Hank Green – Een zeer opmerkelijk verschijnsel (1e recensie)

Op een nacht stuit de drieëntwintigjarige April May op een gigantische sculptuur die vanuit het niets opeens midden in Manhattan staat. Ze is meteen verrukt van het beeld en geeft hem de naam Carl. Ze maakt een filmpje en zet het op YouTube. Het filmpje gaat viral, als blijkt dat er in een andere steden in de wereld ook ‘Carls’ zijn gesignaleerd. April, de ‘ontdekker’, wordt op slag beroemd en staat vanaf dan voortdurend in de spotlights. Terwijl de druk van de media steeds meer toeneemt, probeert April erachter te komen wat de Carls zijn, waar ze vandaan komen en vooral wat ze willen.

Over het verhaal

Luister, je bent natuurlijk op zoek naar een geweldig verhaal vol intrige en raadsels en avonturen en nipte ontsnappingen aan de dood en echte sterfgevallen. Om daaraan toe te komen (tenzij je de eerste twaalf hoofdstukken wilt overslaan – dat moet je zelf weten) zul je moeten accepteren dat ik, April May, niet alleen een van de belangrijkste dingen ben die het menselijke ras ooit is overkomen, maar dat ik ook een vrouw ben van in de twintig die een paar vergissingen heeft begaan. Gelukkig voor mij heb ik de touwtjes in handen. Ik ken het verhaal, en dus kan ik het je vertellen zoals ik dat zelf wil. Dat betekent dat je niet alleen mijn verhaal, maar ook mij moet gaan begrijpen, dus kijk er niet raar van op als er wat drama opduikt. Ik ga mijn best doen om zo eerlijk mogelijk te zijn, maar ik geef meteen toe dat ik geneigd ben mezelf in een gunstig daglicht te stellen. Als je hier iets uit haalt, laat dat dan liever niet zijn dat je min of meer aan de ene kant of aan de andere kant staat, maar gewoon dat je begrijpt dat ik ook maar een mens ben (of dat ik dat in elk geval was). (blz. 7)

April May heeft de kunstacademie gedaan, maar werkt op een reclamebureau. Ze vindt haar werk niet boeiend, maar ze heeft een salaris en kan daardoor in New York blijven wonen. Ze maakt lange dagen. Het is nu ’s avonds laat als ze naar de metro wandelt. Bij de metro blijkt haar kaart het niet te doen en ze besluit terug naar kantoor te lopen. Ze heeft daar nog een andere ov-kaart liggen. Als ze terugloopt ziet ze opeens een gigantisch beeld op de stoep staan. Dat stond er net nog niet…

En toen. Voelde ik. Me. Een. Enorme. Trut.
Ik bedoel, ik ben een kunstenaar die veel te hard werkt in een doodsaaie baan om een veel te hoge huur te kunnen betalen, zodat ik hier kan blijven wonen – zodat ik me kan blijven onderdompelen in een van de creatiefste en invloedrijkste culturen ter wereld. En hier, midden op de stoep, stond een gigantisch kunstwerk, een installatie waar de kunstenaar mogelijk jaren aan had gewerkt, om mensen te laten stilstaan en te laten kijken en erover na te laten denken. En wat deed ik? Ik was zo gehard door het leven in de grote stad en zo mentaal uitgeput door het urenlange gerommel met pixels, dat ik niet eens de moeite nam om zoiets prachtigs goed te bekijken.
Dit moment herinner ik me nog heel helder, dus ik neem het op in mijn verhaal. Ik liep terug naar het beeld, ging op mijn tenen staan en zei: ‘Zal ik Andy bellen?’
Het beeld reageerde uiteraard niet.
‘Blijf gewoon zo staan als je het goed vindt als ik Andy bel.’
En dus belde ik Andy. (blz. 11)

April May belt Andy. Hij is een goede vriend van haar die zich na zijn studie (dezelfde als April May) bezig houdt met filmpjes maken. Ze vertelt hem over het beeld en niet veel later komt Andy met een camera. Ze besluiten een filmpje op te nemen met dit beeld op de achtergrond.

‘Jullie zien het, burgers van de wereld. Een enorme, onverzettelijke, angstaanjagende, ietwat warme robotman is aangekomen in New York City en lijkt door zijn passieve houding alleen boeiend genoeg voor een video van een minuut.’ Deze woorden worden begeleid door close-upbeelden van de robot. Zijn roerloosheid lijkt te zinderen van beweging, en de energie glinstert net onder de oppervlakte. (blz. 22)

Andy zet het filmpje later die nacht online. De volgende ochtend blijkt hun filmpje viraal te zijn gegaan. En er blijken meer Carls te zijn verschenen, overal op de wereld. April May wordt wereldnieuws. Allerlei nieuwsprogramma’s willen met haar praten. April May vindt het fijn om in de belangstelling te staan.

