E. Lockhart – Genuine Fraud (1e recensie)
Jule is whip smart. She is also strong as hell. She is somebody who . . . is difficult to hurt: Jule learned long ago that a heart makes you vulnerable, so she has done her best to get rid of hers. Because Jule’s life is one of continuous hardscrabble, always scraping through, always reinventing herself. And then she has the opportunity to reinvent herself for good. But somebody gets under her skin. And Jule cracks. Imogen is a runaway heiress, an orphan, a cook, and a cheat. Jule is a fighter, a social chameleon, and an athlete. An intense friendship. A disappearance. A murder, or maybe two. A bad romance, or maybe three. Blunt objects, disguises, blood, and chocolate. The American dream, superheroes, spies, and villains. A girl who refuses to give people what they want from her. A girl who refuses to be the person she once was.
Over het verhaal
The minibar in Jule’s room stocked potato chips and four different chocolate bars. The bathtub had bubble jets. There was an endless supply of fat towels and liquid gardenia soap. In the lobby, an elderly gentleman played Gershwin on a grand piano at four each afternoon. You could get hot clay skin treatments, if you didn’t mind strangers touching you. Jule’s skin smelled like chlorine all day.
The Playa Grande Resort in Baja had white curtains, white tile, white carpets and explosions of lush white flowers. The staff members were nurselike in their white cotton garments. Jule had been alone at the hotel for nearly four weeks now. She was eighteen years old.
Tijdens het sporten komt Jule in gesprek met Noa. Noa vraagt haar wat er in het hotel te doen is. Ze is hier alleen, om even bij te komen van het verzorgen van haar zieke vader. Jule houdt er niet van om met mensen te praten, maar Noa lijkt haar aardig. Ze spreken af om ’s avonds samen naar bingo te gaan.
Noa knew she was American.
That meant Noa was a cop. Or something. Had to be.
She had set Jule up, with all that talk. The ailing father, Dickens, becoming an orphan. Noa had known exactly what to say. She had laid that bait out – ‘”my father is crazy sick”- and Jule had snapped it up, hungry.
Jule’s face felt hot. She’d been lonely and weak and just bloody stupid, to fall for Noa’s lines. It was all a ruse, so Jule would see Noa as a confidante, not an adversary.
Jule walked back to her room, looking als relaxed as she could. Once inside, she grabbed her valuables from the safe. She put on jeans, boots, and a T-shirt and threw as many clothes as would fit into her smallest suitcase. The rest she left behind. On the bed, she laid a hundred dollar tip for Gloria, the maid she sometimes talked to. Then she wheeled the suitcase down the hall and tucket is next to the ice machine.
Back at the poolside bar, Jule told Donovan where the case was. She pushed a US twenty-dollar bill across the counter.
Asked a favour.
Jule besluit te vluchten. Ze weet niet waarom Noa naar haar op zoek is, maar ze wil niet het risico lopen om opgepakt te worden. Donovan helpt haar om ongezien het hotel te verlaten. Eenmaal in een ander hotel rust Jule uit. Ze is sinds kort weer in Amerika na een aantal maanden in Londen te hebben gewoond. Hier woonde ze bij Imogen in huis. Ze waren elkaars beste vriendin. Imogen was weggelopen bij haar familie in Amerika. Ze wilde niets meer te maken hebben met haar rijke ouders.
Jule felt then that she knew Imogen completely. Everything was understood between them, and it always would be. Now, in the youth hostel, Jule put down Our Mutual Friend. There was a body in the Thames, early on in the story. She didn’t like reading that – the description of a waterlogged dead body. Jule’s days were long now, since news had gotten around that Imogen Sokoloff had killed herself in that selfsame river, weighting her pockets with stones and jumping off the Westminster Bridge, leaving a suicide note in her bread box.
Jule thought about Immie every day. Every hour. She remembered the way Immie covered her face with her hands or her hoodie when she felt vulnerable. The high, bubblegum sound of her voice. Imogen rolled her rings around her fingers. She had those two cigarette burns on her upper arm and a scar on one hand from a hot pan of cream-cheese brownies. She chopped onions fast and hard with an outsize heavy knife, something she had learned to do from a cooking video. She smelled like Jasmine and sometimes like coffee with cream and sugar. There was a lemony spray she put on her hair.
Imogen heeft zelfmoord gepleegd. Jule besluit daarom terug te gaan naar Amerika. Waarom heeft Imogen zelfmoord gepleegd? Waarom wordt Jule gezocht door politie? Wie is Jule eigenlijk?
Mening over het boek
Recensie van Ikvindlezenleuk (Mathilde) (ouder dan 18 jaar)
Hoe kom je aan het boek?
gekregen via de website Netgalley
Wat vind je van het boek?
★★★☆☆
Waarom heb je dit boek uitgekozen om te lezen?
Het boek heeft een mooie voorkant, Ik heb al andere boeken van deze schrijver gelezen
Welke steekwoorden passen bij het boek?
fascinerend, geheimzinnig, saai, verrassend
Staan er illustraties in het boek? Wie heeft ze gemaakt? Wat vind je van de illustraties?
nee
Is het boek moeilijk of gemakkelijk te lezen?
Gemiddeld
Waar gaat het verhaal over?
zie hierboven
Wie is de hoofdpersoon?
De hoofdpersoon is Julie
Zou je iemand uit het verhaal willen ontmoeten? Waarom? En wat zou je dan gaan doen?
Ik wil Imogen en Julie ontmoeten
Waar speelt het verhaal zich af?
Het verhaal speelt zich af in Amerika
Wat vind je leuk aan dit boek?
Ik vond het interessant dat het verhaal begon in het heden en steeds een stapje terug ging in de geschiedenis waardoor je langzaam het hele verhaal leert kennen
Wat vind je niet leuk aan dit boek?
Ik vond het verhaal uiteindelijk niet zo boeiend, het was een beetje traag
Wil je nog iets anders vertellen over het boek?
nee
Voor wie zou dit een leuk boek zijn?
Voor jongeren vanaf een jaar of 14 die houden van een spannend verhaal
Wil je het boek nog een keer lezen?
Ik wil andere boeken van deze schrijver lezen