Patricia Jozef – Glorie (1e recensie)

Marcel vervalst zijn cv en krijgt een prachtige baan aan de Antwerpse Teniersacademie. Wat begon als bedrog wordt een succes. Maar succes is nog geen garantie voor geluk. Kunstenaar Bodine relativeert haar faam en cultstatus. In Berlijn ontmoet ze de wonderlijke directie van de Teniersacademie en belandt met hen in een lange autorit terug naar huis. Verschillende ambities botsen. Wie manipuleert wie in dit humoristische verhaal?

Over het verhaal

Je zou kunnen beweren dat dieren onsterfelijk zijn. Omdat ze louter bestaan als deel van hun soort. Als exemplaar.
En dat de mens sterfelijk is. Omdat zijn leven een eigen geschiedenis heeft van geboorte tot dood.
Je zou ook kunnen zeggen dat de grootheid van mensen erin ligt dingen voort te brengen die de stempel van onvergankelijkheid verdienen. Beroemd worden, iets doen waardoor je naam verder blijft leven. Een spoor nalaten. Iets belangrijks doen. Of tenminste iets doen.
Heraclitus vond dat alleen de besten echt mensen zijn. Met de besten bedoelde hij diegenen die zich voortdurend als besten laten kennen, degenen die onsterfelijke roem verkiezen boven het banale leven. De anderen, die tevreden zijn met wat de natuur hun aan bevrediging geeft, sterven als dieren.
Een maand geleden heb ik mijn moeder bijna vermoord. Per ongeluk. Het was nooit mijn bedoelng. Natuurlijk niet.
Niemand weet het. Mijn moeder misschien. Ze zegt er niets over.
Het leven zit vol leugens. Met de beste bedoelingen. Bij mij toch.
Ze hebben ook gevolgen. Onverwachte gevolgen.
Hoe een mens met leugens tot fantastische resultaten kan komen, daarvan ben ik het beste voorbeeld.
Ik was op weg naar een prachtige carrière. (blz. 7)

Marcel Jacobs werkte aan de universiteit. Hij rondde zijn doctoraat filosofie af en besloot dat hij geen les meer wilde geven. Hij nam ontslag. Hij begon met solliciteren en wist zeker dat hij snel een leuke baan zou vinden. Maar dat lukte niet… Dan ziet hij een leuke vacature bij de Teniersacademie. Hij besluit om er alles aan te doen om deze baan te krijgen.

Ik zal een nieuw cv ontwerpen. Ik zou iemand kunnen vragen om me te helpen, maar dat wil ik niet. Niet nu. Ik moet het zelf doen.
Van het vrijwilligerswerk bij de voedselbedeling en het benefiet maak ik Projectleider sociaal-artistieke evenementen vzw Dageraad. Daarna denk ik na over het netwerk dat ik niet heb. Als je iets niet bezit, kun je dat maar beter ver weg niet bezitten, buiten de radar.
Jaren geleden, toen ik nog student, ben ik op bezoek geweest in het Künstlerhaus Bethanien. Wat oorspronkelijk een kort bezoek zou worden, mondde uit in een verblijf van twee maanden. Ik bleef in Berlijn hangen en ging naar de lezingen ’s avonds. Er waren videoprojecties en debatten. Vier jaar geleden ging ik opnieuw naar Berlijn, samen met mijn vrouw, Babe en met Mette, die toen een peuter was, een lang weekend naar aanleiding van een tentoonstelling in het Institut für Gegenwartskunst Berlin, het ICB, een kunsthal in een zijvleugel va Behtanien. Drie jaar heeft dat IGB bestaan, waarna de directeur een financiële put achterliet en terug naar Spanje vertrok. Dat laatste is interne informatie, dat moet de Teniersacademie niet weten. Wat wel belangrijk is, is dat de drie jaren van bestaan van het IGB precies samenvallen met mijn jaren van werkloosheid, van de hoop, de teleurstelling en de wanhoop. als ik het goed aanpak, kan daarmee het lege gat in mijn cv gevuld worden: Marcel Jacobs, Project Curator IGB. Klinkt erg goed.
Sinds het bestaan van het wereldwijde web is het niet moeilijk een beeld te krijgen van wat er zich honderden kilometers verder in de wereld afspeelt. Maar o het internet is er niet veel terug te vinden over het IGB, wat alleen maar een zegen kan betekenen voor dit riskante plan. Ergens zal ik iets vandaan moeten toveren met mijn naam erop. Vanzelfsprekend is het niet, maar beginnen met iets nieuws is nooit vanzelfsprekend, het gebeurt altijd tegen de zekerheid in. Want wat is zekerheid meer dan statische wetten en hun waarschijnlijkheidsrekening? (blz. 19)

Marcel wordt aangenomen als eventmanager bij de Teniersacademie. Zijn werk bestaat uit het organiseren van evenementen en het geven van colleges. Hij is ook vaak in Berlijn om daar een congres te organiseren. Ondertussen gaat het met zijn moeder niet goed. Ze is aan het dementeren en zorgt niet goed voor zichzelf. Zelf vindt ze dat het goed gaat en dat ze geen hulp nodig heeft. Marcel doet zijn best om tijd te vinden om bij haar langs te gaan en boodschappen voor haar te doen.

