Kate Ling – Eenzaam en extreem ver weg (1e recensie)
Seren leeft aan boord van de Ventura, een ruimteschip van de NASA. De bemanning omvat meerdere generaties en is op weg naar de dichtstbijzijnde bewoonbare planeet. Seren worstelt met de zin van het leven. Haar generatie werd aan boord geboren, heeft de aarde nooit gekend, maar zal ook de eindbestemming niet bereiken. Haar leven speelt zich af aan boord van de Ventura, en iets anders zal ze nooit kennen. Tenminste… dat is de gedachte waarmee ze is opgevoed.
Over het verhaal
Ik weet dat het vogels zijn, maar alleen omdat ze dat aan me verteld hebben. Het zijn er zoveel. Ze zitten netjes op een rij te wachten en ik weet niet waardoor ze uiteindelijk opstijgen maar ze vliegen ineens allemaal tegelijk weg, fladderend door de lucht met duizend kleine vleugeltjes. En de lucht, die voor mij altijd aan de andere kant van het raam is, is hier niet zwart, maar blauw. Zo blauw. Met wolken als penseelstreken.
Ze laten dit altijd zien bij rouwdiensten. Altijd hetzelfde stukje film, op het grote scherm. We snappen de metafoor natuurlijk wel; we zijn niet achterlijk. Na de lucht volgen de foto’s van de overleden persoon. Een paar maar. Normaal gesproken zijn het de officiële bemanningsfoto’s en wat foto’s van een kerstfeest of in galatenue of zo, maar deze keer is het anders. Helemaal aan het begin laten ze een foto zien van mijn overgrootmoeder op de planeet die ze achter zich heeft gelaten, gebruind, met rode appelwangen, haar ogen dichtknijpend tegen de zon, zand dat plakt aan haar benen. Iedereen hapt naar adem als de foto op het scherm verschijnt.
Overgrootmoeder Bea had heel veel foto’s. Sommigen waren afgedrukt op een kaart, zodat je ze vast kon houden. De foto’s waren als ramen. Wanneer jij naar binnen keek, keek zij naar buiten. Jonger. Nu kijkt ze ook naar buiten. Levend. Terwijl ze dood is.
De rouwdienst is verder hetzelfde als altijd. We leggen de bloemen neer die Productie heeft opgestuurd en we blijven staan kijken naar de kist. (blz. 5)
Seren woont op een ruimteschip. Dit ruimteschip is vanuit de aarde onderweg naar een planeet waar ze zouden kunnen wonen. De reis gaat honderden jaren duren, dus de bemanning bestaat uit meerdere generaties. Seren vindt het leven op het ruimteschip moeilijk. Ze heeft het gevoel dat het allemaal geen zin heeft. Daarom is ze naar de psychiater gestuurd.
Dus nu ren ik mijn rondjes en mag ik weer normaal zijn. Ik mag weer niet gek zijn. Alleen geloof ik dat als je één keer gek bent geworden, je ergens diep vanbinnen weet dat het zo weer kan gebeuren. Je kijkt altijd over je schouder. Je rent ervoor weg.
Het beste onderdeel van het circuit is als we langs Panorama rennen. Panorama op het dek van Hoofdweg West is ongeveer honderd stappen lang. Aan de linkerkant staan krakkemikkige bankjes en is er ruimte om te wandelen (of in ons geval: rennen) en de hele rechterkant bestaat van de grond tot aan het het plafond uit vier dikke lagen vacuüm geseald glas. Het oneindige melkwegstelsel slaat je recht in je gezicht. Je zult er wel naar móéten kijken, maar mij doet het nooit echt iets. Alhoewel, tot voor kort in elk geval. (blz. 7)
Als jongeren een jaar of 17 zijn zijn ze klaar met hun opleiding. Ze krijgen dan ook te horen met wie ze moeten trouwen en kinderen krijgen. Seren wordt gekoppeld aan de zoon van de commandant. Ze heeft een hekel aan hem en dat lijkt wederzijds te zijn. Seren wordt ondertussen verliefd op een oudere jongen. Maar de plicht roept… Zal Seren doen wat er van haar verwacht wordt?
Mening over het boek
Recensie van Ikvindlezenleuk (Mathilde) (ouder dan 18 jaar)
Heb je het boek uitgelezen?
Ja
Wat vind je van het boek?
★★★★☆
Waarom heb je dit boek uitgekozen om te lezen?
Het boek heeft een mooie voorkant, Ik vond de tekst op de achterkant leuk
Welke steekwoorden passen bij het boek?
fascinerend, romantisch, verrassend, zielig
Hoe kom je aan het boek?
gekregen van de uitgeverij om er een recensie over te schrijven
Zitten er plaatjes (illustraties) in het boek?
Nee
Wat vind je leuk aan het boek?
Het verhaal speelt zich af op een ruimteschip
Wat vind je niet leuk aan het boek?
Ik vond Seren, de hoofdpersoon, soms wat irritant. Ze houdt weinig rekening met de mensen om haar heen
Is er iemand uit het boek die je in het echt zou willen ontmoeten? Wat zou je dan samen gaan doen?
Ik zou het uitzicht vanuit Panorama graag willen zien. Sowieso zou ik het ruimteschip wel willen bekijken
Wil je nog iets anders vertellen over het boek?
Dit is het eerste deel van een serie
Is het boek moeilijk of gemakkelijk te lezen?
Gemiddeld
Zitten er moeilijke woorden in het boek?
Weet ik niet
Wil je het boek nog een keer lezen?
Ik wil het volgende boek uit deze serie lezen
Voor wie zou dit een leuk boek zijn?
Voor jongeren vanaf 15 jaar die houden van romantische en/of science fiction verhalen