Isabel Hoving – De een na laatste dood van het meisje Capone (1e recensie)
Het jaar 2099. De zestienjarige Ewa Capone is op de vlucht. Vier jaar geleden is haar vader om het leven gekomen bij een overval, een paar maanden geleden is haar moeder vermoord en nu hebben twee gewapende mannen het op háár leven gemunt. Ze heeft geen idee waarom. Op de hielen gezeten door gevaren doorkruist ze de waanzinnige, half virtuele wereld van het eind van de 21e eeuw. Moordlustige jeugdpolitie, next-gen maffia en klungelige engelen – en dan ook nog een aanstellerig maar bloedmooi meisje op hoge hakken, dat haar leven over wil nemen. En het allerverraderlijkst: de valstrikken van de liefde. Maar het meisje Capone geeft nooit op. Ze ziet altijd een uitweg. Zelfs als er geen uitweg meer is.
Boekinformatie
Schrijver: Isabel Hoving
Titel: De een na laatste dood van het meisje Capone
Uitgeverij: Querido
Jaartal: 2015
Bladzijden: 520
Genre: science fiction
Leeftijd: 15+
Voorleesfragment
Bij dit boek is een voorleesfragment gemaakt. Klik op het plaatje hieronder om het begin van het boek te horen.Of klik hier om naar mijn YouTube-kanaal te gaan.
Over het verhaal
Ik zou het niet lang meer volhouden. De steek in m’n zij was een vlammende pijn en ik hijgde zo verschrikkelijk dat ik haast stikte. Ik sloeg blind rechts af, een stikdonker straatje in. Stompzinnig – er was aan beide kanten niks dan blinde muren, ik kon hier geen kant op – ik wankelde naar lucht happend verder, stapte diep in een plas, en kwam op een bredere, slecht verlichte straat uit. Ik sloeg links af. Links en rechts stonden half ingestorte bedrijfspanden.
Ik wierp een snelle blik over mijn schouder. Niks te zien. Maar ze zouden me gauw genoeg inhalen, met die sneaky warmtemeter van ze. Weglopen was alleen maar uitstel van execurtie. En als ik me nu verstopte, in deze rotbuurt waar nog geen rat rondkroop, zou ik als een gleshelder sterretje op hun schermpje twinkelen. 37 graden Celsius, hiero! Warm meisjeslichaam op elf uur, pak ‘r dan, pak ‘r dan…. (blz. 7)
Het is 2099 en Nederland staat grotendeels onder water. Ewa is helemaal alleen. Haar ouders zijn allebei dood en nu is ze op de vlucht. Ze wordt achtervolgd door twee gewapende mannen, maar ze heeft geen idee waarom. Ze komt in een doodlopend straatje en kan alleen maar een van de gebouwen ingaan. Het ene gebouw is van de Satanskerk en het andere gebouw is van een of ander ziekenhuis. Ewa kiest voor de bel van de Satanskerk, maar niemand reageert. Als de deur van het andere gebouw opengaat rent Ewa naar binnen.
Ze leunde tegen de behandelbank. ‘U bent kerngezond, Gefeliciteerd. Afgezien van de te verwachten onvruchtbaarheid, hoge toxische- en plastic-niveaus en enkele genetische bijzonderheden zijn er alleen wat psychische problemen. Wat trauma’s, flinke angststoornissen. Dat betekent dat we u twee opties willen voorleggen.’
‘Opties?’
Dit keer keek ze recht in mijn gezicht. Ze glimlachte. ‘Natuurlijk,’ zei ze, met haar geruststellende, warme, o zo geruststellende warme stem. ‘We zijn een bemiddelingsbureau voor giften. En natuurlijk heeft u zeggenschap over de bestemming van uw gift!’
Ik snapte niets van wat ze zei. Mijn hoofd was een wattenbaal.
