Saskia De Coster – Net echt (1e recensie)
Mening over het boek
Recensie van Simone (ouder dan 18 jaar)
Hoe kom je aan het boek?
x
Wat vind je van het boek?
★★★★★
Waarom heb je dit boek uitgekozen om te lezen?
Ik las dit boek voor ‘Welk boek wil jij deze zomer lezen?’ (lees hier mijn antwoord)
Welke steekwoorden passen bij het boek?
x
Staan er illustraties in het boek? Wie heeft ze gemaakt? Wat vind je van de illustraties?
nee
Is het boek moeilijk of gemakkelijk te lezen?
x
Waar gaat het verhaal over?
x
Wie is de hoofdpersoon?
x
Zou je iemand uit het verhaal willen ontmoeten? Waarom? En wat zou je dan gaan doen?
x
Waar speelt het verhaal zich af?
x
Wat vind je leuk aan dit boek?
iOm te beginnen: ik heb een zwak voor boeken met zwarte pagina’s en witte letters. Wat wit-op-zwart staat, krijgt automatisch meer lading, omdat het niet is wat we gewend zijn. Een zwarte achtergrond prikkelt, schept verwachtingen. Van een diepere laag, een ander geluid, een onzichtbare aanwezigheid.
En dat is ook zo in Net echt, geschreven door Saskia de Coster. Ze heeft inmiddels ruim tien boeken op haar naam staan, maar het is het eerste boek dat ik van haar las.
Mijn oog werd niet alleen getrokken naar de zwarte bladzijden die regelmatig met de witte worden afgewisseld, maar ook naar de bladspiegel van de rest van het boek. De zinnen zijn kort, of worden afgebroken, zodat het net lijkt of je een verse novel in handen hebt. Ik vind dat prachtig. Enerzijds omdat het poëtisch is, anderzijds omdat er dus geen woord te veel in staat en – daar heb je hem weer – alles lading krijgt.
Goed. Waar gaat het nou eigenlijk over?
In Net echt volgen we een echtpaar en hun dochter. Ze wonen in Borgerhout, een multiculturele wijk in Antwerpen, enigszins verloederd maar ‘upcoming’ en dus in trek bij jonge mensen. Ogenschijnlijk is het leven daar best goed. Maar zowel Max, als Manon als hun dochter Noah worstelen met verlangens en angsten en de staat van hun huis gaat evenredig achteruit met hun gezinssituatie. De voordeur klemt zo hard dat niemand hem meer open krijgt, en ook de onderlinge communicatie tussen de bewoners komt piepend en krakend tot stilstand. Een gezin dat ooit begon als een onschuldige, lege, witte bladzijde, verandert langzamerhand van steeds donker wordende grijstinten naar een zwarte chaos. Maar van de buitenkant lijkt alles uiteraard helemaal oké. Net echt!
Voor wie houdt contemporaine, kleine en juist daardoor universele verhalen in klare taal, is dit boek met zijn witte en zwarte pagina’s een absolute aanrader.
Wat vind je niet leuk aan dit boek?
x
Wil je nog iets anders vertellen over het boek?
x
Voor wie zou dit een leuk boek zijn?
x
Wil je het boek nog een keer lezen?
x