Ik pakte mijn telefoon, keek op Twitter en zag alles, goed en slecht, wat de mensen over me zieden. En toen was ik zo stom om mijn inbox te openen.
Ik las en beantwoordde een mail van Maya en eentje van mijn broer, die trots op me was en zich verheugde op ons weerzien op zijn bruiloft, en een van mijn ouders, die hoopte dat ik goed voor mezelf zorgde. Toen dacht ik terug aan de mail die ik aan de vrouw van UC Berkeley had gestuurd. Ik keek of ze gereageerd had. Dat had ze inderdaad, zo’n twaalf dagen geleden. Ik had haar mail over het hoofd gezien – die was ondergesneeuwd door alle andere berichten, en ik was ons gesprek helemaal vergeten.
Dit bleek een gelukkig toeval te zijn, want daardoor had ik kunnen genieten van twee heerlijk zorgeloze weken. Bijna was ik nog een keer gaan slapen zonder uren te liggen piekeren. Bijna had ik nog een normale nacht gehad. Nou ja, niet normaal natuurlijk, maar niet zoals dit. (blz. 66)

Miranda is de vrouw van UC Berkeley. In haar mail geeft ze aan dat er geen materialen op de wereld zijn die hard zijn en warm kunnen aanvoelen. Ze geeft aan dat een mogelijke verklaring zou kunnen zijn dat het beeld een buitenaardse oorsprong heeft.

Miranda had gelijk: de gedachte was eerder bij me opgekomen. Wanneer iets onmogelijk te verklaren valt, dan post je de gif van de vent met het rare haar en de bolle ogen met ALIENS eronder. Dat doe je gewoon. Ik bedoel, kijk nu eens naar de feiten. ‘Don’t stop me now’? Geen enkel camerabeeld waarop je een Carl ziet verschijnen? Het feit dat geen van de Carls van zijn plek was gehaald, hoewel niemand daar zijn uiterste best voor leek te hebben gedaan? Het feit dat niemand, na bijna twee weken, met de eer was gaan strijken voor wat een gigantische logistieke onderneming moest zijn geweest?
Ik denk dat heel veel mensen aan buitenaardse activiteit dachten, en natuurlijk waren er heel wat mensen die het hardop op het internet zeiden. Maar niemand wilde de mafketel zijn die deze theorie op het nieuws opwierp. Om ‘aliens’ te roepen, moet je eerst je haar overeind zetten en je ogen laten uitpuilen.
De gedachte was dus wel bij me opgekomen, maar ik had hem gewoon terzijde geschoven onder het motto ‘mijn brein wil nog weleens wat doms doen.’
Maar Miranda kwam niet dom over. Ze leek me cool en slim, en ik kreeg de indruk dat ze ontzettend veel wist over materiaalresonantie en thermische geleiding… dingen die relevant en legitiem klonken. Ze maakte ook heel duidelijk dat het misschien geen aliens waren, maar dat het wellicht geen slecht idee was om er in elk geval onder ons, van uit te gaan dat het zo was.
Waarschijnlijk zou ik sceptischer zijn geweest als ik me niet had herinnerd hoe raar het was om Carl aan te raken. (blz. 76)

Is Carl inderdaad een alien? Is er een manier om met Carl te communiceren? Hoe gaat April May om met haar toenemende beroemdheid? Komt ze achter het doel van Carl?

Mening over het boek

Recensie van Ikvindlezenleuk (Mathilde) (ouder dan 18 jaar)
Hoe kom je aan het boek?
gekregen van de uitgeverij om er een recensie over te schrijven
Wat vind je van het boek?
★★★☆☆
Waarom heb je dit boek uitgekozen om te lezen?
Het boek heeft een mooie voorkant, Ik vond de tekst op de achterkant leuk
Welke steekwoorden passen bij het boek?
fascinerend, geheimzinnig, saai, verrassend
Staan er illustraties in het boek? Wie heeft ze gemaakt? Wat vind je van de illustraties?
Nee
Is het boek moeilijk of gemakkelijk te lezen?
Gemiddeld
Waar gaat het verhaal over?
Zie hierboven
Wie is de hoofdpersoon?
De hoofdpersoon is April May
Zou je iemand uit het verhaal willen ontmoeten? Waarom? En wat zou je dan gaan doen?
Ik zou wel een Carl willen zien
Waar speelt het verhaal zich af?
Het verhaal speelt zich voornamelijk af in New York
Wat vind je leuk aan dit boek?
Ik vind het leuk dat er April May opeens een geheimzinnig beeld ziet staan. Ze noemt hem Carl. Al snel blijkt dat er op de hele wereld Carls staan, maar niemand weet waar ze vandaan komen.
Wat vind je niet leuk aan dit boek?
Ik vind April May een nogal irritante vrouw en daardoor ergerde ik me wel eens aan het verhaal
Wil je nog iets anders vertellen over het boek?
Nee
Voor wie zou dit een leuk boek zijn?
Voor iedereen die houdt van geheimzinnige verhalen
Wil je het boek nog een keer lezen?
Nee, ik wil het boek niet nog een keer lezen