Joshua Perle is verbannen naar onze wereld, naar het Parijs van de jaren dertig. Maar hij wil terug naar zijn eigen wereld, die van feeën, sprookjesprinsen en magie. Daar wacht zijn grote liefde op hem, dat weet hij zeker. Hij móét een manier vinden om bij haar te komen. Maar hoe kan hij een wereld bereiken waarvan iedereen zegt dat die alleen in de fantasie en in boeken bestaat?
Boekinformatie
Schrijver: Timothée de Fombelle
Titel: Het schrift van Perle
Uitgeverij: Querido
Jaartal: 2016
Bladzijden: 264
Vertaler: Eef Gratama
Genre: sprookjes & fantasy
Leeftijd: 12+
Over het verhaal
Wie kon nu weten dat ze een fee was geweest?
Ze was uit het raam van de toren ontsnapt door haar kleren kapot te scheuren en als een touw aan elkaar te knopen. Klimmen feeën op die manier langs kasteelmuren naar beneden? Het enige wat ze nog aanhad, was een lang wit hemd dat ze later in het maanlicht van een waslijn had gepakt. Ze rende in het donker over het zand. Een dag geleden had ze al haar toverkracht afgestaan. Nu was ze een gewoon meisje. Alleen iets verwarder, iets rustelozer, iets mooier dan de meisjes van haar leeftijd.
Het strand was breed en wit. Erachter lang een donker bos, ervoor kwamen de golven aanrollen, met opspattend schuim en overal het geluid van de zee, de aangename warmte van de nacht, waarin alles meer oplichtte dan overdag.
Ze rende over het natte zand. Haar voeten zakte er niet in weg maar vormden bij elke sprong een kring van water met krabbetjes. Ze kon niet meer. Ze wist niet hoe laat het was, ze wist alleen dat om middernacht alles afgelopen zou zijn.
Dan zou hij dood zijn.
De vorige dag zou ze nog moeiteloos over de golven hebben gegleden of over de bomen hebben gevlogen om er sneller te kunnen zijn.
De vorige dag was ze nog een fee.
Maar juist daarom zou ze de vorige dag niet hetzelfde lot hebben kunnen ondergaan als degene van wie ze hield: samen met hem leven of sterven. Dat was de reden waarom ze al haar toverkunsten had opgegeven. Iets wat haast nooit gebeurde, zelfs niet in de oudste sprookjes: feeën die geen fee meer willen zijn. (blz. 7)
De fee is op zoek naar haar geliefde. Hij is opgepakt en verbannen uit de sprookjeswereld. Hij komt terecht in Parijs, in de jaren 30 van de 20e eeuw. De jongen wordt opgenomen door de familie Perle. In het begin weet hij niet waar hij vandaan komt, maar als hij dat wel weet gaat hij op zoek naar een manier om terug te kunnen naar zijn eigen wereld.
Na de oorlog is er een jongen die een fotografiecursus gaat doen. Hij ziet een meisje in het bos waar hij verliefd op wordt. Als hij naar haar op zoek gaat verdwaalt hij in het bos. Hij komt bij een hut terecht en wordt opgevangen door Joshua Perle.
Als ik mijn vingers niet op de boom had gelegd, als ik niet naar mijn handen had gekeken, zou er misschien niets zijn gebeurd. Dat weet ik nu, terwijl ik dit opschrijf. Ik zou de weg terug hebben gevonden, ik zou niet zijn verdwaald. Ik zou een paar kilometer verderop weer terecht zijn gekomen op de weg die als een streep tussen de bomen oplichtte. Ik zou zijn ontsnapt aan de nacht.
Maar toen ik mijn opengesperde handpalmen naar mijn ogen toe bracht zag ik die vlek, rood en stroperig als het sap van wijnperziken: bloed dat minder koud aanvoelde dan de lucht.
Ik liep een rondje door de dode bladeren. Het was nog licht. Daglicht doorkliefde het kastanjebos en bescheen het mos. Toen ik me vooroverboog, zag ik daar, op vijf passen van de boom, nog een grote druppel bloed.
Die wees me de weg.
Ik voelde dat er ergens tussen de bomen een gewond wezen moest zijn dat mij nodig had.
‘Wie is daar?’
Ik had het heel zachtjes gezegd, met een gebroken stem, alsof ik het tegen mezelf zei. Ik keek nog een keer naar mijn trillende handen. Ik was zonder jas op pad gegaan, met alleen die tas en verder niets, ontroostbaar. Ik had mijn fiets in de struiken laten liggen om van de weg af te gaan, dat meisje te vergeten en de bewoonde wereld achter me te laten.
Ik liet mijn handen zakken. Ik deed alsnog ik nog aarzelde, maar ik voelde heel duidelijk dat ik door het raadsel het donkere bos in werd gelokt. (blz. 14)
De jongen vraagt zich af waarom de oude man zo verstopt in het bos woont. Heeft hij een geheim? En waar is het meisje gebleven? Wat hebben de jongen en de oude man verder met elkaar te maken? Zal Perle een manier vinden om terug te kunnen naar zijn eigen wereld?
Mening over het boek
Recensie van Ikvindlezenleuk (Mathilde) (ouder dan 18 jaar)
Heb je het boek uitgelezen?
Ja
Wat vind je van het boek?
★★★☆☆
Waarom heb je dit boek uitgekozen om te lezen?
Het boek heeft een mooie voorkant, Ik vond de tekst op de achterkant leuk
Welke steekwoorden passen bij het boek?
romantisch, zielig, sprookjesachtig
Hoe kom je aan het boek?
gekregen van de uitgeverij om er een recensie over te schrijven
Zitten er plaatjes (illustraties) in het boek?
Nee
Wat vind je leuk aan het boek?
Ik vind het leuk dat de levens van Perle en de jongen elkaar kruisen
Wat vind je niet leuk aan het boek?
Ik had veel moeite om in het verhaal te komen. Ik vond het verhaal erg langzaam en ik vond het tegen het einde van het verhaal pas interessant worden.
Is er iemand uit het boek die je in het echt zou willen ontmoeten? Wat zou je dan samen gaan doen?
Ik wil Perle ontmoeten en zijn huis, de honden en de koffers zien. En ik wil de spekjes proeven 🙂
Wil je nog iets anders vertellen over het boek?
Nee
Is het boek moeilijk of gemakkelijk te lezen?
Gemiddeld
Zitten er moeilijke woorden in het boek?
Ja
Heb je net ‘ja’ ingevuld? Kun je dan een voorbeeld geven van moeilijke woorden? Wat heb je gedaan toen je deze woorden tegenkwam?
nap, in mijn piere eentje, platbodem. Ik ken de woorden wel, maar anders zou ik ze aan iemand vragen of opzoeken
Wil je het boek nog een keer lezen?
Nee, ik wil het boek niet nog een keer lezen
Voor wie zou dit een leuk boek zijn?
Voor jongeren vanaf 12 jaar die houden van sprookjesachtige en avontuurlijke verhalen