Maanden gaan voorbij, Elvire vergeet en vergeet bovenal haar medicatie in te nemen. Er zijn dagen waarop de gezinshelper langskomt, en ik ga een enkele keer in het weekend. Ik heb steeds minder tijd.
De rest moet mijn moeder zelf doen. Wat ze niet doet.
Af en toe, wanneer ik aan haar denk, flakkert iets groots op, een hevig schuldgevoel, dat ook weer snel dooft. Want de academie eist me op. Ik organiseer een tekenevenement: Drawing Day. Er wordt getekend in stad, op gebouwen. Er is wekelijks een Studio Day, waarbij studenten in kleine groepjes kunnen langsgaan bij een kunstenaar. Er zijn Talks: avonden waarop jonge kunstenaars komen vertellen over hun werk. En ik heb nog meer ideeën. Dankzij mijn buurman Raphaël Michels, die voor de contacten zorgt.
Ook Berlijn slorpt me op. Mijn dagen zitten vol, de avonden worden vaak gevuld met vernissages of andere activiteiten die studenten organiseren. Ik merk dat de studenten mijn aanwezigheid op een tentoonstelling appreciëren, en begrijp hierdoor dat mijn lessen voor hen iets betekenen. Als ik eerlijk ben, moet ik toegeven dat ik het graag begin te doen,d at ik plezier vind in het lesgeven. Ik neem me zelfs voor om – als ik ooit eventmanager af ben – te blijven lesgeven hier op de Teniersacademie. (blz. 65)

Voor het congres in Berlijn is Marcel op zoek naar sprekers. Zijn collega Sarma wil dolgraag dat Bodine Bourdeaud’hui komt spreken. Zij is groot fan van haar werk. Bodine heeft hier in eerste instantie geen zin in. Toch besluit ze een paar dagen later om toch te gaan. dit is het eerste kunstevenement dat ze doet sinds ze een kind heeft gekregen.

Toen de Teniersacademie begin september vroeg of ik op hun congres in de Berlijnse Akademie der Künste kon komen spreken, maakte ik er korte metten mee en zei: ‘Nee, dat gaat niet.’
De eventmanager verontschuldigde zich voor hun late uitnodiging en gaf als reden een vergissing aan. Ze dachten dat ik in april of mei al uitgenodigd was door een medewerker.
Ik antwoordde dat dat niet deerde en zei opnieuw: ‘Nee. Sorry, het gaat echt nit.’
Mijn hoofd stond er niet naar. En daarbij vind ik het weinig aantrekkelijk om voor een groot publiek over mijn werk te spreken. Het mondt vaak uit in een reductie, in een herhaling van hetzelfde verhaal.
De eventmanager zei dat de titel voor hun conferentie The artist as a researcher luidde. Alsof dat iets was wat me zou kunnen overhalen.
‘Het gaat niet’, herhaalde ik, intussen al wat geïrriteerd omdat het de derde keer was en de eventmanager dat niet leek te horen.
The artist as a researcher. Alsof niet elke kunstenaar onderzoeker is. Het destilleren van onderzoek uit de kunstenaarspraktijk komt gevaarlijk dicht bij de vraag naar verantwoording. Waarom doe je dit? Van waar komt dit beeld? Wat is de achterliggende gedachte? Alsof onderzoek een af te scheiden onderdeel van het kunstenaarschap is.
De kunst is niemand van dienst.
Zo’n titel zegt meer over de bedenker ervan. Al die zogezegde briljante vondsten en ideeën van organisatoren gaan eerder over hun eigen profileringsdrang dan over hun verbondenheid met kunst. (blz. 82)

Zal het congres in Berlijn succesvol verlopen? Kennen Marcel en Bodine elkaar? Kan Marcel de beweringen van zijn cv waarmaken? Kan Marcel werken en het zorgen voor zijn moeder blijven combineren?

Voorleesfragment

Bij dit boek is een voorleesfragment gemaakt. Klik op het plaatje hieronder om het begin van het boek te horen.
Of klik hier om naar mijn YouTube-kanaal te gaan.

Mening over het boek

Recensie van Ikvindlezenleuk (Mathilde) (ouder dan 18 jaar)
Hoe kom je aan het boek?
Geleend bij de bibliotheek
Wat vind je van het boek?
★★★★☆
Waarom heb je dit boek uitgekozen om te lezen?
Het boek heeft een mooie voorkant, Ik vond de tekst op de achterkant leuk
Welke steekwoorden passen bij het boek?
fascinerend, interessant, realistisch, verrassend
Staan er illustraties in het boek? Wie heeft ze gemaakt?
Nee
Wat vind je van de illustraties? Passen ze bij het verhaal?
n.v.t.
Is het boek moeilijk of gemakkelijk te lezen?
Gemiddeld
Waar gaat het verhaal over?
zie hierboven
Wie is de hoofdpersoon?
Er zijn twee hoofdpersonen: Marcel en Bodine
Zou je iemand uit het verhaal willen ontmoeten? Waarom? En wat zou je dan gaan doen?
Nee, ik wil niemand ontmoeten
In welke tijd speelt het verhaal zich af?
Nu
Waar speelt het verhaal zich af?
Het verhaal speelt zich af in Antwerpen en Berlijn
Waarom moeten anderen dit boek lezen?
Het is een verrassend verhaal over het werken in de kunstwereld. Het verhaal bestaat uit twee delen met elk een eigen hoofdpersoon. Het eerste deel gaat over Marcel, het tweede deel over Bodine. Het maakte mij nieuwsgierig naar wat deze twee mensen met elkaar te maken hebben
Wil je nog iets anders vertellen over het boek?
dit boek is genomineerd voor de ANV Debutantenprijs 2019
Wil je het boek nog een keer lezen?
Ik wil het boek misschien nog een keer lezen, Ik wil andere boeken van deze schrijver lezen