Kaat de Kock – Dromenvanger (1e recensie)

Op vakantie in Amerika leert Floor de knappe en lieve Josh kennen, en ze vallen meteen voor elkaar. Eenmaal thuis wil Floor hem uit haar hoofd zetten, maar ze blijven chatten en mailen. Dan ontmoet ze Matthias, die een reispartner zoekt voor een roadtrip door de VS. Floor twijfelt, maar als ze de ziekte van haar vader niet aankan, besluit ze naar Josh te vluchten. Het begin van een reis die heel anders eindigt dan verwacht.

Over het verhaal

‘Wit paard! roep ik.
‘Verdomme’, vloekt mama.
‘Ik ben overduidelijk aan het winnen,’ zeg ik.
‘Dat is niet eerlijk’, vindt papa. ‘Ik moet me op de weg concentreren.’
‘O ja? En wat toen ik achter het stuur zat en won?’ reageert mama.
‘Dat komt omdat je je niet genoeg op de weg concentreerde’, zegt papa.
Mama kijkt hem verontwaardigd aan, maar ik ken dit nummer dat opgevoerd wordt. De nepruzies van mama en papa, ontstaan toen ik nog een kind was en we ‘wit paard’ begonnen te spelen. Het is een autospelletje dat mijn ouders bedacht hadden om mijn aandacht af te leiden. Ik was altijd wagenziek, en zoeken naar witte paarden (één punt voor een echt wit paard, een half punt voor een afbeelding ervan) en om het eerst ‘Wit paard!’ roepen werkte wonderwel. Ook nu ik er al veel te oud voor ben, roepen mijn ouders en ik nog steeds om het snelst ‘Wit paard!’, soms tot verbijstering van passanten, die zich afvragen wat er zo bijzonder is aan het dier in kwestie. Brengt het geluk? Heeft het magische krachten?
In ieder geval was ik van toen af aan nooit meer wagenziek. (blz. 6)

Floor is 17 jaar en is met haar ouders op roadtrip in Amerika. Ze wilde eerst met haar vriendinnen op vakantie, maar toen ze hoorde dat haar ouders naar Amerika wilden, ging ze graag mee. Ze zijn nu onderweg naar Lake Ontario, op de grens van Amerika en Canada. Ze hebben een huis gehuurd in de bossen.

’s Avonds lezen mama en papa terwijl ik Netflix kijk op mijn tablet. Allemaal kijken we af en toe naar buiten, naar de regen die alsmaar harder tegen de ramen striemt. Ik zie mama veelbetekende blikken uitwisselen met papa. Natuurlijk zijn ze bang dat onze vakantie letterlijk in het water zal vallen, maar ik vind het eigenlijk best rustgevend. Thuis moet je altijd van alles doen, zelfs als je vrij hebt. Huishoudelijke klusjes, boeken terugbrengen naar de bieb, met vriendinnen afspreken (klinkt leuk, behalve als het met die ene vriendin is die altijd zo zeurt, maar van wie je niet weet hoe je van haar af moet komen; met een vriendje kun je het uitmaken, maar hoe dump je een vriendin?), babysitten, duizend-en-een Instagramfoto’s liken en whatsappjes beantwoorden… Hier hoef ik lekker niets. Hier kan ik zonder schuldgevoel op de bank hangen, in bed blijven liggen, lezen en series kijken. Dat is eigenlijk meer vakantie dan lange wandelingen maken in de natuur of uren rijden om een stadje te bezoeken dat in de reisgids bejubeld wordt als authentiek en echt, maar waar eigenlijk niets te zien is. Want dat is juist wat het authentiek maakt. En toch trapt papa er iedere keer weer in.(blz. 9)

De volgende dag wandelen ze naar het dorp. Daar gaan ze lunchen in een sportcafé. De jongen achter de bar is ontzettend leuk, vindt Floor. Een paar dagen later komt ze hem in de buurt van hun vakantiehuis tegen. Hij heet Josh en woont in het huis naast hen. Hij nodigt Floor uit om ’s avonds bij het meer bij een kampvuur te kletsen. Dat vindt ze een leuk idee. Het wordt een erg leuke avond en ze zoenen ook. floor beseft dat ze verliefd wordt…

