Eva Kelder – Het leek stiller dan het was (1e recensie)

Op Vlieland groeit Seije op bij haar alleenstaande moeder Fenna. Ze voelt zich buitenstaander op het kleine Waddeneiland, en alleen haar beste vriend Teun lijkt haar te bereiken en begrijpen. Uren struinen ze door de duinen; zilte lucht in de longen, blote voeten in het zand, en later ook de roes van net te veel drank en feestjes tot het ochtendgloren. Intussen lijkt Fenna te vergeten haar dochter op te voeden. Na een ingrijpende gebeurtenis grijpt Seije de kans om het eiland te verlaten en in Edinburgh te gaan studeren. Haar groeiende ambitie en een nieuwe liefde voeren haar zelfs nog verder van het eiland, naar New York. Kan ze haar angsten en onzekerheden van zich afschudden nu haar wereld groter wordt? Hoe strak kan de boog staan voor hij knapt?

Over het verhaal

We begroeven de hond in de tuin van de buurman. De schemer was al gevallen. We zagen niet veel, misschien dat we daarom het bloemperk van de buurman verwoestten. de buurman, die ook burgemeester was en van begonia’s hield. ‘Er zijn wel duizend soorten begonia’s,’ zei hij een keer over de heg die zijn tuin scheidde van de onze. ‘Er zijn zelfs klimmende varianten.’ Ik vond het niet zo bijzonder. Er zijn ook wel duizend soorten mensen, dacht ik. Mensen zoals de buurman, met een hoedje op als hij spitte in zijn tuin. Een koord vastgebonden onder zijn slappe kin, anders waaide het hoedje weg.
‘s Avonds voor het slapengaan maakte hij een laatste ronde door zijn tuin en wenste de bloemen welterusten. Door mijn slaapkamerraam zag ik dat hij de planten voorzichtig over hun blaadjes aaide. Zijn lippen prevelden goedenacht. Zoals moeders die van hun kinderen houden dat ook doen, stelde ik me voor. Of vaders. (blz. 10)

Seije is 11 jaar en woont samen met haar moeder op Vlieland. Teun is haar beste vriend. Seije is anders dan de andere meisjes op school. De enige die haar begrijpt is Teun. Samen genieten ze van de natuur op het eiland. Met haar moeder heeft Seije weinig contact. Seije is blij als ze naar de middelbare school gaat. Die is niet op het eiland, dus doordeweeks slaapt ze bij een pleeggezin. Elke vrijdag neemt ze de boot terug naar Vlieland.

Vanaf het moment dat de zomer het opgaf en langzaam verdween in kortere dagen sliep ik van zondag tot en met donderdag in een vreemd bed. De lakens roken anders. Ze waren zo zacht dat ik ‘s nachts half in slaap wel eens vergat wat huid was en wat laken.
Een vreemd huis. Het huis van Tiny en Boudewijn. Ze hadden geen kinderen, dus ik kwam goed van pas. Ieder weekend ging ik naar huis. Ik verheugde me er niet op. Ik vond het ook niet erg. Op de boot zagen we elkaar. De klas, of wat ervan over was. we namen allemaal de middagboot, de eerste zodra school uitging op vrijdagmiddag. Sander zat altijd aan een ander tafeltje dan Teun en ik, maar als ik ‘s avonds in bed lag, wist ik precies wat hij aan had gehad. Hoe hij keek toen hij ‘hoi’ zei. Of hij me langer had aangekeken dan de week ervoor. Of hij naar me lachte of om iets wat niemand zei.
Op de nieuwe school waren ook jongens. Sommigen deden best aardig. Teun zei dat ze op me waren. Ik denk dat hij gelijk had, de manier waarop ze staarden, alsof ik in bikini in de les zat. Alsof ik bijzonder was. Ik deed aardig terug, maar zodra de bel na het laatste uur op vrijdagmiddag was gegaan, schoven hun gezichten als puzzelstukjes in elkaar en zag ik nog maar één paar koele blauwe ogen. Ogen die hetzelfde hadden gezien als ik. Die me dicteerden dat zij de enigen waren, de mooiste. Dat ze ooit van mij zouden zijn, als alles goed was. (blz. 66)

Seije merkt dat de wereld veel groter is dan Vlieland. Ze ontmoet mensen die ook anders zijn. Maar Teun blijft haar best vriend. Zal hun vriendschap altijd blijven bestaan?

De laatste zon van die dag trok aan onze gezichten. Onze wangen gloeiden. we vonden dat we niet hoefden te smeren. In de verte raapte een moeder plastic speelgoed bij elkaar. en schep, emmertjes, een kleine bolderkar. Een gedwee kind klotste haar door de branding achterna. De zee kwam snel nu. Het werd al kouder, maar wij hadden het warm, zoals alleen aan zee mogelijk leek, waar de wind over je heen strijkt als je je zwaar maakt. We lagen diep in het zand. Tussen ons in lag een lege fles witte wijn. Om de beurt namen we lauwe slokken van een fles wodka en dan snel sinaasappelsap uit een pak. Teun morste sap op zijn borst. Gelige vlekken die schilferig droogden in de zon. We hadden ook ons ondergoed uitgetrokken en draaiden ons om de zoveel tijd op onze rug en op onze buik. (blz. 69)

Voorleesfragment

Bij dit boek is een voorleesfragment gemaakt. Klik op het plaatje hieronder om het begin van het boek te horen.
Of klik hier om naar mijn YouTube-kanaal te gaan.

Mening over het boek

Recensie van Ikvindlezenleuk (Mathilde) (ouder dan 18 jaar)
1. Wat vind je van het boek?
★★★☆☆
2. Waarom heb je dit boek uitgekozen om te lezen?
Ik heb dit boek een paar jaar geleden gewonnen bij Hebban. Het werd tijd om het boek te gaan lezen
3. Waar gaat het verhaal over?
Zie hierboven
4. Wie is de hoofdpersoon?
Steije is de hoofdpersoon. Je leest over haar vanaf dat ze 11 jaar is
5. Zou je iemand uit het verhaal willen ontmoeten? Waarom? En wat zou je dan gaan doen?
Ik zou Teun, de beste vriend van Steije, wel willen ontmoeten
6. In welke periode speelt het verhaal zich af?
In deze tijd
7. Waar speelt het verhaal zich af?
In het begin speelt het verhaal zich op Vlieland af, waar Steije is geboren. Later gaat het verhaal naar Edinburgh, waar Steije gaat studeren
8. Waarom moeten anderen dit boek lezen?
Het is een boeiend verhaal over Steije. Al op de basisschool past ze niet helemaal in de groep. Het is interessant om te lezen hoe ze opgroeit en toch haar plek vindt
9. Wil je nog iets anders vertellen over het boek?
Nee
10. Wil je meer boeken van deze schrijver lezen?
Weet ik nog niet