De achtjarige Noah lijkt beter met zijn problemen om te kunnen gaan als hij ze zo veel mogelijk vermijdt. Dus gaat hij er op een dag vandoor, weg van huis, over een moeilijk begaanbaar paadje door het bos. Na enige tijd komt hij bij een winkel. Maar het is geen gewone winkel; het is een speelgoedzaak, vol bijzonder, prachtig, wonderlijk en magisch speelgoed. En de eigenaar is een heel bijzondere speelgoedmaker. De speelgoedmaker vertelt Noah een verhaal over avonturen, wonderen en verbroken beloftes. Hij neemt Noah mee op reis. Een reis die zijn leven zal veranderen.
Over het verhaal
Noah Barleywater ging ‘s ochtends vroeg van huis, voordat de zon opkwam, voordat de honden wakker werden, voordat de dauw ophield met neerdalen op de velden.
Hij kom uit bed, wurmde zich in de kleren die hij de avond daarvoor had klaargelegd en hield zijn adem in terwijl hij de trap af sloop. Drie treden kraakten op plekken waar het hout niet goed op elkaar aansloot, en daar liep hij heel zachtjes, om zo min mogelijk geluid te maken.
In de gang pakte hij zijn jas van de haak, maar zijn schoenen trok hij pas aan toen hij al buiten was. Hij liep het tuinpad af, opende het hek, liep erdoorheen en trok het weer dicht. Hij slop zo zacht hij kon, voor het geval zijn ouders het grind onder zijn voeten hoorden knarsen en naar beneden zouden komen om te kijken wat er aan de hand was.
Het was nog donker en Noah moest zijn ogen tot spleetjes knijpen om de weg die voor hem uit kronkelde te kunnen zien. Wanneer het lichter werd zou hij eventueel gevaar dat zich in de schaduw schuilhield kunnen ontwaren. Toen de eerste halve kilometer erop zat, en hij precies op het punt was waar hij zich nog een laatste keer kon omdraaien om zijn huis in de verte zien te zien liggen, tuurde hij naar de rook die uit de schoorsteen van de keukenkachel omhoogkringelde. Hij dacht aan zijn familie binnen, veilig ingestopt in bed, niet wetend dat hij hen voorgoed verliet. Zonder dat hij het wilde, voelde hij zich een beetje verdrietig.
Is dit wel de juiste beslissing? vroeg hij zich af. Een grote golf gelukkige herinneringen probeerde door te breken en de nieuwere, triestere herinneringen weg te spoelen
Maar hij had geen keus. Hij kon het niet aan nog langer te te blijven. Dat kon niemand hem toch kwalijk nemen. Het was vast het best dat hij eropuit trok en zijn eigen weg ging. Hij was tenslotte al acht en eerlijk gezegd had hij tot nu toe niet echt iets bereikt in het leven. (blz. 7)
Noah is van huis weggelopen. Hij loopt en komt na een paar uur wandelen in een dorpje. Hij heeft honger en gelukkig staat daar een appelboom. Daar kan hij wel een appel vanaf plukken.
Maar toen had hij geluk! Voor hem stond opeens een appelboom. Die had daar net nog niet gestaan – hij had hem in ieder geval niet gezien – maar nu stond hij er wel, ferm en fier in de ochtendbries, zijn takken vol glimmend groene appels. Hij stopte meteen en grijnsde opgetogen over zijn ontdekking. Hij was dol op appels, zijn moeder zei altijd dat hij nog eens in een appel zou veranderen als hij niet oppaste. (Daarmee zou hij zéker in de krant komen.)
Ontbijt! dacht hij en hij rende naar voren, maar terwijl hij dat deed, leek een van de takken van de boom – de tak die het dichtst bij hem had gehangen – iets omhoog te gaan en zich dichter tegen de stam aan te drukken, alsof hij doorhad dat Noah van plan was een van zijn schatten te stelen.
‘Wat merkwaardig!’ zei Noah en hij aarzelde even voordat hij nog een stap naar voren deed.