Zonder op mijn reactie te wachten ging ze door. Heel geruststellend en warm zei ze dat ik Gastvrouw kon worden. Zeven dagen brachten dertigduizend euza op. Daarna had ik zeker nog een levensverwachting van tien tot vijftien jaar, met mijn sterke gestel. Ik kon ook opruimster worden, in dienst van een internationaal bedrijf. Simpel opruim- en schoonmaakwerk. De arbeidsvoorwaarden waren heel goed. Honderdtienduizend eenmalig, kost en inwoning. De huidige manager, ingenieur Gun, was buitengewoon bekwaam. De eerste werkkracht die ze drie jaar geleden bemiddeld hadden, was nu nog steeds kerngezond.
‘Ik wil geen van beide,’ zei ik. ‘Ik…’
‘U bent fase één allang gepasseerd,’ zei ze (o zo geruststellend en warm). ‘Ik wilde u eigenlijk iets interessants voorstellen. U bent, behalve die psychische bezwaren, buitengewoon vitaal. Dat moet u kapitaliseren. Ik heb een heel gek idee. Wordt u nou eerst eens een paar uurtjes Gastvrouw!’
‘O nee. Nee.’ (blz. 16)
Ewa wordt naar een geheime locatie gebracht. Ze maakt kennis met ingenieur Gun. Er wonen hier meer jongeren. Ewa leert dat ze op zoek zijn naar sterren. Jaren geleden is er een ruimteschip neergestort. De sterren, die nodig zijn als brandstof, zijn gestolen. Overal op aarde worden deze sterren nu gebruikt om bijvoorbeeld illusies te bouwen. Ewa moet samenwerken met Ortiz. Ortiz is de meest gedeprimeerde jongen die ze ooit heeft ontmoet. Hoe zal de samenwerking met Ortiz gaan? Wat gaat er gebeuren als alle sterren weer teruggevonden zijn? Zal Ewa er ooit achterkomen waarom haar ouders dood zijn?
Mening over het boek
Recensie van Ikvindlezenleuk (Mathilde) (ouder dan 18 jaar)
Heb je het boek uitgelezen?
Ja
Wat vind je van het boek?
★★★★☆ – goed
Waarom heb je dit boek uitgekozen om te lezen?
Het boek heeft een mooie voorkant, Ik vond de tekst op de achterkant leuk, Ik heb al andere boeken van deze schrijver gelezen
Welke steekwoorden passen bij het boek?
fascinerend, geheimzinnig, romantisch, spannend, verrassend
Hoe kom je aan het boek?
gekregen van de uitgeverij om er een recensie over te schrijven
Zitten er plaatjes (illustraties) in het boek?
Nee
Wat vind je leuk aan het boek?
Het verhaal speelt zich in de toekomst af, als de wereld grote overstromingen heeft gehad. Nederland is grotendeels water geworden. Ewa is op de vlucht en komt uiteindelijk bij een geheime organisatie terecht.
Wat vind je niet leuk aan het boek?
In de tweede helft van het boek wordt het verhaal een stuk trager. Dat maakt het lastiger om in het verhaal te blijven en door te lezen
Is er iemand uit het boek die je in het echt zou willen ontmoeten? Wat zou je dan samen gaan doen?
ik wil ingenieur Gun wel ontmoeten, want dat lijkt me een fascinerende man
Wil je nog iets anders vertellen over het boek?
Ik vond het in het begin moeilijk om in het verhaal te komen. Maar toen ik in het verhaal zat wilde ik ook graag weten hoe het verder zou gaan met Ewa. In de tweede helft van het boek werd het verhaal trager. Het einde is best vreemd.
Is het boek moeilijk of gemakkelijk te lezen?
Moeilijk
Zitten er moeilijke woorden in het boek?
Ja
Heb je net ‘ja’ ingevuld? Kun je dan een voorbeeld geven van moeilijke woorden? Wat heb je gedaan toen je deze woorden tegenkwam?
Van het woord ‘scharrig’ (wat armoedig, groezelig betekent) had ik nog nooit gehoord
Wil je het boek nog een keer lezen?
Ik wil het boek misschien nog een keer lezen, Ik wil andere boeken van deze schrijver lezen
Aan wie zou je dit boek aanraden?
Aan jongeren vanaf 14 jaar