Karl Geary – Montpelier Parade (1e recensie)
De zestienjarige Sonny Knolls woont in een troosteloze arbeiderswijk in Dublin. Hij is van school gestuurd en is zijn enige “kans’ in het leven – leerling-slager worden – goed beu. Vervreemd van zijn familie en niet bestand tegen de beklemmende wereld waarin hij gevangenzit, sluit hij zich af door te drinken en te vechten tegen iedereen om hem heen. Maar dan ontmoet hij Vera Hatton: een knappe, intellectuele vrouw voor wie hij als een blok valt. De relatie die ontluikt groeit voor Sonny uit tot een allesverterende liefde die de richting van zijn stille maar verwoestende leven compleet verandert.
Over het verhaal
‘De wereld is een vreselijk oord.’ Joe McCann schepte met zijn vingertoppen een klont rundergehakt op en schoof die in een wit plastic zakje. ‘God nog toe,’ zegt Joe. ‘God nog toe.’
Je stond naast mevrouw Anderson het glas van de vitrine te poetsen met een opgevouwen krant en water waar een paar eetlepels azijn in waren gedaan. Aan de zijkant van mevrouw Andersons hoofd, waar het verband ophield, kon je de bloeduitstorting zien, zwart en blauw.
‘Dit kost effe meer als een pond, mevrouw Anderson. Is dat goed?’
Hij wachtte niet op antwoord. Hij sloot het zakje met rood plakband en zette het op de toonbank als een witte ballon.
Mevrouw Andersons hand met een paar munten erin beefde toen ze over de toonbank reikte. Ze had moeite om het zakje met vlees op te pakken en er ruimte voor te maken in haar boodschappentas.
‘Ik hoop maar dat ze ze vinden,’ zegt Joe. ‘Ik weet zeker van wel,’ zegt hij. ‘Sonny, hou de deur even open voor mevrouw Anderson, als je wil.’
Je propte de natte krant onder je oksel en schoot naar de winkeldeur om hem voor haar open te doen. De bel boven de deur gaf een schriel geluid toen ze de winkel uit stapte en je voelde het doorweekte papier door je overhemd heen.
‘Nou, sterkte ermee, sterkte hè,’ zegt Joe.
Mick kwam uit de ruimte achter de winkel en ging naast hem staan. ‘Afschuwelijk,’ zegt Mick terwijl hij zijn handen langzaam over zijn schort liet glijden. Je wist nooit of hij iets meende of dat hij je stond te dollen. Je was gewoon niet goed in dat soort dingen. Hij gaf je een knipoog als hij wist dat Joe niet keek. (blz. 7)
Sonny is 16 jaar en heeft een bijbaantje bij de slager bij hem in de wijk. Hij woont in een arbeiderswerk in Dublin. Hij voelt zich niet erg thuis in zijn familie. Zijn vader werkt als hovenier en in de weekenden helpt Sonny hem. Ze zijn nu met een klus bezig in een goede wijk van Dublin. In het huis woont een vrouw alleen, Vera. Ze komt uit Engeland.
‘Frank, het spijt me vreselijk maar ik had vandaag een late start,’ zegt ze. Ze was Engels.
‘Geeft niks, m’vrouw. ’t Is alleen dat de bammetjes een beetje droog zijn zonder thee.’ Haar blonde haar hing voor haar gezicht maar je wist al wat voor glimlach rijke mensen opzetten als ze met iemand praatten die ze voor dom hielden. Hij stond ook op toen ze dichterbij kwam. ‘Neem dat dienblad aan,’ zegt hij tegen je maar dat deed je niet, je bleef onbeweeglijk staan. ze hief haar hoofd op en zonder brutaal te willen lijken stond je jezelf toe haar te bekijken.
Ze was helemaal niet oud, niet op de manier die je had verwacht – tot je verrassing – maar ze was ook niet jong. Ze was mooi.
‘O,’ zegt ze toen ze je naast je vader zag staan. Er lag een doffe blik in haar groene ogen, alsof ze vanuit een diepe ruimte erachter toekeek. ‘En wie is dit?’ zegt ze tegen je vader op de toon van een nieuwslezer.
‘O, da’s m’n jongen,’ zegt hij, en zijn potige gestalte werd naar een marktdag in het westen getransponeerd waar hij in de modder en de zooi stond en voor een passerend rijtuig tegen zijn pet tikte. (blz. 26)
Sonny vindt haar een mooie vrouw en is gefascineerd door haar. Ze vraagt hem of hij haar wil helpen door wat klusjes in huis te doen. Zo komt Sonny bij haar huis en ziet dat het niet goed met haar gaat.
