was gevaren – het leek of de aarde zich gulzig had geopend. (blz. 5)
De beroemde actrice Isabelle Amable is verdwenen. Ze logeerde bij haar ouders in een dorpje in de Auvergne. Ze wandelde veel alleen in de bergen en op een dag kwam ze niet meer thuis. Het hele dorp is geschrokken.
Met de rug van haar hand veegde ze de broodkruimels van haar mond. Tegelijk met het mechanisme van de kauwbeweging stopte dat van haar dagdromen. Ze liep naar het fornuis om een aftreksel van linzen in een geëmailleerd pannetje op te warmen. Toen het kookte goot ze het dampend in de kom waaruit ze melk had gedronken en riep de honden, die verzadigd hun snuiten schoonlikten. En passant tilde ze een sleutelbos van een spijker naast de deur. Daarna liep ze de gang in. Het geluid van haar voetstappen op de plavuizen galmde hol tussen de muren van ruwe, ongeplamuurde stenen. Ze bukte zich om een roestige sleutel in de deur van de kelder te steken.
‘Kom schatten,’ zei ze, de kelderdeur opentrekkend.
Nu volgde het snelle getrippel van hondenpoten die de keldertrap afrenden. Met moeite hield Jeanne de kom soep recht.
‘Le déjeuner!’ riep ze. De aankondiging verplaatste zich schril en dwingend door de immense, halfduistere ruimte waarin alleen bovenin, door een klein rooster, enig daglicht doordrong. (blz. 14)
Isabelle blijkt in de kelder te zitten in het huis van Jeanne. Jeanne woont in het dorp. Ze is lelijk waardoor mensen weinig met haar te maken willen hebben. Ze werkt als barvrouw in het café. Niemand weet dat zij de oorzaak is van de verdwijning van Isabelle.. Maar waarom heeft ze Isabelle ontvoerd?
Jeanne’s manier van schilderen was verre van ontspannen. Met verbeten samengeknepen lippen stond ze achter haar ezel. Koortsig glanzend gingen haar ogen van het doek naar het origineel en weer terug. Het probleem van de wervelkolom en ribben slokte haar op. In de huid, die nog maar een afschaduwing was van de gladde, smetteloze volmaaktheid van weleer, profileerden zich van dag tot dag steeds meer de ribben en de wervelkolom waarin ze de ene keer zeventien, de volgende keer achttien knobbels telde. Die vage overgang van gaafheid naar verval – waar het haar om te doen was – plaatste haar voor ongekende technische problemen. Tegelijk hield het besef dat dwars door het, ooit door miljoenen aanbeden, omhulsel het skelet schemerde, haar in een voortdurende staat van opwinding. De dood deed sluipenderwijs zijn intrede, zoals de dag onmerkbaar overgaat in de nacht. Dit ging gepaard met nauwelijks waarneembare schaduwen op de huid, die Jeanne met een gewaagd mengsel van blauw, paars, roze en grijs probeerde te benaderen. (blz. 23)
Jeanne is gefascineerd door het verval van lichamen. Ze heeft een atelier vol schilderijen van dierenlichamen die langzaam vergaan. Wil ze dit ook met Isabelle gaan doen? Wil ze haar uithongeren om over te schilderen? Zal Isabelle gered worden uit de kelder van Jeanne?
Mening over het boek
Recensie van Ikvindlezenleuk (Mathilde) (ouder dan 18 jaar)
Hoe kom je aan het boek?
Zelf gekocht
Wat vind je van het boek?
★★★☆☆
Waarom heb je dit boek uitgekozen om te lezen?
Ik vond de tekst op de achterkant leuk, Ik heb al andere boeken van deze schrijver gelezen
Welke steekwoorden passen bij het boek?
fascinerend, geheimzinnig, verrassend
Staan er illustraties in het boek? Wie heeft ze gemaakt?
Nee
Wat vind je van de illustraties? Passen ze bij het verhaal?
n.v.t.
Is het boek moeilijk of gemakkelijk te lezen?
Gemiddeld
Waar gaat het verhaal over?
Zie hierboven
Wie is de hoofdpersoon?
De hoofdpersonen zijn Jeanne en Isabelle
Zou je iemand uit het verhaal willen ontmoeten? Waarom? En wat zou je dan gaan doen?
Nee, ik wil niemand ontmoeten
In welke tijd speelt het verhaal zich af?
Nu
Waar speelt het verhaal zich af?
Het verhaal speelt zich af in een dorpje in de Auvergne in Frankrijk
Waarom moeten anderen dit boek lezen?
Het is een fascinerend verhaal over een verdwijning
Wil je nog iets anders vertellen over het boek?
Dit boek is verfilmd
Wil je het boek nog een keer lezen?
Weet ik niet