Laure Eve – De Graces (1e recensie)

Wanneer River Page met haar moeder naar een klein dorpje verhuist, valt ze als een blok voor de knappe en ongrijpbare zeventienjarige Fenrin Grace. Het gerucht gaat dat de Graces – Fenrin, zijn tweelingzus Thalia en hun jongere zusje Summer – heksen zijn, en River gelooft dat maar al te graag. Ze wil niets liever dan in hun nabijheid zijn en hun geheimen ontdekken. Zorgvuldig plant ze elke stap die nodig is om haar doel te bereiken. De Graces zijn erg op zichzelf, maar River raakt bevriend met Summer en zo wordt ze kind aan huis. Ze komt steeds dichter bij de waarheid over de familie en vooral dichter bij Fenrin. Maar River heeft ook haar eigen geheimen. Wanneer Fenrin eindelijk binnen handbereik lijkt te zijn, gebeurt er iets waardoor alles voorgoed verandert.

Over het verhaal

Iedereen zei dat het heksen waren.
Ik wilde het heel graag geloven. Ik zat pas een paar maanden op deze school, maar ik zag hoe het er hier aan toe ging. Ze bewogen zich als gladde vissen door de gangen, met rimpelingen in hun kielzog, blikken die hun ruggen en hun haar volgden. De andere leerlingen uit hun jaar waren er inmiddels aan gewend geraakt, of deden in elk geval alsof, en probeerden uit alle macht te kijken alsof het ze niets interesseerde. Maar de jongere leerlingen hadden nog niet geleerd om hun sullige blik en hun betoverde, kwetsbare gezichtsuitdrukking te verbergen. (blz. 7)

River woont sinds kort met haar moeder in een klein dorpje. De opvallendste mensen op haar nieuwe school zijn de Graces. Iedereen kijkt naar ze als ze door school lopen. Iedereen is jaloers op hen. Iedereen is een beetje bang voor ze. En zoals iedereen vindt River ze erg interessant. Ze wil vrienden met hen worden.

De Graces hadden vrienden, maar eigenlijk ook weer niet. Zo nu en dan gingen ze met iemand om met wie ze nog nooit eerder waren omgegaan, en eigenden zich diegene dan een tijdje toe. Meestal bleef het ook maar bij een tijdje. Ze veranderden van vrienden zoals sommige mensen van kapsel veranderden, alsof ze voortduren wachtten tot zich een leuker iemand aandiende. Ze gingen in tegenstelling tot alle anderen nooit in het weekend naar het café en op woensdagavond ook nooit naar de jongerenavond in het buurthuis. Het gerucht ging dat ze bijna nooit de deur uit mochten, behalve om naar school te gaan. Niemand wist eigenlijk iets over hun privéleven, behalve dan met wie Fenrin het die week deed, want daar deed hij nooit geheimzinnig over. Hij paradeerde met het betreffende meisje de school rond zolang als het duurde, met één arm loom over haar schouders, en zij keek giechelend, stervend van geluk, dweepziek naar hem op. Ik had hem nooit langer dan een paar maanden met zo’n meisje gezien. Het stelde niks voor, het was gewoon afleiding. Hij wachtte op een bijzonder meisje, op iemand die anders was, die zijn aandacht zo plotseling en volledig in beslag zou nemen, dat hij zich zou afvragen hoe hij het al die tijd zonder had gered. Dat gold voor hen alle drie. Dat zag ik gewoon.
Ik hoefde alleen maar een manier te vinden om hun te laten zien dat ik degene was op wie ze al die tijd hadden gewacht. (blz. 8)

De jongste van de Graces, Summer, zit bij River in de klas. Ze worden vrienden en River wordt zelfs bij haar thuis uitgenodigd. Hierdoor valt River op op school, want bijna niemand van haar schoolgenoten is ooit bij de Graces thuis geweest. Langzaam maar zeker wordt River opgenomen door de Graces. En ze wordt verliefd op Fenrin.

Ik keek de open plek rond, die door ons kabaal en onze energie plotseling tot leven was gekomen. Dit bedoelden mensen dus als ze het met stralende ogen over hun vrienden hadden. Dit bedoelden ze dus als ze het over dingen hadden die ik altijd als bespottelijke filmclichés had beschouwd, van die nevelige zomertaferelen met mooie mensen die lachten, speels tegen elkaar aan duwden en urenlang bij elkaar waren, gewoon als de mensen die ze waren. Het had zoiets aantrekkelijks dat ik niet wist hoe ik het had. Dit was mijn leven. Dit was een volmaakt leven, en eindelijk werd dat voor mij werkelijkheid. (131)

Zijn de Graces echt heksen? Wordt het wat tussen haar en Fenrin?

Mening over het boek

Recensie van Ikvindlezenleuk (Mathilde) (ouder dan 18 jaar)
Heb je het boek uitgelezen?
Ja
Wat vind je van het boek?
★★★☆☆
Waarom heb je dit boek uitgekozen om te lezen?
Het boek heeft een mooie voorkant, Ik vond de tekst op de achterkant leuk, ik kreeg het boek van de uitgeverij om er een recensie over te schrijven
Welke steekwoorden passen bij het boek?
fascinerend, geheimzinnig, romantisch, spannend, verrassend
Staan er tekeningen in het boek? Door wie zijn ze gemaakt? Vind je de tekeningen mooi? Passen de tekeningen bij het verhaal?
Nee
Wat vind je leuk aan het boek?
Het verhaal gaat over heksen en het is een spannend en verrassend verhaal
Wat vind je niet leuk aan het boek?
In het begin leek het mij een standaardverhaal met een onopvallend meisje dat verliefd wordt op de mooiste jongen van school, en dat gebeurt dan ook. Maar het verhaal blijkt toch anders te zijn…
Is er iemand uit het boek die je in het echt zou willen ontmoeten? Wat zou je dan samen gaan doen?
Ik wil de Graces ontmoeten
Wil je nog iets anders vertellen over het boek?
Laure Eve is bezig met een boek vanuit het gezichtspunt van Summer, de jongste van de Graces
Is het boek moeilijk of gemakkelijk te lezen?
Gemiddeld
Wil je het boek nog een keer lezen?
Ik wil het boek misschien nog een keer lezen, Ik wil andere boeken van deze schrijver lezen
Voor wie zou dit een leuk boek zijn?
Voor iedereen vanaf 14 jaar die houdt van verhalen die spannend zijn en/of waar heksen in voorkomen