Je liep naar de achterdeur en tilde de klink op, stapte de drempel over en bleef staan. Haar sigaret was gevallen en lag op de keukentafel te smeulen. Haar ogen waren half dicht en ze zweefde er zo ver achter dat ze niets zag.
‘Vera,’ zeg je de keuken in. ‘Vera,’ zeg je nog een keer. De kom vóór haar was vrijwel leeg, het grote glas water ook. Je voelde jezelf aan de rand van de ruimte hangen. ‘Kan ik je helpen?’ vraag je.
Ze knipperde, twee lome knipperingen en haar blik rees naar je op. ‘Ik…’ Ze zweeg en een elleboog gleed van onder haar weg en schoot opzij en stootte het glas van tafel dat kapotviel op de vloer. Toen stond ze op, heen en weer wiegend, en keek ze omlaag naar haar handen, haar vingers die de vorm van het glas nog vasthielden, en ze zegt: ‘O.’
Meer niet. Ze keek je aan, verward en toen angstig. Toen begon haar lichaam ineen te zakken, zoals wanneer je in zee springt, voeten vooruit, armen opzij, wachtend tot de oceaan je opvangt.
Ze valt op de vloer met haar ogen al dicht terwijl je met je lege handen nog naar haar uitgestrekt tegenover haar stond.
Je zag dat haar borst rees en daalde, maar je knielde naast haar neer en legde je oor tegen haar mond tot je haar adem voelde. Je rende naar de zitkamer en greep een stel kussens en stormde terug om ze onder haar hoofd te leggen, van de koude vloer af.
‘Vera,’ zegt je, een fluistering. ‘Vera,’ zeg je weer. Je keek langs haar halslijn, haar sleutelbeen bloot, haar witte huid eroverheen gespannen.
Een vrouwenstem vroeg naar de aard van je noodsituatie en toen je aarzelde hielp ze je op weg door te opperen: ‘Politie of ambulance?’
‘Ambulance,’ zeg je, en dan voeg je eraan toe, ‘alstublieft.’
Nadat je het adres had opgegeven en had opgevangen rende je terug uit de vestibule, de drie treden af naar de keuken, en ging je naast Vera staan. Je had geen idee wat je verder moest doen. (blz. 84)
Vera wordt naar het ziekenhuis gebracht en moet hier een paar dagen blijven. Als ze weer thuis is vertelt ze Sonny dat ze ziek is. Ze heeft niet lang meer te leven. Dat maakt Sonny niet uit en een sexuele relatie begint. Sonny vindt school steeds onbelangrijker. Hoe zal hun relatie zich ontwikkelen? Wat vinden zijn familie en vrienden hier van? Hoe gaat het met Sonny op school?
Mening over het boek
Recensie van Ikvindlezenleuk (Mathilde) (ouder dan 18 jaar)
Hoe kom je aan het boek?
Geleend bij de bibliotheek
Wat vind je van het boek?
★★☆☆☆
Waarom heb je dit boek uitgekozen om te lezen?
dit boek is genomineerd voor Beste boek voor jongeren 2018
Welke steekwoorden passen bij het boek?
saai, zielig
Staan er illustraties in het boek? Wie heeft ze gemaakt?
Nee
Wat vind je van de illustraties? Passen ze bij het verhaal?
n.v.t.
Is het boek moeilijk of gemakkelijk te lezen?
Gemiddeld
Waar gaat het verhaal over?
Zie hierboven
Wie is de hoofdpersoon?
De hoofdpersoon is Sonny, een jongen van 16 jaar
Zou je iemand uit het verhaal willen ontmoeten? Waarom? En wat zou je dan gaan doen?
Nee, ik wil niemand ontmoeten
In welke tijd speelt het verhaal zich af?
Nu
Waar speelt het verhaal zich af?
Het verhaal speelt zich af in Dublin
Waarom moeten anderen dit boek lezen?
Het is een verhaal over een 16-jarige jongen die verliefd wordt op een oudere vrouw uit een andere sociale klasse
Wil je nog iets anders vertellen over het boek?
Dit boek is genomineerd voor Beste boek voor jongeren 2018. Ik vond het boek erg irritant om te lezen omdat het verhaal in de je-vorm wordt verteld. Dit maakt het erg afstandelijk. Daarnaast vond ik het verhaal traag en saai.
Wil je het boek nog een keer lezen?
Nee, ik wil het boek niet nog een keer lezen