Ditmaal liet de boom een harde brom horen, net zo’n geluid als zijn vader altijd maakte wanneer hij de krant las en Noah maar bleef zeuren of hij buiten kwam voetballen. En als hij niet beter had geweten, had hij gezworen dat de boom langzaam naar links schoof, bij hem vandaan, waarbij de takken zich nog dichter tegen de stam aan drukten, en de appels lichtjes beefden van angst. Maar dat kan niet, besloot hij, nee schuddend met zijn hoofd. Bomen bewegen niet. En appels beven absoluut niet. (blz. 11)
Noah plukt snel een paar appels en stopt ze in zijn jaszakken. Er komt een woedende man op hem aflopen die hem beschuldigd van diefstal. Noah gaat er snel vandoor. Als hij weer in het bos is merkt hij dat de appels weg zijn. Ze zullen wel uit zijn jaszakken gevallen zijn. Al wandelend komt hij in een volgend dorp. Ook daar staat een bijzondere boom, en daarnaast is een speelgoedwinkel.
Noah was eerst niet van plan geweest de speelgoedwinkel binnen te lopen. Hij wilde eigenlijk alleen door de ruit kijken wat er in de etalage stond. Geld om iets te kopen had hij natuurlijk niet, maar het kon geen kwaad even te kijken naar wat hij niet kon betalen. Hij wilde ook zeker weten dat er niet te veel klanten rondliepen voor het geval zij beseften dat hij daar niet thuishoorde en de dorpsagent erbij zouden halen.
Maar ergens voelde het alsof hij de winkel was binnen gezogen zonder dat hij daar zelf iets over te zeggen had gehad, alsof het helemaal buiten hem om was gebeurd. Het was natuurlijk geheel onverwacht, maar nu hij hier toch was, kon hij de winkel net zo goed even bekijken. (blz. 38)
De winkel staat vol met houten speelgoed en marionetten. Noah maakt kennis met de oude man die boven de speelgoedwinkel woont. Noah krijgt eten van hem en de man wil graag van hem weten waarom hij van huis is weggelopen. Noah wil er niet over praten. De man vertelt daarom zijn eigen levensverhaal over hoe hij ooit van huis is weggegaan. Waarom is Noah van huis weggelopen? Zal hij weer terug naar huis gaan?
Mening over het boek
Recensie van Ikvindlezenleuk (Mathilde) (ouder dan 18 jaar)
1. Heb je het boek uitgelezen?
Ja
2. Als je het boek niet hebt uitgelezen: waarom niet? Wat vond je niet leuk aan het boek?
3. Wat vind je van het boek?
★★★★☆
4. Waarom heb je dit boek uitgekozen om te lezen?
Het boek heeft een mooie voorkant, Ik vond de tekst op de achterkant leuk, Ik heb het boek gelezen voor sprookjesmaand
5. Welke steekwoorden passen bij het boek?
geheimzinnig, verrassend, zielig
6. Staan er tekeningen in het boek? Door wie zijn ze gemaakt? Vind je de tekeningen mooi? Passen de tekeningen bij het verhaal?
Er staan een paar zwartwit illustraties in het boek, gemaakt door Oliver Jeffers. Ze laten een voorwerp uit het verhaal zien. Het is vooral versiering
7. Wat vind je leuk aan het boek?
Het is een sprookjesachtig verhaal over Noah die van huis is weggelopen
8. Wat vind je niet leuk aan het boek?
De reden waarom Noah van huis is weggelopen is niet leuk
9. Is er iemand uit het boek die je in het echt zou willen ontmoeten? Wat zou je dan samen gaan doen?
Ik wil de speelgoedwinkel zien
10. Wil je nog iets anders vertellen over het boek?
In het verhaal komen verwijzingen naar het sprookje Pinokkio voor
11. Is het boek moeilijk of gemakkelijk te lezen?
Gemiddeld
12. Wil je het boek nog een keer lezen?
Ik wil het boek misschien nog een keer lezen, Ik wil andere boeken van deze schrijver lezen
13. Voor wie zou dit een leuk boek zijn?
Voor jongeren vanaf 12 jaar die houden van sprookjesachtige verhalen