De volgende dag sta ik op met een zwaar hoofd en een nog zwaarder hart. Ik heb vreselijk slecht geslapen omdat er voortdurend gedachten aan Josh door mijn hoofd schoten en ik móést checken of hij me iets gestuurd had. Ik had het geluid van mijn smartphone namelijk afgezet om niet om de vijf minuten op te schrikken van een berichtje of melding. Maar ik heb niks ontvangen. Helemaal niks. Ik zou dus geslapen hebben als een roos als ik het geluid aan had laten staan. Ach.
Geen berichtjes van Josh dus, en vandaag is onze laatste dag hier. Oké, het is nog vroeg en hij en zijn vrienden hebben vast nog laat gebabbeld en gefeest. Ik wéét dat ze dat gedaan hebben, want telkens als ik wakker werd, zag ik licht branden in zijn huis. En de laatste keer dat ik op de klok keek, was het drie uur. Hij zal vast niet fris verschijnen op het werk.
De zon schijnt en mijn ouders hebben zich voorgenomen om naar het strand te gaan. Een ander strand dan de vorige keren, om het ‘boeiend’ te houden, maar uiteindelijk zal het weer neerkomen op een hele dag lezen. Het water is te koud om te zwemmen en voor zandkastelen ben ik echt te oud.
Ik overweeg even om te zeggen dat ik in het huisje blijf, maar wat moet ik daar doen? Wachten op Josh, die toch niet komt omdat hij moet werken? Nog méér lezen/ Pfff. Ik ben een boekenfreak (veel te veel chicklit gelezen, waardoor ik veel te veel verwacht van jongens, zeggen mijn vriendinnen altijd), maar na een stapel boeken is zelfs voor mij de lol er een tijdje af. Dus trek ik mijn bikini aan met daarover een short en volg ik mijn ouders braafjes naar de auto.
Verdomme, ik mis hem nu al.
Wat zal dat worden als ik hem echt nooit meer zal zien? (blz. 66)

Op de laatste avond gaat Floor bij Josh eten. Het wordt een leuke avond, maar Floor weet dat ze hem niet meer zal zien. Amerika is te ver weg.

‘Hoe was je vakantie?’
Op school krijg ik de vraag een paar keer, en plots lijkt het de moeilijkste vraag ooit. Normaal zeg je een paar dingen over het weer, het eten en de omgeving, maar het enige waaraan ik kan denken, waaraan ik wil denken, is Josh.
En toch heb ik geen zin om over hem te vertellen. Alsof ik hem in een doosje wil stoppen en voor mezelf wil houden. Het heeft ook geen zin: ze zullen hem nooit leren kennen, nooit nog iets nieuws over hem horen. Dus waarom zou ik moeite doen? Hij is alweer uit mijn leven.
Dus vertel ik maar over New York, want dat is wat iedereen het interessants vindt. Dat er een hittegolf was en we verkoeling gingen zoeken in Central Park, maar die niet vonden. Dat we van winkeltje naar winkeltje puften om water en watermeloen te kopen. Dat we winkels binnengingen enkel en alleen voor de airco. Dat het zweet van ons af liep in de metro, maar het toch cool was om eens in zo’n metrowagon te zitten die je zo vaak op tv had gezien. (blz. 72)

Via Facebook hebben Floor en Josh nog steeds contact. Ook chatten ze veel. Ze vinden elkaar erg leuk en Floor probeert een plan te bedenken om Josh op te kunnen zoeken. Ze mist hem vreselijk! Zal het Floor lukken om naar Amerika te gaan? Of moet ze besluiten om Josh te vergeten?

Voorleesfragment

Bij dit boek is een voorleesfragment gemaakt. Klik op het plaatje hieronder om het begin van het boek te horen.
Of klik hier om naar mijn YouTube-kanaal te gaan.

Mening over het boek

Recensie van Ikvindlezenleuk (Mathilde) (ouder dan 18 jaar)
Hoe kom je aan het boek?
gekregen van de uitgeverij om er een recensie over te schrijven
Wat vind je van het boek?
★★★☆☆
Waarom heb je dit boek uitgekozen om te lezen?
Ik vond de tekst op de achterkant leuk
Welke steekwoorden passen bij het boek?
romantisch
Staan er illustraties in het boek? Wie heeft ze gemaakt? Wat vind je van de illustraties?
Nee
Is het boek moeilijk of gemakkelijk te lezen?
Gemiddeld
Waar gaat het verhaal over?
Zie hierboven
Wie is de hoofdpersoon?
De hoofdpersoon is Floor, een meisje van 17 jaar
Zou je iemand uit het verhaal willen ontmoeten? Waarom? En wat zou je dan gaan doen?
Nee, ik wil niemand ontmoeten
Waar speelt het verhaal zich af?
Het verhaal speelt zich in België en in Amerika af
Wat vind je leuk aan dit boek?
Ik vind het leuk dat Floor naar Amerika gaat om haar vakantievriend te ontmoeten
Wat vind je niet leuk aan dit boek?
Ik vind het verhaal iets te romantisch
Wil je nog iets anders vertellen over het boek?
Nee
Voor wie zou dit een leuk boek zijn?
Voor jongeren vanaf 14 jaar die houden van romantische verhalen
Wil je het boek nog een keer lezen?
Weet ik niet