Het leven zit de 15-jarige Nat Dobbs niet echt mee. Hij stottert, is mager en bepaald geen sociaal genie. Hij doet wel zijn best om goed in de groep te passen, maar de laatste keer dat hij dat probeerde, eindigde hij met zijn onderbroek op zijn enkels – op de lokale televisie. De schaamte na dit incident is zo groot dat Nats ouders besluiten naar een ander dorp te verhuizen. Daar leert Nat Milo Quincey kennen. Milo, een 65-jarige kluizenaar met ALS, luistert tenminste naar hem. Als Milo Nat vertelt dat hij heel graag de totale zonsverduistering in Kentucky zou willen zien – de eerste in de VS in 35 jaar – besluit Nat dat hij mee wil gaan. Tot Nats grote vreugde stemt dorpsbeauty Celeste ermee in om hun chauffeur te zijn. De road trip wordt een onverwacht succes en de drie groeien steeds dichter naar elkaar toe. Maar een tragisch ongeval wacht hen in de duisternis.
Over het verhaal
Er zijn maar weinig mensen die nooit vergeten zullen worden. En van die mensen zijn er maar een paar die nooit vergeten zullen worden omdat ze iets moois hebben gedaan. Omdat ze een middel tegen verkoudheid hebben uitgevonden, op teenslippers de Mount Everest hebben beklommen, een egelfamilie van de snelweg hebben gered – ik zou het al geweldig vinden als ik degene was die de supersize ontbijtbom van Café Dikke op kan zonder om een kotsemmer te hoeven vragen.
Alles zou beter zijn dan dit: Nat Dobbs, die in de rust van de laatste footballwedstrijd van het seizoen live op de lokale tv zijn zaakje liet zien. Klopt, dat doet weinig onder voor de man die koeltechnieken veiliger wilde maken en CFK’s uitvond en al doende een groter gat in de ozonlaag maakte dan alle bewoners van de westerse wereld bij elkaar. Misschien is het soms niet zo verkeerd om onopgemerkt te blijven. (blz. 5)
Nat zou samen met een aantal klasgenoten een flashmob doen. Ze zouden hun broek laten zakken voor de camera tijdens de laatste footbalwedstrijd van het seizoen. Op het moment dat Nat zijn broek had laten zakken kwam hij er achter dat de rest niet mee deed. Ze hadden hem erin geluisd… Zijn ouders besluiten dat dit een goede reden is om te verhuizen. Nat moet op een nieuwe school beginnen, middenin het schooljaar. Hij wil heel graag bij de populaire jongens horen en dat lijkt te lukken. De eerste dag praten ze al tegen hem en na schooltijd hebben ze afgesproken. Ze lopen wat door het dorp en stoppen bij een soort spookhuis. Ze vertellen Nat dat hier een pedofiel woont. Ze gooien een een baseballbal door een raam naar binnen en ze sturen Nat naar het huis toe om de bal op te halen.
Met een wee gevoel in mijn maag en gebalde vuisten sta ik op zijn veranda. Het duurt waarschijnlijk maar een paar seconden, maar het voelt alsof de tijd stilstaat. Wat is er in godsnaam gebeurd? Ik ben clandestien het huis in gegaan van een pedo die plaatselijk bekendstaat als pedo, heb door zijn best wel vette telescoop naar een halfnaakt meisje staan gluren en de bewuste telescoop kapotgemaakt in een poging mijn allereerste vuistslag te ontwijken (zo dik leggen pestkoppen het er nooit op; blauwe ogen en bloedneuzen zijn wat lastig te verbergen voor leraren). En wat had hij nou over mijn Pink Floyd-shirt? Er komt geen bloed meer uit mijn neus, ik voel het hard worden rond mijn neusgaten. Maar in mijn lichaam stroomt het, eindelijk voel ik eens een keer mijn hart, dat me van binnenuit tegen mijn borst stompt en schreeuwt: ‘Joepie, nu zet je me tenminste aan het werk!’ Ik voel me net David die neerkijkt op de verslagen Goliath. Ik ben Nathaniel James Dobbs – voor de duivel niet bang en bijna zeker het nieuwste lid van de coole club van Manhattan High. (blz. 33)
Als Nat weer op straat komt zijn de andere jongens verdwenen. De volgende dag op school doen ze alsof ze van niets weten. Hij blijkt er toch niet bij te horen. Nat besluit naar de man terug te gaan om zijn excuses aan te bieden. Na een tijdje ontstaat er een vriendschap. Milo is 65 jaar en heeft de ziekte ALS. Hij is een kluizenaar. Hij weet dat mensen denken dat hij een enge man is. Ze schaken elke dag samen. Ondertussen praten ze met elkaar. Milo vertelt dat er binnenkort een volledige zonsverduistering zal zijn in een andere staat. Hij zou hier graag heen willen, maar weet niet hoe dat zou kunnen. Kan Nat hier een oplossing voor vinden? Zal Milo de zonsverduistering kunnen zien?
Mening over het boek
Recensie van Ikvindlezenleuk (Mathilde) (ouder dan 18 jaar)
Heb je het boek uitgelezen?
Ja
Wat vind je van het boek?
★★★★☆
Waarom heb je dit boek uitgekozen om te lezen?
Het boek heeft een mooie voorkant, Ik vond de tekst op de achterkant leuk
Welke steekwoorden passen bij het boek?
avontuurlijk, mooi, romantisch, zielig, lief
Hoe kom je aan het boek?
gekregen van de uitgeverij om er een recensie over te schrijven
Zitten er plaatjes (illustraties) in het boek?
Nee
Wat vind je leuk aan het boek?
Het is een mooi en lief verhaal over twee jongeren en een zieke oude man die samen een reis gaan maken. Op het eerste gezicht lijken ze niets met elkaar gemeen te hebben, maar tijdens de reis komen ze steeds dichter bij elkaar.
Wat vind je niet leuk aan het boek?
Ik vind het niet leuk dat Nat en Milo zo gepest worden
Is er iemand uit het boek die je in het echt zou willen ontmoeten? Wat zou je dan samen gaan doen?
Ik wil ze alledrie ontmoeten en een stukje meerijden
Wil je nog iets anders vertellen over het boek?
Dit boek is geschreven door een Ierse schrijver, maar tot nu toe is het boek alleen in het Nederlands uitgegeven
Is het boek moeilijk of gemakkelijk te lezen?
Gemiddeld
Zitten er moeilijke woorden in het boek?
Ja
Heb je net ‘ja’ ingevuld? Kun je dan een voorbeeld geven van moeilijke woorden? Wat heb je gedaan toen je deze woorden tegenkwam?
aars, gestadig. Ik ken de woorden, maar ik kan me voorstellen dat jongeren deze woorden niet kennen. Dan zou ik de betekenis aan iemand vragen of opzoeken
Wil je het boek nog een keer lezen?
Ik wil het boek misschien nog een keer lezen, Ik wil andere boeken van deze schrijver lezen
Voor wie zou dit een leuk boek zijn?
Voor jongeren vanaf 12 jaar